Spannende doorgangen

De oversteek naar Kauehi blijft lastig, de derde dag komt er wel een beetje wind, maar weer minder dan voorspeld. We gaan nog steeds langzaam, 4 knopen is veel! We besluiten dat we er toch echt de 5-de dag willen zijn, we kunnen immers alleen in het begin van de middag de pas door; bij onze eerste pas doorgang willen we geen risico's nemen. De motor gaat dan ook bij als we langzamer dan 4 knopen gaan! Aan het eind van dag vier zet de wind eindelijk door. Nu gaan we 6 knopen, maar dat is niet genoeg om een dag in te halen; er moeten wel 2 riffen in het grootzeil de laatste nacht om in het begin van de middag voor de pas aan te komen. Het is zo wel lekker rustig slapen.

De ingang van het atol Kauehi

Als we pas kunnen zien, komt er een bootje uit. Dat is een goed teken, er kan doorheen gevaren worden. De pas ziet er ook rustig uit, er is wel wat stroming, maar geen golven. Nils vaart er met beide motoren prima doorheen, een tweede zeilboot kijkt de kunst af en vaart achter ons aan. Het viel allemaal mee, hadden we ons daar nu zo druk om gemaakt? Of waren we er gewoon op het juiste tijdstip?

Het is nog 2 uur varen naar de andere kant van het atol, waar bij het grootste dorpje een beschutte ankerplaats is. Het water is prachtig blauw! Ruim 2 uur later komt nog een tweede boot, de Felice, door de pas. Als we met zijn allen een biertje drinken om onze aankomst te vieren, vertellen ze dat zij wél veel golven en behoorlijke stroom tegen hebben gehad.

Het blauwe, blauwe water in de atol

De volgende ochtend lopen we rond in het kleine dorpje. Er staan zo´n 30 huizen en héél veel kokospalmen. De zeekant van het atol is maar 200 meter verder weg, daar slaat de branding hard tegen de dode stukken koraal. Het is rustig in het dorp, de kinderen zijn op school, we horen ze hardop lezen, en veel mannen werken op de parelboerderijen, waar zwarte parels worden gekweekt. De enige winkel die we zien, lijkt al tijden geleden gesloten. Een boer is

Samen op de foto gezellig!

aan het werk in de kokospalmen, een familie, met hun kleine kinderen, halen in een gammele vrachtauto de kokosnoten op om het vruchtvlees te drogen. Als ik vraag of ik een foto mag maken, wil één van de jongens perse samen met mij én zijn zoontje op de foto. We hebben veel plezier!

De kleine, aardige kerk is met schelpen versierd. Ook de kruizen op de begraafplaats hebben schelpen kettingen als versiering. Bloemen en fruitbomen zien we nauwelijks, de koraalgrond is heel wat minder

vruchtbaar dan de vulkanische as in de Marquesas. Alle daken hebben goten die in enorme zwarte regentonnen uitkomen. Het enige zoete water wat hier is, komt uit de hemel. ´s Middag snorkelen we bij het rif, het zicht is matig, de vissen zijn mooi en vooral kleurrijk. We zien weer nieuwe soorten. Leuk!

Heel veel stroom en golven in de pas van Fakarava

De komende paar dagen is véél wind voorspeld, dus besluiten we met de Felice, ook een Lagoon 380, de volgende dag dinsdag 14 mei verder te varen naar het buuratol Fakarava, toch nog ruim 50 mijl varen. Beide atollen moeten we natuurlijk op het juiste moment, met zo weinig mogelijk stroming, in en uit zien te varen. Dus vertrekken we al om 06:15. We gaan gemakkelijk door de uitgang van Kauehi zo rond hoogwater om 08:00 uur.

Er is een lekkere oostenwind; na een heerlijk zeiltocht zijn we maar iets te vroeg bij de ingang van Fakarava. Maar dat ziet er helemaal niet goed uit, de pas ziet wit van het schuim van de golven! De Felice duikt er gewoon in. Nils is dapper en gaat er achteraan. Het is een kokende massa golven waar de Pélagie met 2 motoren vol bij maar net doorheen komt. Er is ruim 4 knopen stroom tegen, we gaan maar anderhalve knoop over de grond. Maar we gaan en Nils stuurt vakkundig de Pélagie door dit woelige water. Het is gelukkig diep genoeg, daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. We zijn blij als we na ruim een kwartier de ergste golven en stroom achter ons hebben.

Het is nog anderhalf uur varen pal tegen de wind naar de ankerplek bij het dorpje. Dit atol is gróót, vergelijkbaar met het Ijsselmeer! Er is een vliegveldje en grotere boten kunnen ook door de ingang. Het toerisme is wat meer ontwikkeld. En er is een verrassing, we kunnen internet op de Pélagie ontvangen. Hier willen we wat langer blijven en het atol uitgebreider verkennen.

 

De foto´s van de prachtige Anaho Baai staan nu bij het verhaal van 6 mei.

Kijk even terug om ze te bekijken.