 |
| De zuidkust van Huanine met een luxe resort bij het zandstrand |
Bij
een mooi baaitje gooien we ons anker uit op een streepje zand tussen
de koraal"bommen" voor een snorkel en lunch. De lokale
vissers zijn ook actief boven dit koraal, met snorkelen zien we dan
ook niet zo veel bijzonders, maar het uitzicht bij de lunch is
prachtig.
 |
| Golven slaan met veel geweld op het rif |
's
Middags varen we verder naar de zuidpunt, waar in een schitterende
baai met heel licht en donkerder blauw water al zo'n 10 boten voor
anker liggen. De Giggles ligt eral. Met Ben en Anya drinken we eerst
een drankje bij het restaurant , daarna helpen ze ons bij het
verorberen van een enorm stuk tonijn wat we die ochtend voor weinig
geld op de markt in Fare hebben gekocht. Gezellig! Gedurende de avond
krijg ik steeds meer keelpijn en gaat mijn stem vreselijk kraken. Ik
wordt dus gewoon ziek hier in het blauwe paradijs.
De
volgende dag, zondag 16 juni, doen we het rustig aan. We maken een
prachtige tocht met Peltje over het ondiepe, kristal heldere water
van de lagune naar Parea, een naburig dorpje. De golven bulderen op
het rif bij de pas, de jeugd probeert te surfen in al dit geweld. De
zon tovert prachtige zilveren krinkels in het water die reflecteren
in het zand, waar aantallen zeekommers liggen; de vissen zwemmen
tussen de koraalheuvels. De snorkelspullen blijven onaangeroerd, met
de koorts in mijn lijf vind ik het water te koud!
 |
| Vrouwen verzamelen vis op een rif |
Maandag
is er een lekker windje; het is een heerlijke zeiltocht van 26 mijl
naar Raiatea. Eigenlijk weten we niet zo goed waar de
marina ligt,
waar onze nieuwe rolfok naar toe gestuurd is, maar gelukkig kunnen we
Karin bellen voor vaarinstructies. Om 2 uur 's middags proberen we
met moeite een goede ankerplek te vinden voor de marina. Er ligt een
rif vlak voor de haven; waar lokale vrouwen hun avondmaal proberen te
vangen. Daaromheen is het behoorlijk diep; onze nieuwe lange
ankerketting komt goed van pas. Ook nu hebben we weer een prima wifi
ontvangst óp de Pélagie, wat een weelde! We checken meteen de Fedex
tracking: onze nieuwe rolfok al aangekomen. Met Peltje varen we naar de Marina en daar liggen 2 pakken voor de Pélagie. Hoera! We maken een afspaak voor donderdag: er is plaats in de marina en de rigger heeft dan tijd voor de installatie. Ondertussen is de klussenlijst behoorlijk gegroeid, met name een aantal dingen die beter in een marina kunnen gebeuren, moeten we echt doen. Gelukkig worden mijn keelpijn en koorts al een stuk minder, een avond vroeg naar bed doet wonderen.
 |
| Fiets-onderhoud |
De
SSB radio is al tijden onbetrouwbaar. Er hebben al heel wat mensen
naar gekeken. Robin van de True Blue merkte op dat misschien een
"reset" kan helpen. In de handleiding heb ik die al zien
staan en na nog meer lezen wordt het me steeds duidelijker dat onze
radio heel wat instellingsmogelijkheden heeft. In onze pogingen voor
een betere ontvangst hebben we aan heel wat knoppen gedraaid in
"trial en error" mode. Op hoop van zege drukken we op de
reset knop, allerlei extra functies, die we niet wisten dat we ze hadden, verdwijnen van het scherm! En ja hoor....... de berichten komen weer
met redelijk hoge snelheid binnen! Een zucht van opluchting en één punt minder
op de lijst.
Deze
eilanden zijn eigenlijk heel geschikt om te fietsen, immers de geasfalteerde weg
blijft grotendeels op zeenivo. Dus halen we onze fietsjes te
voorschijn. Natuurlijk zijn de banden leeg; helaas is onze fietspomp
ondertussen verroest! Gelukkig hebben we nog een klein handpompje.
Met een olie-spuitbus smeren we ketting en versnellingen en losse
roest hverdwijnt met een ospro oplossing. Een uurtje later blinken onze fietsjes weer in de
zon en is ook het vooronder schoongemaakt en opgeruimd. Nu willen we
ook fietsen en stokbrood halen bij het enige winkeltje wat een half
uur lopen en maar 10 minuten fietsen is! Dus proberen we of de
fietsjes in Peltje passen. Dat gaat veel beter dan we hadden
verwacht; dat hadden we eigenlijk al veel eerder moeten doen! Het is
leuk om de omgeving per fiets te bekijken, ook al moeten we heen en
terug, want zoals gezegd er is hier maar één weg: langs het water.
 |
| Nils repareert de trampline; vlak bij de marina en de bergen van Raiatea |
Natuurlijk
halen we de fok, het zeil zelf, naar beneden om de rolinstallatie
morgen te kunnen laten vervangen. Nils stapt op het net tussen de
boegen en knap..... er springen zomaar 6 draden kapot. Tsja, ook de
trampoline is ondertussen 10 jaar oud. Het is niet de eerste
reparatie van dit net, maar deze kost veel tijd, extra tussendraden
zijn hier nodig, want als we op de reparatie gaan staan knappen er
nog meer draadjes! Gelukkig kunnen we er nu weer op lopen. Een nieuwe
trampoline staat op het lijstje voor Australië.
Vanochtend
zouden we de marina in gaan, maar helaas het wordt vanmiddag.
Tenslotte zijn we in Frans Polynesië. Het tempo ligt hier wat lager.
Nou ja, dan komt dit stukje tenminste op het web.
Nils
ligt ondertussen in bed met ...... keelpijn. Het was te
verwachten......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten