Het gaat maar net goed…

We zijn weer onderweg! Pelikanen, aalscholvers en steltlopers kijken toe

Na de hectiek van de vliegreis en het te water laten, willen we het zaterdag rustig aan doen. Nou dat moet ook wel, want Nils is weer ziek: hoesten, een beetje diarree, we dachten dat dat alleen in Nederland voorkwam. Maar hier wordt het nu natuurlijk ook winter.

Gelukkig is hij zondag een stuk beter, want de klussen moeten toch echt worden gedaan: het motortje gaat weer op de bijboot die ondertussen wieltjes heeft gekregen, de vlaggen worden weer opgehangen en we kijken toch nog eens goed naar die trampoline. 

Nils vervangt de tie-wraps - Er zijn nog grote gaten aan de zijkant van de trampoline

Een paar dingen kunnen we zelf dus Nils vervangt de tijdelijke tie-wraps door touwtjes. Het bedrijf dat ermee is begonnen, en we dus hebben moeten betalen, weet het niet meer en kan onze rigger David helpen. “Die heeft er het juiste gereedschap voor” is het verweer. Ten einde raad lezen we de gebruiksaanwijzing: de trampoline moet eerst 3 ½ uur in water weken! Oh jee, de trampoline zit al op de Pélagie; alles er weer afhalen is ook zowat. We besluiten de trampoline dan maar heel nat te maken met de waterslang, hier in de Marina is water genoeg. We beginnen ‘s avonds al en Nils staat zelfs om 3:00 uur ‘s nachts op om de trampoline nog een douchebeurt te geven. Om half zes zijn we alweer paraat, zodat de trampoline echt door en door nat is als David dinsdagochtend om zeven uur komt.

DE Australische aalscholver laat in de marina zijn vleugels drogen

Gelukkig weet hij wel hoe het klusje geklaard moet worden: zijn gereedschap bestaat uit kennis en gereedschap om touwen aan te trekken heeft natuurlijk iedere zeilboot aan boord in de vorm van lieren! David weet hoe die te gebruiken en anderhalf uur later zit de trampoline er pico bello op; dat ging dus net goed. David heeft ook de laatste probleempjes met onze nieuwe verstaging opgelost.

Aan het klussen voor een baby "box"

Over ruim vier weken krijgen we ons nichtje Inngrid, haar man en haar zes maanden oude dochtertje op bezoek; voor Emmylou moet een soort box worden gemaakt. In het weekend hebben we ontwerp gemaakt, maandag ochtend gaan we naar een doe het zelf winkel en maandagavond zit alles in elkaar dankzij de handigheid van Nils!

De buitenbox - gezellig bij de eettafel

Dinsdagmiddag doen we eindeloos veel boodschappen, want we willen een aantal weken op de Whitsundays kunnen blijven. Op woensdagochtend is er eindelijk tijd om onze koffers op te ruimen en Pélagie vaarklaar te maken. Om één uur gooien we de trossen los. Help, er komt geen koelwater uit de stuurboordmotor en we varen al! Ineens herinner ik me dat we de toevoerkraan voor het koelwater hebben dichtgedraaid voor een onderhoudsklusje; snel de kraan open en ja het koelwater stroomt weer; dat ging maar net goed!

Op de Coomera rivier

We varen naar het noorden door een prachtig natuurgebied, maar wel met een aantal ondiepe stukken. We zijn net voor hoog water vertrokken, dus zouden we over bij de ondiepere stukken geen problemen moeten hebben. Het is spannend maar de eerste helft gaat goed. Je kunt hier natuurlijk niet door het water kijken er is veel te veel modder: eyeball navigatie werkt hier net ; je bent aangewezen op de kaart en de boeien.

Vlak voor het meest ondiepe deel staan er waarschuwingsborden: er kunnen zich “zomaar” ondieptes voordoen. En ja hoor, op het meest ondiepe deel zitten we even vast maar, gelukkig snel weer los dankzij het goede sturen van Nils. Als we bijna bij dieper water zijn, zitten we toch ineens wel echt vast. De wind drijft ons de ondiepte op. Nils laat de motoren loeien, probeert te draaien en daarna achteruit de route te varen die we gekomen zijn. Het is heel spannend; 10 minuten later komen we toch nog los. Terugkeren is geen optie, het is al vrij laat in de middag. Nils probeert nog een keer recht op de volgende boei af te varen en de kaart de kaart te laten. Dat werkt, door onze vooruitkijkende dieptemeter worden we gerustgesteld dat het niet weer zo onverwachts ondiep wordt. Als we eenmaal in dieper water zijn laten we gewoon aan de rand van de vaargeul het anker vallen. Het is mooi geweest voor vandaag, de zenuwen gieren ons nog door de keel: het ging maar net goed!

Nu lekker slapen, morgen is er weer een dag. We hebben nog één probleem, het opladen van de accu’s door de motor gaat niet goed er lijkt een draadje los te zitten…. Daar kijken we morgen naar.