Een super leuke vakantie in Bonaire

Dit ben ik (Fleur Voost) aan het snorkelen.

Dit stukje is geschreven door: Fleur Voost.

Mijn leeftijd is: 7 jaar.

De datum van de dag dat ik dit stukje geschreven heb is: 29 juli 2012.

Een super leuke vakantie in Bonaire.
We moeten naar een leuke vliegreis met het kleine bootje naar de grote boot toe varen. Dat vond ik wel een beetje spannend.

We varen naar de Pélagie.

Bonaire is vooral bekend geworden door de prachtige onderwaterwereld.
En dat vindt ik echt heel erg kloppen.
Daar leven heel erg veel verschillende soorten vissen.
Ik heb er zelf ook al erg veel gezien.
In Klein-Bonaire zitten nog meer soorten vissen en koraal dan in gewoon Bonaire.
Alleen je hebt daar veel meer golven.

Papegaai vis

Je kan in Klein-Bonaire bijna alleen maar in het ondiepe (dus licht blauwe)  water snorkelen.
We zijn er met zen vijven naar heen gezeild.
Maar het lukte niet erg goed om er te snorkelen,want ik kreeg steeds water binnen en ik wou niet tegen het koraal aanbotsen. Mijn ouders en Hanneke en Nils konden het wel.
Ik heb daar wel een paar mooie vissen gezien. Ik heb deze vissen gezien op allebei de eilanden: Koffervis, Papegaaivis, Sergeantmajoorvis, Doktersvis, Trompetvis, Naaldvis en vele anderen. Ik ga op dinsdagochtend met de rest zeilen naar Curacao.
Mijn hobby op Bonaire is snorkelen.
Ik zie altijd mooie lichtjes op de weg voor ons.

Dit is een Leguaan

We hebben ook al heel veel van Bonaire bekeken, en dat was erg mooi,maar heel anders dan in Nederland.
De huizen hier zijn veel gekleurder dan in Nederland.
We hebben al Leguanen gezien en Flamingo’s en ook Hagendissen. We hebben tot slot nog een paar vogels gezien. En pelikanen.

Doei,
Tot in Curacao!

Kijken naar de watergaten.
Nils,Karin,Arnoud,Hanneke en Fleur.

Naar de prachtige onderwaterwereld van Bonaire

Aves de Sotavento is onze laatste stop voor Bonaire. Een gemakkelijk tochtje van 10 mijl, weer lekker voor de wind. Het invaren is hier lastig, want het is behoorlijk ondiep. Hanneke staat vóórop de Pélagie, dus ze kan goed uitkijken en Nils aanwijzingen geven; het gaat prima. Fijn dat onze catamarans weinig diepgang hebben. Hier is de Venozulaanse kustwacht gevestigd; ze roepen ons op als we langs varen. De volgende dag komen ze aan boord. Ze zijn erg aardig en samen vullen we, met ons beste Spaans, een aantal formulieren in. Ze willen onze vishengel wel als kadotje.



Oude Nederlandse vuurtoren



Nederlands fort

Dat is wat lastig, we hebben er maar een, gelukkig kunnen we ze blij maken met een fles rum. De mannen zijn hier voor een maand. De volgende dag wandelen we langs hun kampje. Er is niet veel te beleven, alleen een voetbalveldje en een paar kleine gebouwtjes; wel hebben ze een grote generator en waarschijnlijk een watermaker. Toch lijkt ons een maand hier erg lang. Overal zijn conche schelpen als versiering gebruikt, ook langs het helicopterplatform.
We vinden de ruines van twee Nederlansde forten en een vuurtoren. Hier werd door onze landgenoten, nou ja de slaven deden vast het zware werk, fosfaat gewonnen volgens onze pilot.

