Het waddengevoel bij Fraser eiland

 

Zandbanken met pelikanen vóór Fraser eiland

Vrijdag heeft Dillon van de Orion een uitstapje naar de rumfabriek in Bundaberg georganiseerd. Hier wordt veel suikerriet verbouwd en uit de melasse, het afvalproduct van de suikerverwerking, wordt rum gemaakt. De fabriek dateert al uit 1880, héél oud, zeker voor Australische begrippen.
De rondleiding is aardig, het leukste zijn de 2 glaasjes rum en rum-likeur die we aan het eind mogen proeven. Best lekker, maar hier kost een fles rum 30 dollar; in Panama betaalden we maar 8 dollar per fles, dus we laten dit even passeren. 

We gaan ook nog naar een frisdrank „brouwerij“ daar wordt op een ludieke kinderlijke manier de produktie van o.a. gember“bier“ uitgelegd. Ook hier mogen we proeven, binnen een kwartier krijgen we 10 soorten drankjes voorgeschoteld, wel een beetje snel en veel! Toch weer een interessante belevenis. Het openbaar vervoer terug naar de marina rijdt niet meer later in de middag, dus brengt een taxi uitkomst. Een duur dagje uit, de goedkope Pacific tochtjes zijn passee.

Na veel overleg met de Kahiba die ook langs de kust naar het zuiden moet, besluiten we toch zaterdagochtend te vertrekken. Eerst moet de motor bij, want de wind is tegen maar later wordt het een heerlijk zeildag. We genieten ervan weer onderweg te zijn. We gaan voor anker bij Moon Point, de noord punt van Fraser eiland, dat vlak voor de kust ligt. Er zijn hier zwart-wit pelikanen, leuk. We zijn weer in de bewoonde wereld, overdag en nu ook bij de ankerplaats zien we behoorlijk veel andere boten. De lichtjes van een stad glinsteren in de verte. 

De Kahiba voor de kust van Fraser eiland

De volgende dag zeilen we om 6 uur ’s ochtends verder, we moeten langs een ondiep stuk, bij voorkeur bij wat hoger water. Het is spannend zeilen tussen Fraser eiland en het vaste land door, de wind is ook heel variabel in richting en sterkte. Gelukkig hoeven we de Kahiba maar te volgen, Gunnar komt uit Brisbane, dit is zijn achtertuin. Overal om ons heen zien we ondieptes, de zandplaten komen boven het water uit; het is net of we in de Waddenzee varen. Fraser eiland is het grootste zandeiland ter wereld, de zandbanken zijn aan de kust behoorlijk steil, een mooi gezicht. Ruim voor donker kan het anker de grond in vlak bij de landpunt aan de zuidkant van het eiland. 

Gunnar en Eva hebben daar met zijn dochter en haar vriend afgesproken om op het strand te BBQ-en, wij zijn ook uitgenodigd. Tegen donker zitten we in ons bijbootje om naar de kant te varen. Een hele expeditie, het baai is erg ondiep, dus het gaat maar net. Daarna moeten we nog een heel eind lopen over het strand, en de dochter van Gunnar vinden... pas na een half uur zoeken in het half donker komen we elkaar toch nog tegen.

De BBQ is gezellig en lekker, maar nu moeten we wel in het pikdonker weer terug. Peltje ligt nog op dezelfde plek, maar het water is niet gestegen, het is nog verder gezakt! We waden in het donker door het water, de ankerlichten van onze boten geven de richting aan. Peltje moeten we zelfs dragen, het blijft maar ondiep. Eindelijk blijft Peltje drijven, kan de motor naar beneden en varen we het laatste stukje. Wat een opluchting als we weer veilig terug zijn op de Pélagie. 

De Pélagie langs de Australische kust

Gunnar en Eva blijven hier nog een paar dagen, wij varen de volgende ochtend bij het eerste licht door naar Mooloolaba. Het is spannend om over de drempel naar de zee te varen, het ondiepste punt, te zien door de grote brekers die erover heen slaan, ligt op een andere plek dan onze kaart aangeeft.  Alles gaat goed, we zijn blij als we weer op zee zijn! De krijtrotsen langs de kust schitteren in de zon. In de loop van de dag trekt de wind steeds meer aan, het slechte weer komt er inderdaad aan. De volgende dag waait het hard; wij liggen tevreden en beschut in de marina. 

Op naar de supermarkt

Mooloolaba is een grote plaats, ruimte zat, alles ligt ver van elkaar met grote brede wegen er tussen. Onze fietsjes zijn dus erg handig, maar we moeten wél een helm op, we zijn tenslotte in het bureaucratische Australië. Ook geld wisselen en een simkaart kopen kan alleen met een echt paspoort, een fotokopie is niet voldoende! Onze Europese gasfles is niet goed genoeg, er zit geen ontluchtingsknop op dus vinden ze het hier niet veilig, in tegenstelling tot alle andere landen waar we zijn geweest! We zullen toch echt een andere gasfles moeten kopen.  

 We gaan onze klussenlijst afwerken en het vervangen van de verstaging voorbereiden. De Pélagie blijft hier liggen als wij op 7 november voor 5 weken naar Nederland gaan. We kijken er naar uit om iedereen weer te zien!