Woensdagmiddag om 13:15 zal de Pélagie weer op het land
gezet worden. Van te voren hebben we uitgedacht hoe dat moet en Rolf zal komen
helpen om de bijboot op te hijsen en de motor er af te halen, de Pélagie los te
maken van de meerboei en op de trailer te varen. Als ik die ochtend toevallig
langs het kantoor van Powerboats loop, blijkt dat Claude heeft gemeld dat Rolf
ziek is en dus niet kan komen!! Het blijkt dat ook hij Dengue heeft opgelopen.
Gelukkig is Wil van de Cornelis bereid om langs te komen. Samen halen we het
motortje op, en Wil maakt de Pélagie los van de meerboei. De laatste lijn kan
ik zelf los maken. Dus om 13:05 start ik de motoren, zoals al verwacht door de
test van de dag ervoor, is de accu van de Bakboord motor leeg, maar gelukkig kunnen
we met een schakelaar de startaccu van de andere motor de stroom laten leveren.
Nog een klusje als we terug komen.
Met de motoren in neutraal maak ik de laatste lijn van de
meerboei los; eerste oefening in solozeilen. De lijn blijft aan de Pélagie
zitten, daarmee wordt ze straks verder op de trailer getrokken. Powerboats
rijdt de trailer het water in en de Pélagie vaart er rustig naar toe. Eigenlijk
net als onze speedboot in Oman 20 jaar geleden, alleen is de Pélagie wat
groter!
’s Middags komt Mike helpen om het grijze dekkleed over de
Pélagie te spannen en de bijboot op te ruimen. Ik maak alles schoon, binnen en
buiten, doe de was, ruim alle textiel met mottenballen op in plastic zakken
tegen de schimmel en verdelg ook nog even een tiental mieren die de
suikercontainer hebben ontdekt, brr…..
Twee dagen eerder heeft Nils heel koelbloedig een kakkerlak
die op het aanrecht zat, in zee gesmeten. Getver… Nu zet ik dus overal
schaaltjes met boorzuur klaar, voor het geval dat het beest nog vriendje of
kindjes heeft achtergelaten. Als dat maar goed gaat. Nou ja niets aan te doen,
want om half 3 staat de taxi klaar om me naar het vliegveld te brengen.
Heerlijk, nu even niets meer, alleen maar zitten en verzorgd worden.
Ondertussen is Trinidad in Kerstsfeer. De vriendelijke dames in het kantoor van Powerboats, het bedrijf waar we liggen, hebben zich prachtig opgetut voor hun jaarlijkse Kerstluch. Derek, mijn taxichauffeur maakt een ommetje in de luxe wijk. 
Veel huizen hebben waanzinnig veel kerstverlichting, helaas niet aan zo midden op dag. Hele Kerststallen staan op de daken.
Eenmaal in het vliegtuig ben ik zo moe dat het prima lukt om relatief goed te
slapen in het vliegtuig, waar economie plus net iets meer ruimte biedt. Lum
komt me heel lief ophalen van het vliegveld, het is heerlijk om dochter en
kleindochter weer te zien!
Nils heeft ondertussen 2 afspraken in het havenziekenhuis
gehad. Na de algemene intake en de constatering dat dit echt lijkt op Leishmaniasis,
is donderdag een punctie genomen, zodat ook vastgesteld kan worden welke
variant het betreft. De meest gevaarlijke variant, die ook je inwendige organen
kan aantasten, komt in Zuid Amerika weinig of niet voor. Dat is goed nieuws!
Er is nog meer goed nieuws, de grote wond aan zijn hand
ziet er iets rustiger uit en lijkt niet verder te groeien. De dreigende nieuwe
uitbarstingen lijken iets minder vurig te worden. We wachten nu maar rustig af,
op 30 december horen we meer.Het is hartverwarmend zoveel lieve, meelevende reacties we van jullie hebben ontvangen. Fantastisch al die steun, dat doet ons echt goed!
We wonen nu tijdelijk in het huis van onze dochter en schoonzoon,
zij zijn op Kerstbezoek bij zijn ouders. Daarna logeren we bij de broer van
Nils tot weer een huisje in Duinrell beschikbaar komt op 6 januari. Kerst ziet er nu ineens anders uit. Gelukkig slagen we
erin er van te genieten, eerste Kerstdag maken we een heerlijke wandeling, waar
we onverwachts TeLu tegenkomen, zie hiernaast. Het kerstdiner bij mijn zus
Liesbeth is heerlijk. Fantastisch zoals ze haar teleurstelling van een gemiste reis
naar Bonaire omzet in gezelligheid ook voor ons! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten