In Australië aangekomen

Door het Chesterfield rif

De laatste 450 mijl naar Australië zijn een fluitje van een cent. De tocht door het Chesterfield rif is mooi, de route gaat tussen 2 zandeilandjes door, de riffen er omheen zijn duidelijk zichtbaar en er zitten heel veel vogels. Eenmaal op de oceaan de wind is heerlijk stabiel en komt ruim van achteren in. We gaan heel comfortabel met 6 tot 8 knopen richting Bundaberg. Wat een mooie laatste tocht over deze oceaan!
Volgens plan ligt meren we maandag in de loop van de ochtend aan de quarantaine steiger van Mrina Bundaberg. We lunchen met onze laatste kaas! Immers hier in Australië zijn ze erg nauwkeurig; je mag geen vlees en groenten naar binnen brengen; ook worden alle voorraad en zelfs de souvenirs op beestjes gecontroleerd. De 2 pakjes gehakt uit onze diepvries moeten er aan geloven, net als de 5 uien en 2 knoflook bollen die we nog over hebben. Nou ja, we kunnen hier weer nieuw kopen.
De Orion komt na ons aan; samen met Sally en Dillon vieren we onze succesvolle oversteek met een lekker etentje in het kleine dorpje een half uurtje lopen van de marina, heel gezellig. De FlapJack is hier ook, ze staan ondertussen op de kant om hun boot op te knappen voor de verkoop. We praten gezellig bij met een borrel op de Pélagie.

Bijpraten met Pauline, Robin en Sally

Dinsdag gaan we Bundaberg in; een doorsnee Australische stad. Wat een winkels; alles is te koop. Historische gebouwen zijn er natuurlijk niet, wel prachtige brede straten en wegen met nieuwe grote auto’s. De welvaart spat er van af. We realiseren ons hoe goedkoop de Pacific was; geen liggeld voor marina’s en weinig andere kosten, er was gewoon niet veel te koop. Hier is dat anders, de marina kost hier 45 euro per nacht alle prijzen zijn vergelijkbaar met Nederland. In deze marina zijn zelfbedienings-wasmachines – de was doen is wel weer heel goedkoop.
Het weer is heerlijk, zo’n 23-25 graden met een verkoelend briesje; vanuit onze plek in de marina hebben we een mooi uitzicht op de rivier. Papagaaien, reigers en roofvogels hebben we al gezien. We willen vrij snel naar Mooloolaba, daar hebben we een plaatsje voor de Pélagie gereserveerd als we naar Nederland gaan. De komende 2 dagen staat de wind verkeerd, dus zaterdag denken we te vertrekken voor dese 3 daagse tocht langs de Australische kust.
We genieten hier van een paar rustige dagen met wat klusjes. Nils ligt veel in bed met een beetje koorts en wat griep verschijnselen, maar voelt zich vandaag alweer beter. Met internet op de Pélagie zijn we weer in contact met de rest van de wereld.
De foto's van de Huon en Chesterfield staan er nu bij de vorige verhalen, dus kijk even terug.