Rustig wachten op de zonnepanelen

Het Honhoff Sinterklaasfeest is ontzettend gezellig en leuk. De surprises zijn weer enorm origineel. We lachen wat af, ook om Nils die in zijn blote bast, met versiering, een Surinaamse medicijnman uitbeeldt!

Zondagavond is het inpakken geblazen. Alle spullen in ons vakantiehuisje moeten óf mee naar Trinidad in maar twee koffers, óf in onze auto als opslag of gewoon weggegooid worden. Het lukt net; onze handbagage is niet te tillen met computers en boeken. Ondanks de mist op Frankfurt halen we al onze aansluitingen, al moeten we soms rennen. Op het vliegveld van Tobago worden we met een steelband en danseressen welkom geheten, we zijn weer in de Carieb!  Het is heerlijk thuis komen op de Pélagie; alsof we niet weg zijn geweest. Geen beestjes of ander onheil aan boord. Heerlijk!

Het eerste wat we dinsdagochtend doen is bellen naar de vervoerder van onze zonnepanelen. Ja, het schip komt woensdag aan, maar dan is het pak nog niet op de kade en nog niet uit de container. Dat wordt wel volgende week: kerstdrukte! Maandag mag ik weer bellen.

Nou ja, we hebben nog andere klusjes. Alle meegenomen spullen moeten worden uitgepakt en gemonteerd. We zijn blij met de LED lichtjes, want we hebben nu alleen nog onze voorste zonnepanelen en die liggen een deel van de dag in de schaduw van de loods waar we vlakbij staan. De koelkast koelen we met ijsblokjes uit de winkel, want buiten het water kan de motor niet aan. De walstroom is hier 60 hertz en daar kan onze acculader niet tegen!

De bruine aanslag van de rivieren wordt onderhanden genomen, zodat de Pélagie er weer mooi bij komt te liggen. David maakt een tweede regenzeiltje, dat vandaag meteen al dienst doet.

De bodem van triplex van onze bijboot ziet er, na maar iets meer dan een jaar!, niet meer goed uit. Op advies van Frits brengen we een laagje epoxy aan om de triplex randen te beschermen. Weer iets nieuws, we hebben nog niet eerder met epoxy gewerkt! Daarna wordt de hele bodem geverfd met anti-slip verf. De lekjes worden geplakt. Maandag komt ons nieuwe motortje, dus Peltje is helemaal klaar voor de trip naar Nieuw Zeeland.

Voor niet ingewijden: epoxy maak je uit 2 componenten, het wordt na menging keihard. Het kan o.a. gebruikt worden voor (grotere) reparaties aan het frame van de Pélagie. Als we dus bijv. op een container zouden varen en er komt een gat in de voorkant, dan zinken we niet want de voorkant is een waterdicht compartiment. Het is natuurlijk wel lastig zeilen, dus dan kunnen we de Pélagie bij laag water op een strandje zetten en met epoxy het gat repareren…. We hebben de spullen aan boord en nu dus een beetje ervaring opgedaan. Nu snap ik ook de handleiding die erbij wordt geleverd, vorig jaar nog niet! Toch hoop ik niet dat we een gat in de Pélagie krijgen want simpel lijkt het me niet! Nou ja, met onze iridium telefoon kunnen we altijd hulp vragen.
En zoals altijd is er ook tijd voor gezelligheid. Mike en Pat van de El Lobo, onze carnaval vrienden ontmoeten we weer, heel gezellig! Rolf en Claude uit Suriname zijn hier ook hard aan het werk aan hun boot; we kletsen bij en wisselen weer wat software uit.
We zijn de hele dag op muggenjacht en met Deet, anti muggenspul, in de weer, de horren hangen voor de ramen en deur. Een vijftal zeilers hebben Dengue, knokkelkoorts, opgelopen; 2 in onze directe vriendenkring! Schrikken dus. Je gaat er niet van dood, maar als je het voor de 2-de keer krijgt, kan het behoorlijk gevaarlijk zijn!
Het is jammer dat we hier nog wel anderhalve week liggen. We hadden graag al volgende week via Los Rocquos, de prachtige eilanden ten Noorden van Venezuela, naar Bonaire gezeild. Wel hebben we nu rustig de tijd voor klusjes en kunnen we prima internetten, onze PC laders kunnen wel tegen 60 hertz. Nils is alweer gedegradeerd met Stepbridge. Er is nu ook tijd voor al die nieuwe boeken. We genieten van een beetje rust na de drukke tijd in Nederland.