Groen, groener, groenst

Snorkelen, brrr koud

Na zes maanden lijkt het ons heerlijk om de onderwater wereld weer terug te zien. De eerste middag dat we onze huurauto hebben, rijden we dan ook naar het zuiden. De wegen zijn redelijk goed en ons autootje rijdt lekker ook door de haarspeldbochten. Nils is het links rijden niet verleerd. De baai is spectaculair, zie hiernaast.

Eerst lijkt het strand helemaal verlaten. We kijken elkaar aan, zomaar de zee in lopen? Even later zien we een hele groep snorkelaars. Dat geeft vertrouwen. We komen goed het water in over alle stenen en blijken het snorkelen nog niet verleerd. Het is best aardig; mooie rode en gele koralen en scholen kleine visjes. De steile wand naar beneden is spectaculair. Na een kwartier krijg ik het koud, helaas. Nog een kwartier later houden we het voor gezien, volgende keer neem ik mijn wetsuit weer mee.

Groen, groener, groenst

De volgende dag willen we een rondrit maken op dit groene eiland. Als we net een kwartiertje onderweg zijn, we horen we een sissend geluid onder de motorkap. De radiator lekt! We bellen de verhuurder, die komt er aan. Ondertussen stoppen wel 10 auto’s en vragen heel behulpzaam of ze kunnen helpen. Wat een aardige mensen op Dominica. Het komt ook van pas, want de batterij van mijn telefoon blijkt leeg. Dom, dom, dom……. Met behulp van de telefoon van een van de voorbijgangers, krijgt de verhuurder toch genoeg informatie om ons te kunnen vinden! Een boer die langskomt vertelt ons dat hij zijn christophenes,een soort groente, gaat oogsten, zodat hij die morgen op de grote vrijdag markt kan verkopen, zie de foto hiernaast. Het lijkt wel of we de leukste contacten hebben als we met een auto met de motorkap open langs de weg staan!

Een uurtje later zijn we weer op stap, de slang naar de radiator is vervangen. We genieten van het intens groene eiland, met zijn prachtige vergezichten. Het is heel druk bij Emerald Lake; er ligt een groot cruiseschip in de haven en een deel van de passagiers is nu hier. We besluiten eerst een wandeling te maken, het lange afstandspad door heel Dominica komt hier ook voorbij. We doen een stuk van dit pad en ja hoor, hier is geen mens te bekennen. We genieten van de rust in het oerwoud en van alle vogels die hun liedje fluiten. Onze boterham smaakt prima  bij een klein stroompje. Als we na een uurtje weer terugkomen bij het meer en de spectaculaire waterval, is het een stuk rustiger.

Nils is weer gezond

Vandaag is prima begonnen! De resultaten van de bloedtest laten zien dat Nils geen bloedarmoede (meer) heeft; er zijn geen tekenen van ontsteking meer (de bezinking is normaal). Zijn nieren doen het ook veel beter: de creatine is weer normaal, alleen de ureum is nog iets verhoogd. Maar dat komt vast ook wel goed! Nils voelt zich ook weer de oude, fantastisch!
We rijden naar het nationale park in het midden van het eiland.  Het gaat steil omhoog, Nils houdt de temperatuur van de auto goed in de gaten, je weet maar nooit. Vandaag is onze telefoon wel opgeladen.

De Tutu Gorge klinkt en oogt spectaculair; hier is een stuk van de film “The Pirates of the Caribian 2” opgenomen. We zijn van plan er doorheen te zwemmen, maar het is zelfs Nils te koud! Daarom wandelen we er maar boven langs. Het is heel bijzonder de diepe kloof te zien met heel ver onder je water dat er doorheen raast. Gezien de snelheid van het water vinden we op een afstandje kijken prima, zwemmen hoeft van ons niet in dit geweld.

Het pad aan de bovenkant van de kloof gaat nog uren verder, wij lopen een halfuurtje door het oerwoud. Ik ben vooral onder de indruk van de prachtige varenbomen. Nils bouwt zijn conditie weer op met al die trappen.

Nogmaals pech

Op weg naar de Trafalgar Falls duikt de temperatuur meter van ons autootje helemaal in het rood. Ja hoor, de radiator is gebarsten en alle koelvloeistof loopt er weer uit! Met ons opgeladen telefoon bereiken we de verhuurder en nu zijn we echt boos: dit is geen stijl twee keer achter elkaar! Hij belooft met een andere auto te komen.

Ondertussen is het weer leuk langs de kant van de weg. Een voorbijganger stopt om, nu met onze telefoon, aan de verhuurder uit te leggen waar we precies zijn. Aan de kant van de weg wordt de telefoonkabel gerepareerd, die is stuk getrokken door een vrachtwagen. Nogal logisch, de kabels hangen veel te laag over de weg. Met een wankele ladder wordt de kabel uit de telefoonpaal gehaald, zodat deze gerepareerd kan worden. Wat een klus, de 220 kleinere kabels die in de grotere kabel zitten,  moeten stuk voor stuk handmatig weer aan elkaar worden gezet. En wel de goede aan de goede, anders klopt je telefoonnummer niet meer, wordt ons uitgelegd. De monteur zit er rustig bij, dit lijkt zijn dagelijks werk.

Klauteren

Na een halfuurtje rijden we verder met een andere auto. De Trafalgar Falls zijn erg indrukwekkend. Twee hoge, grote watervallen komen bij elkaar tussen knotsen van rotsblokken! We genieten eerst op het platform van het uitzicht en klauteren en klimmen daarna helemaal naar de voet van de waterval. Nils doet net of hij weer jong is en is niet te stoppen; wat een weelde, nieuwe knieën.

Op het eind kunnen we heerlijk ontspannen in een warmwaterpoel, het is hier vulkanisch.
Voldaan rijden we via de markt naar huis. Bij gebrek aan zelf gevangen vis kopen we een halve dorade op de vismarkt; dat was heerlijk vanavond bij het eten.
Morgen nog één dagje met de auto.