De ankerplek op Mo'orea |
Een héél klein rafeltje in onze bakboord stag |
Christoph
kijkt naar onze rolfok en komt al snel tot de conclusie dat we een
nieuwe nodig hebben. De onderdelen zijn waarschijnlijk niet meer te
leveren, het model is 10 jaar oud. Ook kijkt hij naar onze verstaging
en vindt een klein, miniem scheurtje in een van de stagen die onze
mast in bedwang houden. Eigenlijk vindt hij dat onze hele verstaging
vernieuwd moet worden! Hij belooft een aanbieding te maken later in
de week.
Teleurgesteld
varen we terug naar de ankerplek. De verstaging is nu 10 jaar oud,
daar naar kijken staat op ons lijstje voor Australië. Natuurlijk
moeten alle onderdelen hier worden ingevlogen dus als alles hier
vernieuwd moet worden, liggen we hier nog zeker een maand!
De
vrienden van Adam in Canada geven advies over onze rolfok, maar dat
lost maar een stukje van ons probleem op. Len, een van de meer
ervaren zeilers kijkt ook nog naar het probleem en gaat zelfs de mast
in. Tsja, er zit te veel speling in de shivel, het rolgedeelte, en
het opdraaideel is echt kapot! Nils en Adam proberen een hele ochtend
de shivel open te krijgen om te kijken of die te repareren valt. Ze
proberen alle soorten kruipolie die we aan boord hebben, maar de
schroeven gaan niet los! En natuurlijk moet er niets kapot gaan, want
we willen nog wel verder.
Dansers bij het cafe in de marina |
Na
detail inspectie van de verstaging komen we inderdaad tot de
conclusie dat er een nieuw onderdeel nodig is. Ook dat proberen we te
vinden op internet, dat valt nog niet mee! Daar moet Adam nog maar
eens samen met ons naar kijken.
Donderdagavond
is er een dansvoorstelling in het cafe in de Marina. Natuurlijk gaan
we kijken. Het is erg leuk; er is opzwepende live muziek en het
enthousiasme waarmee gedanst wordt is aanstekelijk. Het bewegen van
heupen en achterwerk is hier heel belangrijk. Het geheel heeft een
sensuele uitstraling.
Prachtige danskostuums |
Nog meer dansers |
We genieten ondanks het materiaalpech |
We
willen met Edie en Adam naar het buureiland Mo'orea, 20 mijl verder
weg. Zaterdag is geen goede dag, de hoge golven van een storm in het
zuiden bulderen tegen het rif dat onze ankerplek beschermd. Enorme
witte wolken waterdruppels spatten omhoog. Het wordt een onrustige
nacht! Tegenover de Pélagie aan de kust liggen de schamele
golfplaten huisjes van de arme Tahitianen onbeschermd tegen dit
geweld. Met donderend geraas storten er een paar in! Adam en Edie
gaan wandelen en wij werken onze voedsel inventaris bij; onze
voorraden zijn weer aangepast.
's
Middags willen we de gerepareerde broek ophangen. Dat gaat zomaar
niet: de nieuwe rits is, in tegenstelling tot de oorspronkelijke,
niet deelbaar! Wel goed tegen de slijtage, maar we kunnen hem er niet
zomaar over heen schuiven. Met heel veel energie lukt het Nils en
Adam om het ding op zijn plaats te krijgen. Dan kan de rits niet
dicht, de riflijnen zitten in de weg!! Balen......., dan moet het
ding weer terug en alsnog een andere rits krijgen.... Ik slaap er
slecht van, best veel tegenslagen deze week!
Lunch met Adam en Edie in de schaduw op het koele voordek |
Nils
heeft de volgende ochtend een brilliant idee om de riflijnen middels
een (alleen in Zweden gebruikte) katrol aan de mast anders te laten
lopen. Het werkt! We zijn allemaal blij! De golven zijn minder dus we
zetten de fok er weer op en vertrekken eindelijk naar Mo'orea. Een
prima tochtje, de deining valt erg mee, alleen is er geen wind dus
varen we op de motor.
Nu
liggen we in een prachtige anker baai in het noorden van Mo'orea, de
bergen zijn groen en hoog, het water azuur blauw, het zandstrand
prachtig wit; er is gezellige muziek zo op de zondagmiddag.
Ook
heel fijn, er is hier internet in de baai, zodat we dit verhaal op
het web kunnen zetten. En straks de bestelling voor het onderdeel van
de verstaging hopelijk kunnen afronden. Tussen de tegenslagen door
valt er nog veel te genieten in deze prachtige wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten