Kreupel rond Tahaa

 

Tahaa

Donderdag 21 juni gaat Fred aan de slag met onze nieuwe fok. Eerst moet natuurlijk de oude eraf, de mast wordt nu niet meer gesteund door een metalen draad, de stag, maar alleen nog door 3 lijnen, die een vreemd zoemgeluid maken.

Fredzet de nieuwe fok in elkaar

Helaas past de nieuwe fok niet helemaal, de werkplaats biedt uitkomst door wat onderdelen "te vermaken". Vrijdagmiddag lukt het Fred helaas niet alles weer gemonteerd te krijgen. Wat een teleurstelling, nog een heel weekend in de marina? Er is zo weinig wind dat het volgens Fred wel verantwoord is om te gaan varen; natuurlijk niet buiten op zee, maar in de lagune kan wel. Natuurlijk zonder zeil, want de mast staat niet echt heel stevig!


In de slipstream van de Pélagie



Vrijdagavond hebben we nog een heel gezellige borrel op de steiger bij de ondergaande zon en volle maan, dus gooien we zaterdagochtend de trossen los. Net buiten de haven merk ik dat de stuurboord motor raar klinkt: er komt geen water uit de uitlaat! En we hebben dit niet gechecked bij het starten, wat natuurlijk wel hoort! De O-ringen van de waterpomp van deze motor zijn vrijdag vervangen. Daarna liep

Bora Bora, onze volgende bestemming

de motor mét waterkoeling prima. Nu dus niet, balen. Meteen gaat de motor uit. Met één motor kunnen we ook varen. Onderweg checken we wat het boek zegt dat we kunnen checken. Niets helpt; nog steeds géén koelwater. De Pélagie is kreupel: een wiebelige mast, ze kan niet zeilen, en nu ook maar één motor. We overwegen terug te gaan, maar er is zo weinig wind, het gaat vast goed. We willen erg graag wat meer van deze eilanden zien.  Onderweg varen twee kano-ers met ons mee, de Pélagie houdt ze uit de wind. We hebben veel lol samen. Nils vaart op verzoek wat harder, leuk! We vinden een prima ankerplek op 3 meter diepte met alleen maar zand, geen koraal en geen schepen in de buurt, halverwege het eiland Tahaa. Dit eiland ligt samen met Raiatea in één lagune. Er is vrijwel geen wind, dus het ankeren gaat prima. In het kristal heldere water zien we de ketting liggen. Het anker ligt vrijwel naast de boot.  

Snorkelen in kristalhelder water

We zijn hier ook om te snorkelen, dus met Peltje gaat we richting rif. We zien meteen al 2 roggen over het zand zwemmen! De koralen zijn prachtige met levendige kleuren, het zicht is fantastisch en er is behoorlijk wat vis. Er zijn grote triggervissen en we zien een kleine felgele koffervis. We hebben nog steeds plezier van ons boek over de vissen en koralen van de Carieb. Hier zijn dezelfde hoofdsoorten, maar vaak een ander formaat en vooral andere kleuren. Veel vissen zijn zwartachtig, zelfs de in de Carieb fel gekleurde papagaai- en file-vissen. Ze worden waarschijnlijk veel bejaagd en zwart is een betere schutkleur. Alle vissen zijn erg schuw, ze vluchten snel weg. Er zijn ook weer nieuwe soorten, leuk. Een rifhaai zwemt ongeïnteresseerd langs.

Mooie vissen tussen het koraal

We genieten van een rustige avond met volle maan op het water met een prachtige zonsondergang achter Bora Bora, onze volgende bestemming. In de verte slaan de golven tegen het rif. Zondagochtend snorkelen we nog een keer, weer mooi! Daarna varen we, kreupel en al, helemaal rond Tahaa, ruim 3 uur varen. Het is een prachtige tocht. Er loopt alleen een weg rond het eiland, de binnenlanden zijn bergachtig en ongerept. En overal vele kleuren blauw en groen om ons heen.

De echte uitdaging komt aan het einde, we hebben besloten op één motor toch maar de marina in te varen. We spreken heel goed af hoe we het gaan doen en dankzij het goede sturen van Nils en het zwakke windje liggen we om 5 uur veilig op ons oude plaatsje.

De Pélagie is ver weg;
de koraal "bommen" liggen vlak onder Peltje

Morgen, maandag, 24-06, kan de Pélagie weer beter gemaakt worden!
Nils voelt zich na een dag op bed liggen alweer een stuk beter; allebei hoesten we nog wel!