Naar Bonaire, schitterend snorkelen en duiken
Het is nog 30 mijl naar Bonaire, weer heerlijk voor de wind, onze 2 fokken doen het weer prima! Hier mag je alleen aan een meerboei liggen, ankeren is overal verboden om het rif rond het eiland te beschermen. Als we een kijkje onder water nemen, is er vlak bij de Pélagie relatief weinig te zien.  We zijn verwend de afgelopen weken!
Met de bijbootjes gaan we naar Klein Bonaire, het onbewoonde eilandje vlak voor Bonaire. Daar is een prachtig rif en is met een snorkel véél te zien. We genieten! Als Nils later vanaf de Pélagie naar de kust zwemt, ziet hij onder water ook de prachtigste vissen. We huren een auto en een duikuitrusting voor mij, Hanneke, en maken met zijn vieren een aantal schitterende duiken langs de kust. Het zicht is heel goed, er is veel prachtig gekleurd koraal en sponsen. En er zwemt véél vis; schildpadden zien we ook. Het is net of je in een eindeloos groot aquarium zwemt. 
Morgen komt mijn zus, Karin, met haar man Arnoud en dochter Fleur 2 weken op bezoek. We kijken er naar uit. 

Foto's van Los Roques staan nu op de site

Ondertussen zijn we in Bonaire aangekomen. Het verhaal van Los Aves komt nog!
Kijk even terug op de website: de prachtige foto's van Los Roques staan nu bij de verhalen.
Overigens meer foto's en meer verhalen over onze gezamenlijke reizen vind je ook op de site van de Bella Ciao: http://www.bellaciao.nl/frames/04

Koraal geraakt

Langs het strand bij .........

Koraal geraakt!Om bij de mooie anker plaatsjes te komen, moeten we om koraal en ander ondieptes heen varen. We vinden dat iedere keer weer spannend, want onze kaarten kloppen niet helemaal. Gelukkig hebben we de pilot, een reisgids voor boten, waar wel betrouwbare kaartjes instaan. Het gaat allemaal goed. Zo goed, dat we een beetje nonchalant worden en gewoon achter de Bella Ciao aanvaren als we het rif rond Cayo de Agua in varen, zonder ons veel aan te trekken van de waypoints, GPS coördinaten, die in de pilot staan. Ja hoor, boem tegen het koraal aan, we hebben niet goed uitgekeken naar bruine plekken! Nils reageert alert en zet de Pélagie direct in de achteruit en gelukkig kunnen we zo weer wegvaren.
Als we voor anker liggen zien we met de duikbrillen op dat de schade gelukkig meevalt. Er is wat antifouling af en wat epoxy verf. Dat moeten we in Panama repareren. Op de terugweg varen we wel volgens de waypoints en alles gaat goed. Nu dus goed blijven uitkijken, ook als het al vijf keer goed is gegaan!

Eiland verkennen

De prachtig witte zandstranden nodigen uit tot een lekkere wandeling; een beetje beweging is altijd gezond. En natuurlijk willen we de enige zoetwaterbron hier met eigen ogen zien. Water zien we niet, het zit diep in de bodem, maar er groeien wel palmen, een teken van water in de grond. We lopen door naar de niet meer werkende vuurtoren die Frits en Reinhilde beklimmen.

Op vogel safari

Héél véél vogels

Brown Booby met rode poten en blauwe snavel

Op zondag 15 juli varen we de 30 mijl naar de volgende eilanden groep, Aves de Barlovento. Weer heerlijk rustig voor de wind;  genieten van het zeilen en ondertussen lekker een boek lezen. Op onze ankerplaats, Isla Sur, zit een enorme broedkolonie. Volgens de pilot komen hier roodvoet boobies voor met rode poten en een blauwe snavel. We gaan met twee dinghies langs de mangroves en een binnenbaai in. De vogels blijken helemaal niet schuw. We kunnen ze tot minder dan 5 meter benaderen, ze blijven gewoon op de takken zitten! Dus maken we prima foto's van jonge (bruin, sommige nog met dons) en oude roodvoet boobies; we genieten volop.
Het is een indrukwekkend gezicht al die vogels om ons heen, ze scheren vlak langs ons om ook ons goed te bekijken. We zien ook pelikanen, fregatvogels en wat reigers. Het water om de Pélagie is regelmatig in beweging, vissen worden blijkbaar opgejaagd. Ook dan zijn de vogels er snel bij om een hapje mee te pikken.
Natuurlijk genieten we ook hier van onze snorkeltochtjes en eiland wandelingen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

In het blauwe paradijs

Langs de eilanden en de riffen; op de achtergrond "El Grande Roque", de grote rots, het hoofd-eiland.

