Bruiloft op z‘n Vanuatu‘s

Pélagie in Asanvari Bay; kinderen spelen op het strand

Maandag 30 september zeilen we helemaal langs het eiland Pentecoast naar het volgende eiland Maewo. We genieten van de uitzichten en de vlakke zee in de relatieve luwte van Pentecoast; alleen de straat tussen de beide eilanden is hobbelig. De Asanvari baai is prachtig beschut door groene beboste bergen met zelfs een waterval, maar het anker wil niet pakken. Gelukkig ligt er mooring, waar we aan vast maken.
‚s Middags wandelen we door de dorpjes aan deze spectaculaire baai met waterval; er is zowaar een „Jachtclub“, die ook de mooringen heeft gelegd. Ook zijn er een paar restaurantjes en resorts in het dorp, er komt hier af en toe een klein cruiseschip. Onze buren aan de andere mooring gaan er eten, al blijkt het later aan de dure kant te zijn, 15 dollar p.p.

Schoolklas

De Jachtclub organiseert op ons verzoek voor de volgende middag een traditionele dansvoorstelling. Als ik de volgende ochtend door het dorp wandel en bij de school wat pennen en schriften afgeef, blijkt er een bruiloft voorbereid te worden. De gom, die uit een ander dorp komt, zal vandaag varkens en geld betalen aan de familie van de bruid uit dit dorp. Er zal ook nog een feest zijn in zijn dorp waar het paar zal gaan wonen, wordt me verteld.

Voorbereidingen voor de bruiloft bij de Nakamal, gmeenschapshuis

Er wordt hard gewerkt aan de voorbereidingen voor de maaltijd: de vrouwen halen groenten en taro van het veld, de mannen maken een groot vuur om de stenen te verhitten waarmee de groenten en de varkens in een gat in de grond gekookt zullen worden. De rest van het dorp zit gezellig op de grond te kletsen, de vrouwen en kleine kinderen aan de ene kant van de „nakamal“, het gemeenschapshuis, de mannen aan de andere kant. De familie van de bruid wordt overgoten met water en zand tot grote hilariteit en plezier van alle aanwezigen.
Later zien we vanuit de Pélagie de mannen dansen en zingen in een grote kring de „nakamal“, het gemeenschapshuis. Als we ‘s middags naar de Yachtclub gaan voor de dansvoorstelling, neem ik een kadotje mee voor de bruid. Die is erg verlegen, het lijkt wel of ze het feest ter hare ere niet ziet zitten, maar ze heeft haar man wel zelf mogen kiezen. Haar kleren zijn net zo oud en vuil als de rest van het dorp. Ze heeft al een baby van 10 maanden met haar toekomstige man.

Traditionele dansen

De dansen zijn interessant om te zien, de mannen dragen traditionele pandamus-mat kleding met rammelaars om de enkels. Er is een hand drum voor het ritme en er wordt gezongen. De dansen hebben een afwisselend ritme en andere woorden. De rest van het dorp kijkt deels mee, vooral de kinderen.

Het eten is klaar en wordt uit de kuil gehaald

Na de voorstelling is het eten van de bruiloft klaar, ook wij worden uitgenodigd. In het gemeenschapshuis wordt alles wat gekookt is zorgvuldig verdeeld over bananenbladeren die als bord en verpakkingmateriaal dienen. De bruid gaat later de pakjes uitdelen. Natuurlijk is er ook kava. Wij vertrekken om het dorp zelf zijn feest te laten vieren. Dat duurt niet zo lang, om 18:00 uur is het donker, ook in bij het gemeenschapshuis aan het strand.

Het is prachtig snorkelen in deze baai. Het zicht is fantastisch en er is veel koraal, daarom wilde het anker niet pakken! Rond de interessante rotsspleet bij de punt zitten een behoorlijk aantal grotere roofvissen, min of meer bekende vormen maar met nieuwe kleuren en patronen; erg leuk om te zien!
Woensdagochtend vertrekken we al om half 6 het is ruim 53 mijl varen naar Espirito Santo. Van daaruit vertrekken we naar Australië, uiterljk op 9 oktober want dan loopt ons visum voor Vanuatu af.

Er staan nu ook foto's bij de 2 vorige berichten, dus kijk nog even terug!