Singapore, wat een contrast met Indonesië!

Oud en Nieuw aan de Singapore rivier

Over twee dagen gaat onze vlucht naar Indonesië. Toch maar even vragen of we hier de boot kunnen laten liggen. "Nee, dat kan niet; de kapitein moet op de boot blijven, iemand moet op de boot letten, de zeilclub neemt geen verantwoording!". Na wat heen en weer praten, belt Ronny, ons aanspreekpunt op de zeilclub, een agent. Die kan de juiste papieren wel voor ons regelen voor 150 Singapore dollars, ongeveer € 90. Hij komt 's middags wel even langs. 's Morgens doen we boodschappen, een half uur met de bus naar het winkelcentrum. We hebben geen gepast geld en geen OV chipkaart; we mogen gratis mee. De bus rijdt langs eindeloos hoge flatgebouwen, 10 verdiepingen hoog staat de ene grote galerijflat naast de andere. Alleen de sportvelden van de scholen breken af en toe het patroon, zover wij kunnen zien. Allereerst kopen we een openbaar vervoerkaart voor trein en bus. De bus blijkt goedkoop, maar 90 eurocent. En eindelijk kunnen we weer brood, kaas en vleesbeleg kopen!

 

Hoge flatgebouwen in het centrum van Singapore

De agent zegt dat hij alles nog dezelfde middag kan regelen zodat Nils als kapitein weer een paspoort heeft , waarmee hij naar Indonesië kan reizen. Ronny zorgt voor het vullen van 2 van onze gasflessen, we kunnen weer vooruit. Ook de oliefilters gaat hij regelen, wat een service!

De volgende dag gaan we heerlijk het centrum van Singapore verkennen. Wel eerst weer een half uur met de bus, maar dan kunnen we met de metro overal komen voor erg weinig geld.

De prachtig gerestaureerde kloosterkerk is nu een museum

Het centrum is indrukwekkend, wat een hoge flatgebouwen. Langs het water staan nog wat oude handelshuizen, waar nu allemaal restaurantjes en bars in gevestigd zijn. En alles is zo goed geregeld niet alleen het openbaar vervoer maar ook het afval, de scholen, de keurige winkelcentra, nergens zien we ook maar een papiertje op straat liggen. In de rivier vaart een bootje die zelfs de afgevallen blaadjes verzamelt!

De "Koloniale route" van de Lonely Planet voert onder andere langs een prachtig gerestaureerd klooster, wat nu deels een museum en cultuurcentrum en een restaurant is. De anglicaanse Kerk is ook al zo prachtig gerestaureerd, maar die is nog steeds in gebruik. Een enthousiaste vrijwilliger geeft ons een rondleiding.

Het oude, bekende Raffles hotel is een oase van groen tussen de hoge kantoor en hotel flats.

We eten een heerlijk driegangenmenu in het oude muziekcentrum, ook al in een gerestaureerd gebouw. Daarna hebben we nog net energie voor het prachtige "Aziatische" museum. Het gebouw is schitterend ingericht met bijzonder mooi houtsnijwerk, porselein, zilveren en gouden voorwerpen uit China en India; indrukwekkend! Ook de geschiedenis van Singapore wordt goed uitgelegd. Het museum is zo groot dat we nog niet eens de helft zien. Om half zeven bij het laatste licht zijn we vol indrukken weer terug op de Pélagie.

Veelkleurige beelden in de Hindoestaanse tempel in de Indiase wijk

De dag erop gaan we naar de Indiase en Chinese wijk. Hier zien we een ander Singapore, dat van de gewone man of vrouw. Hier geen grote airconditioned winkelcentra, maar overdekte markten en lawaaierige afhaal eet tentjes. Het is er wel erg gezellig; de Indiase sarongs verlevendigen het straatbeeld, de kleuren schitteren je in de winkels tegemoet. 

Moderne beelden in dezelfde Hindoestaanse tempel

We nemen een kijkje in de boeddhistische en hindoeïstische tempels, waar de bevolking devoot haar offers brengt, ook midden op de dag. Weer een welbestede, interessante dag.

Veel glitter en goud in de Chinese Boeddhatempel

Wat is Singapore een groot contrast met Indonesië: hier geen rommel op straat, geen bergen afval en plastic in het water en op het strand; het is overal brandschoon. De wegen zijn fantastisch goed, het openbaar vervoer prima verzorgd met nieuwe bussen en schone treinen. De musea zijn een wereld van verschil met de stoffige, slecht verlichte, onleesbare uitstallingen in Indonesië. Het is natuurlijk wel een stuk duurder, het prijsniveau ligt relatief dicht bij Nederland.

Morgen vliegen we nog een keer naar Indonesië.

Afscheid van Indonesië, hoe was het?

Nongsa Point, laatste ankerplaats in Indonesië; nog nergens zagen we zulke grote resorts.

Laatste dag in Bintan

De laatste dag in Bintan rijden we een kort stukje naar Kijang, de stad vlakbij Sungai Enam. In de  kleine dierentuin is de groenvoorziening aardig maar de kooien zijn klein; de kindertjes van de kleuterklas zijn veel leuker; zij lopen in een lus van touw met de leidsters mee.

De kleuterklas in een ring van touw in de dierentuin

Ineens word ik op mijn schouder getikt: "Of de televisieploeg ons vandaag mag volgen?". Natuurlijk mag dat, altijd goed voor de promotie van dit eiland.  "Discover Indonesië" maakt vandaag een special over Bintan en  het zeilevenement is een van de onderdelen. De presentatrice is erg enthousiast en doet een aantal onderdelen mee.

Er wordt op ons gewacht

In het park van de stad is de band al aan het spelen en zit de vertegenwoordiger van de Regent klaar: er is op ons gewacht. Na een lekker koel drankje worden we uitgenodigd om mee te dansen op het podium, altijd leuk. Voor ons zijn kinderspelen georganiseerd: touwtrekken, met zijn 3-en op dezelfde latten lopen en een kussen gevecht boven het water. Ook hier moeten we meedoen: we trekken met heel veel inspanning het team van de organisatie over de streep! Ze willen revanche, we realiseren ons te laat dat het heel galant zou zijn om hen nu te laten winnen; onze westerse competitiedrang voert de boventoon, helaas!

Met z'n drieën op dezelfde lat snelwandelen

We gaan ook nog langs een markt en een supermarkt, zodat we inkopen kunnen doen voor de komende zeildagen. Als we terugkomen op de steiger, staat de televisieploeg al klaar , 5 man sterk!. 

De televisie ploeg op de Pélagie

Ze gaan met ons mee naar de Pélagie, waar we een heel interview geven en er uitgebreid opnames worden gemaakt van alle aspecten het wonen op de Pélagie. Ook weer een leuke ervaring! Ze beloven een cd van het programma op te sturen naar de Effathalaan. We wachten het af.

Afscheidsdiner Indonesië Rally

Die avond is er een heerlijk afscheidsdiner; we zitten aan tafels en wordt bediend, dat is voor het eerst in Indonesië. Het eten is bijzonder lekker. De toespraken zijn kort en zelfs in het Engels. We merken dat we dichterbij Singapore zitten en Bintan veel meer is ingesteld op toeristen.

Traditionele dans

De dansen zijn fantastisch en bijzonder gevarieerd; eerst een viertal traditionele dansen zoals altijd in prachtige, kleurige kostuums. Iedere groep heeft zijn eigen orkest. De Chinese invloeden zijn duidelijk in de drakendans die we nog niet eerder zagen. Daarna een drietal meer moderne dansen, wel in prachtige traditionele kledij. Vooral de dans met de linten en doeken is kleurrijk en speels.

Moderne dans met doeken

Tja, dan moeten we afscheid nemen van Sam, die ons drie maanden lang zo goed heeft begeleid! En van een groot aantal andere zeilers, hoewel we een deel zullen terugzien in de Maleisië rally.

Naar Singapore

De volgende ochtend vertrekken we al om half zes naar onze laatste ankerplek in Indonesië bij Nongsa Point. De stroom is mee, al om 3:00 uur valt het anker. Een heerlijke rustige middag, er is zelfs internet op deze mooie plek vlakbij een groot resort. De volgende ochtend liggen we alleen, de andere vijf boten zijn al vroeg vertrokken. Wij hoeven alleen de drukke straat bij Singapore over te steken en dan zijn we op onze bestemming in Changi, slechts 8 mijl verder.

Nils repareert de gashendel

We zijn nog maar net weg als we merken dat de stuurboordmotor geen gas meer geeft! Als ik ga kijken in de motorruimte doet de gashendel inderdaad helemaal niets, waarschijnlijk is de gaskabel gebroken! Gelukkig hebben we in Nederland al reservekabels door de boot laten leggen. We ankeren opnieuw en drie uurtjes sleutelen later vaart de Pélagie alsnog met een werkende gashendel richting Changi. Het oversteken van deze drukke zeestraat gaat zonder problemen, dankzij onze AIS en geduld om een goed moment af te wachten. Aan de overkant moeten we in klaren in Singapore. We roepen de immigratiedienst op en zowaar 10 minuten later komt een boot naar ons toe gevaren. Ter plekke een aantal formulieren invullen en dan mogen we een kwartiertje later doorvaren. Dat was simpel.

