Woensdag ochtend ankeren we voor de steiger van Bernard, de Duitse zeiler. Zijn zeilboot ligt er en aan de steiger ligt zijn zelf gebouwde huis met een ruime bloemen- en groententuin. We worden allerhartelijkst ontvangen. Chamilla, zijn Guyanese vrouw, maakt echte koffie. Het is heel gezellig, we krijgen veel informatie, ook het adres van een gids die tochtjes op de rivier aanbiedt. We worden overladen met producten van hun tuin!
De grootste waterval van Guyana kan het beste per vliegtuig worden bezocht en het Baganara resort waar we voor anker liggen, heeft een eigen landingsbaan. We regelen dat we zondag opgehaald worden voor de vlieg-excursie naar de Kaietour Falls, die daarna toch al Baganara aandoet. Prima! We varen naar Bartica en vinden inderdaad de gids die Bernard ons beschreven heeft en organiseren een tocht voor vrijdag over de rivier met een wandeling door het oerwoud naar een waterval.
Het wordt een interessante tocht, de boot is oud maar de motor doet het prima en de gids vertelt veel. We zien veel overblijfselen van de Nederlandse tijd: het fort “Kijk over Al”, er zijn slechts wat ruines bewaard gebleven op dit eiland waar drie rivieren samen komen. Een oud droogdok is nog steeds in gebruik en een prachtig gevoegde kademuur, gebouwd door de Nederlanders, doet nog steeds dienst.
Het is interessant om de steengroeves in bedrijf te zien. Stevige kranen malen en sorteren. Er liggen grote steenhopen met verschillende kleuren en groottes. Deze worden met grote duwbakken de rivier afgevaren, we zien ze vanaf de Pélagie voorbij komen.
Op de rivier wordt goud gewonnen, riviergruis wordt naar bovengezogen. De deeltjes met goud zijn zwaarder en blijven achter op de zeef. Vaak vindt er ook nog chemische nabewerking plaats. De grotere installaties zijn 24 uur per dag in bedrijf; de was hangt er te drogen, zie de fotos links. Geen gemakkelijk leven met al dat lawaai en stof.
De rivier wordt smaller en ondieper; onze gids vaart er moeiteloos over heen. De uitzichten zijn schitterend, veel mangrove bossen en eilandjes.
In een baai stoppen we voor onze wandeling. Een mooi, goed aangelegd pad en een primitieve brug brengen ons naar een grote, bruine waterval; al het water is hier bruin. Nils en de gids gaan zwemmen, ik maak de foto’s. De grote blauwe vlinder, die we eerder zagen op Trinidad, komt langs, maar is te snel voor een foto. Het is weer genieten van de uitbundige natuur.
Terug bij de boot hangt er een donkere wolk boven Bartica. De gids geeft flink gas en we vliegen over het water terug. De regen die valt, snijdt in ons gezicht.
Het stuk skai in de boot komt goed van pas als bescherming. Terug bij de Pélagie blijkt dat ons regenscherm goed heeft gewerkt, er kunnen weer 10 liter in de watertank, zo blijven we bij.
Laat op de middag gaan we boodschappen doen in Bartica. Nu we onze verwachtingen hebben bijgesteld en de hitte van het midden van de dag vermijden, doet Bartica veel levendiger aan. Er zijn veel mensen op straat, veel kraampjes en stalletjes, en grote, stevige trucks, nodig om op de onverharde wegen in het binnenland toch vooruit te kunnen.
De rommel is er nog steeds zoals al die kabels voor het power station, waar electra wordt opgewekt; niemand schijnt zich er iets van aan te trekken, de kraampjes staan er gewoon naast. De slager heeft heerlijk vlees voor weinig geld en in het internet cafe mogen we het Ugrib programma voor de langere termijn windverwachting gewoon op de PC zetten. Kortom, we beginnen ons ook in Bartica thuis te voelen.
Op zaterdag wordt de “pork-knockersdag” gehouden, de dag van de mensen die gezouten varkensvlees eten, de mijners dus. Het blijkt een voorlichtingscampagne van de Guyanese overheid te zijn, om de mijnbouw, het zoeken naar goed en diamanten door kleine en middelgrote ondernemingen aan te moedigen. Best interessant, zeker na het tochtje over de rivier van de vorige dag. Maar wel warm, dus we gaan op tijd terug naar de Pélagie. Peltje hebben we bij hoogwater aangemeerd op een plek waar nu bij laagwater zomaar palen net onderwater te staan. Ja hoor, de borgpen van de schroef breekt en we zijn zonder voortstuwing op een stromende rivier! Gelukkig krijgen we direct een sleep van een watertaxi. We nodigen de mannen uit aan boord van de Pélagie. Ze zijn vol bewondering. Leuk weer even zo’n contact.
’s Middags gaan we anker op naar het Baganara resort voor een gezellig diner in het resort en de excursie naar de waterval de volgende dag.
groetjes,
Hanneke en Nils
Woensdag ochtend ankeren we voor de steiger van Bernard, de Duitse zeiler. Zijn zeilboot ligt er en aan de steiger ligt zijn zelf gebouwde huis met een ruime bloemen- en groententuin. We worden allerhartelijkst ontvangen. Chamilla, zijn Guyanese vrouw, maakt echte koffie. Het is heel gezellig, we krijgen veel informatie, ook het adres van een gids die tochtjes op de rivier aanbiedt. We worden overladen met producten van hun tuin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten