Het Venezuela avontuur gaat beginnen…

We blijven maar één nachtje in Grenada, de volgende dag zeilen we samen met de Bella Ciao door naar Trinidad. Het is ruim 80 mijl; om bij licht aan te komen, loopt onze wekker om 04:15 af! Er is een lekkere halve wind voorspeld, dus het moet lukken. De wind is er en we lopen ook 7 knopen door het water, maar door de stroom gaan we over de grond een stuk minder, maar 5 knopen! Onder het avondeten zien we dolfijnen voor de boeg, altijd heel bijzonder!
Het is al donker als Trinidad bereiken. Gelukkig heeft de plotter onze koers onthouden, op de lijn van de vorige keer kunnen we tussen de rotsen door toch veilig naar binnen varen. De halve maan staat hoog aan de hemel, we zien tenminste iets als we ankeren in deze drukke baai.
De Venezolaanse ambassade in Grenada had Frits en Reinhilde verteld dat ze een visum nodig hadden, dus wij gaan er hier ook een aanvragen. Volgens de ambassade hier is een visum helemaal niet nodig en kunnen we het dus ook niet aanvragen……
Ons plan is om ruim 2 weken in de delta van de Orinoco rivier te gaan rond varen, deze zijrivier heet de Manamo rivier. De veiligheid in de wateren rond Venezuela wordt onder zeilers druk besproken. Er zijn een aantal berovingen en overvallen geweest de laatste jaren, met name rond het eiland Margarita. Zo ver we weten zijn er rond deze rivier nooit problemen geweest; we kennen heel wat boten die op de Manamo gevaren hebben.
We praten uitgebreid met Mike en Pat van de El Lobo, die er dit voorjaar nog zijn geweest. Ze maken ons helemaal enthousiast over deze trip. Het gebied wordt voornamelijk bevolkt door de Warao indianen, die nog grotendeels zo leven als ze honderden jaren hebben gedaan.
Ondertussen zijn er de onvermijdelijke klusjes. Onze hand-diesel pomp lekt een beetje. We beginnen in de onderhoudsbijbel van Calder te kijken. Gestimuleerd door een tekening, draait Nils de voornaamste schroef los. Hij merkt dat die schroef wel erg gemakkelijk draait. Eerst maar eens goed aandraaien, en ja hoor, het lekkage probleem lijkt opgelost. Als alle klusjes zo gemakkelijk waren….
Het slot van de stuurboord motorruimte gaat niet meer goed dicht, al een aantal weken. De handel staat recht overeind; je kunt je teen er gemakkelijk aan stoten en de motorruimte wordt nat als het hard regent. En dat doet het hier; de regentijd is begonnen. Ik ga toch nog eens kijken. Nils heeft een aantal goede ideeën en na een half uurtje is het probleem grotendeels opgelost. Het randje waar het slot achter moet haken was helemaal vuil. Na een schoonmaakbeurt is het een stuk beter. Nu kunnen we dat ook toe passen op de andere 3 sloten van dit type. Zouden we het een beetje gaan leren? We vinden wel dat we een goede combinatie vormen. Ik heb de energie om aan een klusje te beginnen en Nils heeft het inzicht om het op te lossen!
Niet alles kunnen we zelf. Een paar dagen geleden vonden we afgebroken klinknagels op het dek. Ze bleken uit de giek te komen. “Niet zo erg” zei een medezeiler die we om een mening vroegen, “maar er moet wel iets aan gedaan worden”. Frits kan bijna alles en heeft vandaag met zijn "klinknagel apparaat" 8 nieuwe klinknagels in onze giek gejaagd! Nu gaan we in Venezuela maar eens de mast in om te kijken of er nog meer klinknagels het loodje hebben gelegd. Frits, en zijn apparaat, zijn dan ook in de buurt. Hoera!
En dan die verloren schroef. We dachten “we kopen hier bij de Volvo dealer even een reserve”. Vraagt die dealer “en welk type heb je nodig?” Er blijken heel veel types van die schroef te zijn. Het staat op de schroef zelf. Maar ja, die hebben we nu net verloren! Hadden we er 2 van hetzelfde type of toch een linker en een rechter? Nazoeken lukt niet, want er is er een weg. Maar welke schroef hebben we dan in St Maarten gekocht? “De enige die ze daar hadden; en die hadden we nodig om verder te kunnen” zegt Nils.
Ongeveer sinds de nieuwe schroef hebben we een vreemd geluid in die motor bij 2000 toeren. Het lijkt erop of we dus toch niet helemaal het juiste type schroef hebben. De volgende keer bij helder water moeten we de type aanduiding op de schroef zelf gaan proberen te lezen; inderdaad onder water. Wordt vervolgd.
Ook zijn we druk met het inslaan van boodschappen en diesel. We nemen alle diesel mee die we kunnen bergen, voor 17 cent per liter is het een koopje. We verwachten niet veel winkels en maar een enkel marktje onderweg, dus moet er voldoende voedsel aan boord zijn. En met de watermaker en de zonnepanelen zijn drinken en elektra ook verzorgd. Als…. er niets stuk gaat natuurlijk.
Ook nemen we pennen, papier, krijtjes, zeep , rijst en snoepjes mee om deels uit te delen en deels als ruilmiddel te bruiken bij de Warao indianen. Internet verwachten we niet tegen te komen. Als de SSB het wil doen tussen de bomen door, dan kunnen we toch een berichtje op deze site zetten. Anders moeten jullie gewoon geduld hebben. zondag avond 17 juli denken we hier in Trinidad terug te zijn; daarna meer.
PS Geen foto's dit keer, te druk bezig!