De dagen rijgen zich aaneen in deze mooie wereld met allerlei kleuren blauw. Langzaam varen we naar het westen, iedere keer een uurtje, lekker vóór de wind met de fokken op. Het ene eilandje is nog idyllische dan het andere; de zandstranden oogverblindend wit met wat groen en een enkele palmboom. We liggen beschermd door de riffen, die de golven weghouden. Het geluid van de branding wiegt ons 's avonds in slaap. Het weer is heerlijk, een enkel wolkje aan de lucht, met steeds een lekker fris windje. Vrijwel geen mug te bekennen.

Grote glijbaan en kite surfers

Bij Crasqui liggen wel 30 luxe motorjachten allemaal in een rij voor het hele lange strand. Een 3 verdieping hoog schip heeft aan zijn zijkant een opblaasbare glijbaan gemonteerd, van het topje tot in zee. We hebben hem niet in gebruik gezien. De kites worden door de surfers wél uitgebreid gebruikt. We genieten van hun capriolen.
Het is zomervakantie, denken we; er zijn hele families op het strand. Er worden grote "party tenten" opgezet om schaduw te creëren, met comfortabele vouwstoelen, blijkbaar heeft iedere motorboot daar ruimte voor. 's Avonds wordt er veel gebarbecued. Als wij er de volgende morgen wandelen blijkt het strand schoon, dus of ieder ruimt zelf op of een nachtploeg heeft daar wat aan gedaan.
Klusjes
Iedere dag doen we een klusje; na 2 jaar in de tropen komen er zwarte puntjes, (mildew in het Engels, "het weer" in het Nederlands?) op de vinyl/bekleding in de slaapkamers. Zoals voor heel veel dingen hebben we ook daarvoor een middeltje. Helaas tast het je kleren aan, dus bij deze temperatuur is het Adamskostuum een prima dracht voor dit klusje. We gebruiken ook een middeltje om roest en andere vlekken te verwijderen, de Pélagie wordt weer helemaal blinkend wit!

Werken aan de zonnepanelen

Hanneke hijst Nils de mast in om te kijken of er niet meer klinknagels los zitten. Alles ziet er gelukkig goed uit daar boven. Het blijft tobben met onze propellers of schroeven. De anodes zitten weer los, ondanks onderhoud in St Lucia 6 weken geleden, en moeten weer vast gezet worden, adviseert Frits. Hij helpt fantastisch mee, hij doet alles onder water want hij heeft veel meer lucht dan Nils.
Ook ziet Frits dat de aluminium zonnepanelen contact maken met de roestvrijstalen schroeven. Daar horen plastic ringetjes tussen. Nu we zo rustig liggen gort Nils zich vast en weet heel behendig de panelen een beetje op te tillen zodat de ringetjes er tussen kunnen. Spannend is het wel zo wankel op een enkel steuntje.

Wandelen langs het strand bij "Dos Mosquises"

Onderzoek en historie 
We liggen nu voor anker bij Dos Mosquises, drie eilanden en een groot rif vormen een lagoon. Hier is een biologisch onderzoeksstation gevestigd met een klein museumpje. Gelukkig hebben we nog wat Bolivars voor de entree. Volgens de grote borden onderzoekt men zeeschildpadden, kreeften en "Conches", een grote schelp met een weekdier dat nu een dure lekkernij is in luxe restaurants. Helaas worden geen onderzoeksresultaten vermeld. Hier worden schildpadeieren verzameld. De uitgekomen schilpadjes worden een jaar opgekweekt en dan vrijgelaten. Men hoopt daarmee de grote beginverliezen kleiner te maken, zodat meer schildpadden volwassen worden. Wij zien alleen soepschildpadden (de "green turtle") in de bakken.

