Oerwoud excursie

Naar Pedernales

Op zaterdagochtend 05:00 uur zeilen we naar het zuiden. Het is een prachtige zeiltocht met halve wind. Het doel is vóór hoogwater aan te komen. Dat lukt prima, de stroom bruin water spoelt ons naar binnen langs een olie produktie platvorm en een aantal afsluiters ("Christmas tree") die in het water staan. Dat maakt ze gemakkelijk bereikbaar, immers er zijn geen wegen op land in deze moeras delta. Verderop langs de rivieroever is een verwerkingsstation met containerwoningen en een hele grote gasvlam. Alle overtollig gas dat vrijkomt bij de produktie van olie, wordt eenvoudig verbrand, wat een verspilling.

Chavez heeft als verkiezingspropaganda een heleboel 40PK buitenboordmotoren voor gunstige leningen ter beschikking gesteld aan de lokale Warao indianen. Nu moeten de motoren onderhouden worden en benzine gekocht, dus begint de geldeconomie op gang te komen. Benzine is hier spotgoedkoop: minder dan 2 US$ voor 100 liter. Je ziet hier dan ook veel snelle bootjes varen met soms een heel groot vat brandstof achterin.
We gaan voor anker voor het dorpje Pedernales, vlak bij het politiestation. Voor we het in de gaten hebben, komen er al twee agenten naar ons toe. Ze springen bij ons aan boord en zetten elkaar op de foto. Protesteren is er niet bij, een revolver hangt vervaarlijk te zwaaien. Gelukkig zijn ze vriendelijk en verdwijnen ze na direct na de foto-sessie. We moeten ons bij het station melden, waar onze gegevens worden genoteerd. We kunnen niet officieel inklaren, maar dat is geen probleem.

Daarna bekijken we het dorpje, er is veel activiteit zo op de zaterdagmiddag. Er worden nieuwe funderingen gestort voor huizen en er is handel op de straat. In een winkel wisselen we US$ om voor Bolivars. We maken ook wat foto's van leuke straatscenes. (Hoe krijg je een bakfiets over een rioleringskanaal, dat dwars in de straat ligt?) Op veel plaatsen zijn teksten van Chavez of mooie plaatjes ter verheerlijking van Venezuela op de muur geschilderd.

We varen naar de overkant van de rivier, waar we overnachten te midden van oerwoud geluiden en het op grote afstand brullen van de gasvlam. Gelukkig zijn er maar heel weinig muggen. Wat een bijzondere sfeer.

Bijna vast
De volgende dag (zondag 3 juni) beginnen wij met onze tocht stroomopwaarts. Er ligt een zandbank, waar de Bella Ciao overheen vaart. Wij varen wat verder naar het midden van de rivier er om heen, waarbij we toch vast komen te zitten op de ondiepte. Gelukkig zagen we het aankomen en zijn we snel weer los door achteruit te varen. Even verder proberen we het opnieuw, het wordt weer ondiep.
Ineens houd ik de bakboord gashendel in mijn handen, die loslaat. Die werkt dus even niet meer! Han duikt de motorruimte in om op commando gas te geven. Alles gaat goed!
Frits zegt over de marifoon, dat we vlak langs het dorp moeten varen, daar is het diep genoeg. Zo gezegd, zo gedaan. Na nog wat spannende ondieptes komen we eindelijk in dieper water. Nu heb ik tijd de gashendel weer vast te zetten, provisorisch eerst in een verkeerde stand, maar hij werkt weer.
Frits heeft C-map-Plus kaarten, die hier nauwkeuriger zijn, dan onze Navionics kaarten. Wij zien daarop alleen de zandbank, Frits ziet ook de geul bij het dorp op zijn kaart.
Gezamenlijk gaan we verder de rivier op alleen op de fok met waar nodig de motor bij om de stroom tegen de baas te kunnen. Het is een prachtige tocht, regelmatig zien we rode ibissen overvliegen in groepjes of alleen. Hun dieprode vleugels schitteren in de zon en steken fel af tegen de groene bomen aan de kant.

Zo nu en dan zien we een kano, kinderen peddelen in een uitgeholde boom naar ons om ons te bekijken, een paar vissers zijn bezig met een net en overal schieten snelle motorbootjes om ons heen.

We zitten echt in een delta, het land is niet hoog, maar moerassig, langs de rivier groeien veel mangroves, soms palmen. Het water heeft een roodbruine kleur van alle modder, die er in zit.
Na een paar uur varen komen we bij het "ibis" eiland waar we voor anker gaan. Volgens de beschrijving die we hebben zouden er veel ibissen moeten komen voor de nacht, maar we zien er maar een paar overvliegen en in de bomen landen. Dat is alles.

Op oerwoud excusie

Met moeite komen we de kreek uit!

Vlak bij onze ankerplek loopt een kreek een eind het land in. Met onze 2 bijbootjes varen we langzaam de kreek in, heel mooi zo vlak door het oerwoud, soms langs takken en lianen of onder omgevallen bomen door. Plots een luide plons. Een groot dier duikt het water in, we vermoeden een krokodil, die zich door ons gestoord waant. Er zijn prachtige orchideeën en andere bloemen; gelukkig zijn er geen muggen!
We varen eerst met de stroom mee, op de terugweg stroom tegen. Bij een omgevallen boom, die te laag op het water ligt om onderdoor te varen keren we om. Stroom tegen is veel makkelijker manoeuvreren in zo"n kreek, dan stroom mee. Het water stijgt , er is een behoorlijk verval hier. De boom waar we op de heen weg nog gemakkelijk onder door konden, is nu een stuk lastiger. Het lukt nog net!
Terug bij de boten eten we gezellig samen bij de volle maan. Er zijn heel wat jeugd herinneringen op te halen. Reinhilde is ook in het Benoordenhout opgegroeid, heeft op de vrije school gezeten en net als ik gekorfbald als lid van GKV. Morgen gaan we verder de rivier op.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com