Heerlijk in het zwembad; dat is lang geleden!

Helaas hebben we nu veel stroom tegen, maar met de fok bij en beide motoren aan zijn we mooi om vier uur bij de Changi zeilclub, waar we een mooring besproken hebben.

De rest van de middag gaan we lekker zwemmen in het zwembad, drinken een koud biertje en eten lekker luxe in het restaurant van de zeilclub.

Hoe was Indonesië? Fantastisch!!!!

De Sail Indonesië Rally is voor ons het hoogtepunt van onze reis tot nu toe! De natuur is prachtig, zowel onder als boven water, het snorkelen en duiken in Komodo en Takebonerate zijn van wereldklasse. Het dierenleven is heel bijzonder: de Komodo draken en de orang-oetangs zijn heel speciaal. De cultuur, met name de vele prachtige traditionele dansen en verschillende soorten orkesten, is altijd weer boeiend.

Maar het meest bijzonder is de gastvrije, vriendelijke, hartelijke bevolking, die we middels deze rally redelijk goed hebben leren kennen: de gidsen op de diverse plaatsen, de bezoeken aan scholen en kleine dorpjes, dat was zonder de Rally niet mogelijk geweest. Een heel apart gevoel is het ook om zo als "VIP" behandeld te worden: er is politie-escorte voor de bus, de stoelen op de eerste rij staan al klaar, voor eten en drinken wordt gezorgd, iedereen doet zijn uiterste best om het jou naar de zin te maken.

Het moge duidelijk zijn, we kunnen deze Rally aan iedereen van harte aanbevelen. Neem wel een flexibele instelling mee: tijden kunnen zomaar veranderen, routes staan lang niet altijd vast en soms hoor je pas op het laatste moment waar we nu weer naartoe gaan! Maak er geen probleem van, het is heel bijzonder en erg de moeite waard!

Twee dagen motoren; dan lekker zeilen

Voor anker bij het eiland Bintan

Laatste dag in Tanjung Kelayang

De laatste dag in Tanjung Kelayang staat 's middags een Drakendans op het programma, erg leuk en spectaculair: twee personen bemensen samen één drakenpak. Deze draak schudt vervaarlijk zijn kop heen en weer, kwispelt met zijn staart, springt en loopt rond en springt zowaar boven op een aantal palen en daarna op een erg smal platform.

Springen met zijn 2-en zonder het goed te kunnen zien!

Het ziet er eng uit zonder pak, laat staan met; de draak heeft maar één set ogen! Natuurlijk is er roffelende muziek om het allemaal nog spannender te maken. De eerste draak is wat amateuristisch, maar de laatste twee draken zijn de kampioenen van het eiland. Wat een souplesse en durf!

Met de danseressen van het afscheidsdiner

's Avonds is er een afscheidsdiner, ook weer met muziek en interessante lokale dansen. Leuk, maar de locatie blijft te groot en te ongezellig voor het kleine aantal mensen wat aanwezig is. Namens alle zeilers mag ik de gouverneur bedanken en eindig met een klein gedichtje in het Indonesisch!

Naar Bintan

De volgende dag vertrekken we al met het eerste licht om vijf uur 's ochtends. Het is 240 mijl naar onze volgende ankerplek. Er is weinig wind, we doen verwoede pogingen af en toe te zeilen, zetten zelfs de genaker, ons grote lichtweer zeil op, maar ook dat duikelt gewoon naar beneden. Alleen rond een aantal buien kunnen we een uurtje zeilen. Het is wel heerlijk rustig op het water; dat betekent lekker slapen en tijd om aan onze fotoboeken te werken. Nu het met mijn ellebogen zoveel beter gaat, willen we graag de fotoboeken maken van de Pacific, Australië en Indonesië. Ik zoek de foto's uit en Nils maakt de fotoboeken van Australië; ik doe de Pacific; heel gezellig om dit samen te doen.

Met Kerryn en John  vieren dat we weer op het Noordelijk halfrond zijn

Na ruim 50 uur motor geronk en heel wat diesel lichter gooien we ons anker uit bij het eilandje Mesanak. De wind is onverwacht naar het noorden gedraaid, helemaal rustig liggen we niet. De Felucca met Janet en Ian, die met ons mee zeilt, heeft motorproblemen en zoekt een rustiger ankerplek. De Esoterica ligt wel naast ons en natuurlijk nodigen we Kerryn en John uit om met ons te vieren dat we nu weer op het noordelijk halfrond zijn! Zij nemen zelfs champagne mee, wat een luxe!

Proost!!