Conch schelp met de rode binnenkant zichtbaar

Het museumpje geeft interessante informatie over de geschiedenis. Deze eilandengroep wordt al drieduizend jaar bezocht voor de vangst van vis, conches, kreeften en schildpadeieren. Rond het jaar 1000 na Christus kwamen de Amerindians jaarlijks met grote kano's met wel 50 personen, vermoedelijk alleen mannen, in 2 dagen naar deze eilanden gepeddeld. Ze verbleven hier een aantal maanden om te vissen en de "conches" te oogsten, die lagen gewoon op de zandbodem tussen het gras. Een klein zandeiland bezuiden deze groep bestaat uit een heel grote stapel geoogste en weggegooide schelpresten. Alleen de mond, met een gladde roodachtige glans werd voor sieraden gebruikt, de rest van de schelp weggegooid. Het schelpdier en de gevangen vissen werden gezouten (er waren natuurlijke zoutpannen in de buurt) en mee terug naar de kust genomen. In de volgende eilandengroep ligt Cayo de Agua waar zoet water gevonden wordt. Deze eilanden waren ook een heilige plaats, er is zijn veel aardewerken figuurtjes gevonden.
We besluiten deze bijzondere dag met een visdiner, we ruilen 2 grote makrelen voor een fles rum van 3 euro; we smullen er met zijn vieren van!
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Grote motorjachten

Veel grote Venezuolaanse motorboten

In de prachtige baai van Francisquis liggen we niet alleen, en zijn een paar zeiljachten maar vooral veel grote, 3 verdiepingen hoge motorjachten; wel een stuk of 12. Volgens ons zijn het Venezolaanse jachten van het vaste land. Caracas, de hoofdstad, is zo'n 50 mijl verwijderd, een paar uurtjes varen voor dit soort boten. Het is wel geruststellend dat we er niet alleen liggen, maar ook onrustig; veel bootbewegingen dus boeggolven. De zeiljachten die er liggen zijn niet bewoond, wij zijn dus de enige buitenlanders. De bewoners van de motorboten, voornamelijk mannen, vermaken zich op het strand en in het water. De kitesurfers zoefen langs onze catamarans. Ook worden de boten iedere dag gepoetst. 's Avonds is er luide muziek en felle lichten in het blauwe water, maar tegen bedtijd is het gelukkig rustig.

Wandelen langs de hagelwitte stranden van Los Roquos

Wij laten onszelf uit door lekker te gaan wandelen op de eilandjes rond de baai, langs de stranden en over het aangespoelde koraal. Het blijft genieten, witte zandstranden, groene mangrove struiken, de vele schakeringen blauw, blauw-groen (= ondiep zand) en bruin (= ondiep koraal) in het water. En natuurlijk bekijken we de onderwaterwereld door onze duikbrillen door lekker te snorkelen. Het is interessant de verschillende onderwaterlandschappen te zien. Soms hele stukken dood koraal, soms grote "rotsen of heuvels" met hersenkoraal; dan weer wat waaier koraal en sponsen, dat laatste wel veel minder dan verder noord-oostelijk. En er zijn veel vissen, kleine maar ook veel grote, waaier-wormen en zeekomkommers te bewonderen. Hier zijn net weer wat andere soorten dan op de Noord-oostelijke eilanden, dus onze boeken die deze soorten beschrijven komen weer goed van pas. Leuk!
Ondertussen zijn we weer een paar eilandjes verder. We hebben het erg naar onze zin. We kijken soms nog wel een beetje angstig naar bootjes, die "zomaar" dichterbij komen. We liggen hier nu wel alleen met zijn tweeën, dus we hebben ons ankerlicht maar uitgedaan gisteravond. Opvallen is niet echt nodig!

De pelikanen hier hebben witte koppen

Gisteren, toen we toch op het hoofdeiland waren voor wat verse inkopen, zijn we nog maar even bij de Insparques (parkwacht) langs geweest. "Ja natuurlijk moet je bij ons langs" en "Jazeker hier moet je betalen" en "Natuurlijk moet je eerst inklaren in Caracas, want dat kan hier niet en als je niet bent ingeklaard mag maar 2 dagen in transit blijven" is de mening van de competente dame achter de balie. Ze zucht ervan, al die instanties die langs elkaar heen werken. Nou ja, wij weten het ook niet meer! Omdat we ook geen ontvangstbewijs hebben gekregen voor onze parktoegang, vragen we ons nu af of de politie ons geld in eigen zak heeft gestoken…… We moeten het toch maar eens navragen bij andere zeilers die hier zijn geweest. Maar we begrijpen nu wel, waarom er zo weinig andere buitenlands boten liggen. Wel hebben we wat boten zien langs varen, waren die ook alleen maar 48 uur in transit?
Wij blijven nog even genieten vanuit deze schitterende omgeving. Er staat weer een lekker vers broodje in de oven, we hebben nog genoeg in de koelkast en vooral nog heel veel blikvoorraad, dus we houden het hier nog wel even uit!
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Onduidelijke regeltjes

