Huon rif, vèr van de bewoonde wereld

Op het Huon rif;

Na al die uitstapjes doen we het een paar daagjes rustig aan. We zeilen de Pélagie naar een baaitje om de hoek, Surundu Bay en genieten van de rust en het mooie snorkelen in het heldere water. Ook in deze ondiepe baai zien we weer zeekoeien, leuk!
Tussen alle bedrijven door vervangt Nils nog „even" de anode tussen de schroef en het staartstuk van de motor. Hij moet onder water alles demonteren en weer monteren. Dit akkefietje hebben we al eens eerder bij de hand gehad, maar toen heeft Frits van de Bella Ciao ons geholpen. Nils heeft de kunst goed afgekeken, het lukt hem prima. Zeker als we zijn snorkel een beetje verlengen met een stukje tuinslang, zodat hij kan ademen terwijl hij onder water bezig is de schroeven aan te draaien.
Dinsdag varen we terug naar Luganville om er de volgende dag uit te klaren en boodschappen te doen voor onze oversteek naar Australië.

Donderdag vertrekken we ondanks dat er voor die ochtend onverwachts meer dan 22 knopen is voorspeld. We denken dat dat wel mee zal vallen, maar dat doet het dus niet! Als we eenmaal uit de beschutting van het eiland zijn, is de wind hard én behoorlijk tegen. Met een aantal riffen in het zeil doet de Pélagie het prima; geholpen door de stroom gaat ze ruim 8 knopen. De bemanning zit buiten om de zeeziekte de baas te blijven en krijgt een paar grote golven over zich heen! We zijn allebei kletsnat, dat is lang geleden!
Later in de middag wordt het wat rustiger, maar dan ligt Nils al in bed. Hanneke stuurt, geholpen door een zeeziekte pilletje, de Pélagie de nacht in. De volgende dag varen we comfortable voor de wind; het wordt toch nog lekker zeilen.



Parende schildpadden rond de Pélagie bij het Huon rif

Op de grens van de Pacific en de Koraalzee ten oosten van Australië liggen een aantal riffen. Van het Huon rif hebben we van zeilvrienden de coördinaten gekregen. Op onze kaarten ziet het er erg overzichtelijk uit, doen dus. Dan moeten we er wel in de loop van de ochtend aankomen om eventuele ondieptes goed te kunnen zien! Dat lukt prima, op zaterdagochtend 12 oktober zien we het rif en het kleine lage zandeiland voor ons opdoemen. Om elf uur valt ons anker in prachtige zandgrond, wat verder van het eiland, want zo ver van de bewoonde wereld willen we niet dat ons anker per ongeluk in het koraal verward raakt.
Er zwemmen schildpadden rond de Pélagie. Met de verrelijker zien we dat ze druk aan het paren zijn. We zien wel 6 stellen rondzwemmen. Het mannetje kruipt met veel gespetter bovenop het vrouwtje en blijft daar wel een uur of langer zitten. Vaak zwemt er een rivaal achter het stel aan, in de hoop dat hij straks ook een kans krijgt! Als we met Peltje gaan kijken, duiken ze onder, maar hun positie verandert niet. Nils gaat later zwemmend naar een stelletje toe om foto's te maken. Ze trekken zich niets van hem aan, bijzonder!



Heel veel vogels bij het Huon rif

Er zijn hier ontzettend veel zeevogels. De bruine Jan van Genten zijn heel nieuwsgierig en komen een kijkje nemen bij de Pélagie. De tweede dag zijn ze zo aan ons gewend dat er vijf vogels voor op de verstaging zitten, die zich van ons niets aantrekken. Voor het strand liggen koraal banken. Er is best veel vis, we zien bij het snorkelen weer veel nieuwe soorten met prachtige kleuren. 

Op het moment dat we voet aan wal op het eiland, gaat een deel van de duizenden vogels prompt op de wieken, een magnifiek gezicht. Pas als we rustig in het gras gaan zitten, komt iedereen een beetje tot bedaren. Er is hier een broedkolonie van de bruine en witte Jan van Genten, boobies op zijn Engels, en de kleinere zwarte stern. We zien alle stadia: vogels die nesten bouwen, eieren uitbroeden, en jongen in verschillende groottes; zo grappig. De jongen van de Jan van Genten zijn bij geboorte helemaal kaal en zitten diep onder een van de ouders verstopt. Veren krijgen ze pas later. De jongen van de bruine sternen zitten verborgen in het gras, we moeten goed uitkijken om er niet op te trappen. De vogels zijn duidelijk niet gewend aan mensen, ze zijn nauwelijks bang.

Jan van Gent met jong

Vooral als ze een jong te beschermen hebben, kunnen we heel dicht bij komen. Dat doen we maar niet te veel, we laten ze zoveel mogelijk met rust. We genieten volop van alle die schitterende vogels die zweven op de wind.
Op het strand zien we verse sporen van zeeschildpadden die 's nachts hun eieren zijn komen leggen. Grote kuilen op de rand van gras en zand geven aan waar gegraven is. Schildpadden leggen met tussenpozen van een week, wel drie of vier keer eieren in het seizoen; vandaar dat er zo druk gepaard wordt in deze baai, al die eieren moeten ook bevrucht worden.
Aan het eind van de eerste middag zien we wat bulten op het gele zandstrand.

Aan het eind van de middag komt een schildpad op het strand
om haar eieren te leggen

We concluderen dat het rotsen moeten zijn, géén schildpadden, ze bewegen niet. De tweede middag zien we dezelfde bulten, maar nu op andere plaatsen! Rotsen bewegen niet, dus misschien zijn het wel schildpadden die vroeg het strand opkomen om hun eieren te leggen. We gaan meteen kijken en ja hoor, de eerste bult is een schildpad die op het punt staat het water uit te komen. Ze neemt er alle tijd voor, en komt niet verder dan de vloedlijn. Hebben we haar afgeschrikt? Een tweede vroege schildpad is al omhoog gekropen en begint met haar nest uit te graven. Het zand vliegt alle kanten op onder haar poten vandaan.
We willen voor donker terug zijn op de Pélagie en laten de schildpadden rustig hun eieren leggen. In het water zien we er nog een paar de kant naderen. Verderop zien we nog meer bulten verschijnen waarvan we nu weten dat het wel degelijk schildpadden zijn. Wat bijzonder omdat hier zo te mogen meemaken!

We vinden het hier schitterend; al dat dierenleven, zo ongerept. Het is heel bijzonder om hier als enige schip te liggen. Er zijn totaal geen sporen van enige menselijke activiteit, er ligt zelfs geen plastic afval op het strand, alleen wat hout en kokosnoten. Blijkbaar regent het niet genoeg om de kokospalm hier te laten groeien; er is geen boom of struik te bekennen op dit kleine eiland.
Morgen gaan we weer verder en willen nu ook stoppen bij het andere rif waar we de coördinaten van hebben, het Chesterfield rif. We zijn benieuwd!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com