De volgende ochtend vertrekken we naar onze laatste stop in de Indonesië rally: Bintan. Er staat zowaar wind, dus hijsen we direct de zeilen. Dit keer komt de wind niet van achteren, we moeten scherp aan de windzeilen en zelfs overstag gaan. Dat is lang geleden, gelukkig weten we nog hoe het moet. 

Daar komt een dikke bui aan!

Zelfs midden in een dikke bui, we worden allebei klesnat; dat is geen ramp, het is niet koud en onze bovenkleren hebben we gewoon uitgetrokken. Wel is een van de ramen niet helemaal dicht, de boeken worden nat, dus nu zijn we bezig met een “boeken droog project”. We genieten echt weer van zo’n dagje pittig zeilen!

In Bintan ankeren we tussen allemaal eilanden met veel stroom. Het leuke is dat niet kouitzicht vanaf de kuip regelmatig verandert, want de Pélagie draait natuurlijk mee met de stroom. Hier moeten we uitklaren uit Indonesië. In Bali kregen we maar een verlenging voor 30 dagen en die is binnenkort verlopen. Gelukkig is Sam hier, onze contactpersoon van de Indonesië rally. Hij doet al het papierwerk voor ons, wat een service!

Bruiloft

We liggen voor anker bij het dorpje Sungai Enam. Op onze aankomstdag is er een bruiloft; alle zeilers zijn 's avonds uitgenodigd! 

Het bruidspaar staat de hele dag felicitaties in ontvangst te nemen!

's Middags, als we door het dorp wandelen, vertelt de luide muziek ons waar de bruiloft is. Een stuk van de straat is afgezet, er hangen zeilen tegen de zon met stoelen eronder, het halve dorp staat prachtig gekleed in de rij voor een lunch, een life bandje speelt. Het bruidspaar ziet er schitterend uit, hij in donkergroen; zij, zwaar opgemaakt, in een bijpassende groen met rode lange jurk, met smaakvolle glitter-sieraden. Hun handen zijn rood van de henna. Ze staan in een apart "kamertje" met een groot aanplakbiljet erboven. Iedereen moet binnenkomen en ze feliciteren. Wij dus ook! We voelen ons niet op onze plaats, we hebben gewoon onze oude kleren aan! We moeten natuurlijk allemaal op de foto.

Het hele dorp komt eten op de bruiloft

Na een borrel op de Pélagie met alle 15 boten die hier voor anker liggen, gaan we allemaal terug naar de bruiloft in onze goede kleren. Nog steeds staat het bruidspaar gasten te ontvangen, speelt de muziek en wordt er gegeten; wij eten nu ook. Dan begint het dansen. Natuurlijk moeten wij zeilers ook mee dansen, tot grote hilariteit en plezier van iedereen. Wat bijzonder om zo met de gewone bevolking van een gewoon klein dorpje een bruiloftsfeest mee te maken en zoveel plezier te hebben, en dat zonder een druppel alcohol!

Rond Bintan

De volgende dag worden alle zeilers officieel welkom geheten. De belangrijke mannen van het dorp staan klaar in lokale dracht en een groepje dansers voert een sierlijke welkom dans uit. 

De belangrijke mannen van het dorp in traditionele kledij

Sam zegt een paar woorden en de burgemeester vertelt ons, in het Engels!, dat hij blij is dat we hier allemaal zijn. Alle aanwezigen komen ons een hand geven, het is erg leuk veel mensen te zien die we ook de dag ervoor op de bruiloft tegen kwamen.

De welkomstdans

Dan staan de bussen klaar voor een tocht rond het eiland. Wat een weelde om zomaar rondgereden te worden. Hier wordt bauxiet gewonnen, de wegen zijn goed en de scholen gratis. Ook zijn er veel resorts aan de prachtige stranden aan de noordkust. Die trekken veel bezoekers van bijvoorbeeld Singapore, een uurtje met de ferry hiervandaan.

Schitterende hoofdtooien

We bezoeken een van die resort's, lopen rond in een klein vissersdorpje, luisteren naar een Fransman die lokale zeilraces in ere probeert te houden en bezoeken een luxe hotel school. Een prima dag, maar in onze bus, zonder airconditioning, was het erg warm.

Een van de klusjes: diesel overgieten

Vandaag is er ook een tocht naar een ander deel van het eiland, maar we hebben onszelf vrijaf gegeven. Er zijn altijd klussen op de Pélagie te doen, de boeken moeten droog, de foto’s worden uit gezocht, de de website bij gewerkt. Het internet is hier goed, dus gewoon even online zijn is ook wel heerlijk. We boeken het laatste hotel voor ons tripje vanuit Singapore naar Java om de Borobudur en het Kraton te zien.

Morgen is hier onze laatste dag, dan verlaten we Indonesië en zetten koers naar Singapore.