Papeete op Tahiti: een grote stad!

Heel veel haaien in de pas

Nils en ik maken samen een prachtige duik en op woensdag duiken we met ons vijven in de pas.


Op de duikboot

Het is schitterend; we liggen op de grond en de grote witte haaien zwemmen statig voorbij, soms op minder dan een meter afstand. Er zijn er zoooveel, honderden. Ze gaan 's nachts op jacht, overdag zwemmen ze rondjes in de pas wat gemakkelijk gaat met de sterke stroom die daar staat. Ook genieten we van het prachtige koraal en de vele vissen. Wolfgang maakt schitterende foto's die we als slideshow in de rechterkolom van deze blog zetten.
Iedereen komt gezellig eten op de Pélagie en vrijdag vertrekken we naar Tahiti. Ons anker

Genieten op de bodem van de pas, 25 meter diep

ligt tussen stukken afgesleten koraal, al is het 11 meter diep, door het heldere water is dat met een snorkel prima te zien. We hebben gekeken hoe de ankerketting ligt, alleen het eerste stukje ligt de ketting onder een stuk koraal. Volgens plan gaan we naar links en komt de ketting na wat proberen vrij. Maar dan slaat de stop van de ankerlier door, het resterende stuk van de ketting zit hartstikke vast. Nils gaan het water in om weer te kijken. Het blijkt dat het anker zelf achter een rots of een stuk koraal vast zit. Gelukkig kunnen we de ankerlier resetten. Er zijn nog meerdere pogingen nodig, maar uiteindelijk komen we

In de Zuidpas van Fakarava

met een zucht van verlichting los.
Het is nog even spannend om zonder kleerscheuren door de nauwe pas te varen; alles gaat goed. Er is een lekkere pittige wind dus we zeilen gereefd. Het is volle maan, wat geeft dat een licht op het water, de hele nacht door. Het is heerlijk buiten te zitten en in het zilveren licht een beetje te mijmeren over de prachtige reis die we maken.
De tweede dag valt de wind weg; we zeilen langzaam langs Tahiti naar de haven toe. Wat een lichtjes op dit eiland, een heel verschil met de afgelopen maanden. We meren aan in de marina van Papeete, midden in de stad. Daar


Gezelligheid op de Pélagie

ontmoeten we volgens afspraak onze vrienden van Kuan Yin. Edie en Adam komen twee weekjes met ons meevaren, gezellig. We lopen met verbazing door het drukke stadsgewoel. Heel veel mensen, heel veel gezellige winkels en een drukke markt. Veel mensen dragen bloemen in het haar, zelfs de visverkopers. We gaan 's avonds lekker eten op een markt waar wordt gekookt vanuit kleine bestelbusjes. Het kooktoestel en een paar tafeltjes worden gewoon achter de geopende achterklep gezet. De meeste uitbaters en koks zijn chinees! De marktwaar voor de volgende dag staat gewoon

Heftige buien aan de horizon onderweg naar Tahiti

onder een laken, niet eens achter slot en grendel. Blijkbaar wordt er niet gestolen.
In Papeete hebben we een behoorlijke boodschappen en klussenlijst. Helaas is alles vanaf een uur of 12 op zaterdagmiddag dicht. Dus blijven we nog tot maandag in de haven liggen. Met een huurauto rijden we op zondag met Edie en Adam de rondweg om het eiland. Er is alleen een smalle kuststrook die wordt bewoond en waar wat groenten en fruit wordt verbouwd. De bergen in het binnenland zjn nauwelijks toegankelijk. We maken een prachtige wandeling naar een 2-tal imposante watervallen langs een echt aangelegd pad met

Veel vrouwen zijn getooid met bloemenslingers

een fraaie brug. Als door een geopende kerkdeur zang hoorbaar is, gaan we kijken. Nee, we mogen niet buiten blijven staan, maaar worden heel vriendelijk verzocht binnen te komen. De sfeer is heel gemoedelijk in de kerk, er wordt gezellig gekeuveld, mensen lopen af en aan, iedereen heeft pas gewassen en gestreken kleren aan in felle kleuren. De tekst van het refrein wordt geprojecteerd op een witte wand. Zo maar in de bank voor ons wordt een prachtig meerstemmig lied gezongen vanuit handgeschreven schriftjes. We worden zowel in het Frans als in prima Engels
uitgenodigd om aan te schuiven bij de traditionele zondagsmaaltijd, direct na de dienst. We bedanken vriendelijk, er is nog een heel stuk van de rondweg te rijden.

Waterval op Tahiti

Het regent en voelt koud aan, toch wandelen we door een prachtig park en zien ook hier de heilige plaatsen van vóór de komst van de Europeanen. Natuurlijk gebruiken we ook de auto om boodschappen te doen. Helaas mag hier op zondagmiddag geen alcohol worden verkocht, dus het bier en de wijn moeten op maandag ochtend nog even. Eieren hebben we nog steeds niet, die zijn overal uitverkocht, blijkbaar heeft het schip die niet aangevoerd van de week.
Op maandag werken we ons lijstje af; we checken in, brengen de genaker en de broek (waar het grootzeil in valt en wordt opgeborgen) naar de zeilmaker. Adam helpt ons met zijn contacten in Canada om het onderdeel van onze rolfok te kunnen identificeren zodat we het kunnen bestellen. Ook blijkt onze zeilmaker de dealer van onze rolfok te zijn, hoera! Ook hij belooft te helpen. De was is klaar en een aantal essentiele onderdelen hebben we na lang zoeken kunnen vinden. Alleen mijn PC, die een paar weken geleden de geest heeft gegeven, kan hier niet worden gerepareerd. Ze kunnen hier geen onderdelen bestellen voor een PC die in Trinidad is geleverd. Laat staan dat de garantie zou gelden! In Europa kan dat trouwens ook niet, misschien wel in Singapore..... Hier een nieuwe PC kopen schiet ook niet op, ze hebben hier alleen maar hele andere toetsenborden, dan moet ik opnieuw leren typen! Voorlopig doen we het dus maar met één PC.
Nu op maandagavond zijn we verhuisd naar een prachtige ankerplek; de marina was, zoals alles hier in Tahiti, behoorlijk duur. De golven slaan hier op het rif, de zee is blauw en heel helder, het koraal onder de Pélagie zien we zo liggen. Het buureiland Morea rijst indrukwekkend omhoog. Ook liggen hier een aantal boten die we al eerder hebben ontmoet, gezellig.