De eerste ochtend op weg van Grenada naar Los Roques doet de wind niet wat was voorspeld. Er is (bijna) helemaal niets, wel een knobbelige zee, dus niet zo comfortabel! We dobberen wat, gelukkig hebben we stroom mee. Uiteindelijk zetten we de motor een paar uurtjes bij en dan komt eindelijk de wind. De beide fokken doen het prima, we hebben een lekkere snelheid tussen de 4 en de 5 knopen, later met stroom mee zelfs een tijdlang 6 knopen. We hoeven niet bang te zijn voor een klapgijp, dus het vaart ontspannen. Er zijn kleine golfjes van achteren, de Pélagie ligt heel stabiel, we slapen heerlijk. Kortom een heerlijke zeiltocht. De ochtend van de 2-de dag hebben we marifoon contact met de Bella Ciao, ze zeilen zo'n 10 mijl achter ons.

In de loop van de middag van de derde dag varen we het rif van Los Roques in. We nemen de ZO ingang, meteen is het water kalm en prachtig blauw! Het is een schitterende omgeving. Het is een goed gevoel om hier niet alleen te liggen maar met 2 boten. Wel hebben we nóg meer dingen een plekje uit het zicht gegeven.

Na een rustige nacht zeilen we op de fok naar "El Grande Roque", het hoofdeiland om in te klaren. Het is genieten van allerlei kleuren blauw, groen en bruin in het water. Op deze zaterdagmiddag is het kantoor van de Insparques (parkwacht) dicht, dus we gaan naar de Guardia costal (kustwacht, ook havenmeester). Tsja, zegt de dienstdoende agent, op onze papieren staat dat we naar Bonaire gaan en kunnen we hier in Los Roques dus niet blijven. Na veel praten in het beste Spaans van Reinhilde mogen we toch 10 dagen blijven. Wel moet natuurlijk toegang tot het nationale park, 175 dollar na wisselen bij het restaurant, worden betaald. We zijn helemaal blij dat we toch kunnen blijven, het is hier zo mooi!

Uitzicht vanaf de vuurtoren van "El Grande Roque"

Bij de vuurtoren

De volgende ochtend maken we een mooie wandeling naar de vuurtoren en een kapelletje op een belendende lagere heuvel, vergezeld van een lokale hond. De uitzichten zijn schitterend.

We raken ons afval kwijt!

Maar als we om een uur of elf willen vertrekken naar een volgend eilandje, komt de Guardia Nacional (algemene politie, verantwoordelijk voor drugs, vreemde dieren ed) langs. Nee, we moeten 's middags eerst bij hen nog een handtekening halen en mogelijk nog bij meer instanties! We laten gelaten het anker weer zakken en Nils benut de tijd om de "aan en uit knop" van de ankerlier te repareren. Die is blijven hangen, net als op de Manamo rivier. Er breekt een draadje af, gelukkig heeft Frits een soldeerbout paraat. Je begrijpt dat een soldeerbout nu op ons boodschappenlijstje staat.
Om 3 uur hebben we onze handtekening. Deze meneer zegt dat het nu goed is, dus gaan we direct anker op en varen we naar Francisquis, een eiland aan een mooie baai met riffen er om heen. Wij gaan meteen snorkelen naar een ondiepe plek, die weldra zo ondiep is, dat Nils met zijn buik op de grond komt, hij ziet ook een paar mooie zeeëgels. We spoeden ons naar dieper water en terug naar de boot. Het anker ligt goed, de Saildrive met schroef is alweer begroeid met zeepokken, dat wordt bikken morgen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com