Nederlandse grafstenen in Malakka

Een front bij zonsopgang in de straat van Singapore

Met het busje van de marina gaan we op donderdag 14 november naar een groot winkelcentrum. We kijken onze ogen uit, hier is net als in Singapore alles te koop, kaas, kipfilet, yoghurt; we laden ons karretje vol. We vinden zelfs een broodmes, zodat we ons zelfgebakken brood beter kunnen snijden.

‘s Middags doen we nog een laatste was, surfen we heerlijk op het internet van het café en genieten van een lekkere maaltijd op de kant. Vrijdagochtend vertrekken we met het eerste licht om zes uur, samen met de Relax en de Felucca. We varen langs de drukke scheepvaartroute naar het noordwesten. Nee, zeilen is er niet bij, er is bijna geen wind en wat er is, is tegen. Alleen de fok helpt een heel klein beetje. Gelukkig hebben we gedurende de hele ochtend stroom mee; als in het begin van de middag de stroom een knoop tegenstaat,  zijn we bij onze ankerplek, achter een eilandje.
Helemaal beschut liggen we niet, als het tij wisselt midden in de nacht liggen we een uurtje te schommelen.

De volgende ochtend vertrekken we weer om zes uur om de stroom zoveel mogelijk mee te hebben. ’s Nacht varen doen we hier niet, er zijn te veel onverlichte bootjes en netten. Die nacht liggen we een stuk rustiger achter een punt van het vasteland.

De Pélagie voor anker bij Malakka; rechts de landwinning

Ook de derde dag vertrekken we vroeg en motorzeilen stevig door, want we willen in het begin van de middag bij Malakka voor anker gaan. Er is wel een marina , maar die heeft zo weinig beschutting tegen de windstoten die hier in een regenbui normaal voorkomen, dat die gevaarlijk is: de masten van zeilboten kunnen elkaar raken. Het is een beetje spannend, kunnen we tot vlak voor de stad komen? Met Peltje willen we geen mijlen moeten varen om de stad te kunnen gaan zien. Het gaat prima, op 3 m diepte is de stad nog maar een halve mijl weg. Bovendien dempt de modder de golven en liggen we in een beschutting van nieuwe landaanwinning; prima dus.

Het gerestaureerde Nederlandse waterrad in de rivier van Malakka

Met Peltje varen we de rivier op, waar nu een grote snelweg overheen loopt. We vinden een oude, niet gebruikte steiger, waar we Peltje goed kunnen aanmeren. Dan is het nog maar een kwartiertje open naar de stad. 

Malakka was in de 13e en 14e eeuw al het centrum van de handel tussen China, de Arabieren en Afrika. De passaatwinden veranderen hier twee keer per jaar van richting. Malakka was de tussenstop; als de jonken uit China alweer terug gingen met hun passaatwind, kwamen de schepen uit Arabië en Afrika een paar weken later aan.

Een straatje een China Town

In de 16-de eeuw werd Malakka veroverd door Portugal, 130 jaar later door de Nederlanders. Daarna ging het achteruit, want de Nederlanders hieven veel belasting: zij stimuleerden schepen naar Batavia te komen, hun centrum voor de specerijenhandel. Tot overmaat van ramp verzandde de Malakka rivier, vandaar dat het oude centrum grotendeels bewaard is gebleven. Het staat nu op de wereld-erfgoedlijst van Unesco.

Eten op straat, gezellig en lekker!

Met deze informatie uit de Lonely Planet in ons achterhoofd, valt Malakka wat tegen. Ik heb dan toch al gauw een soort stadje als bijvoorbeeld Hoorn in gedachten. Maar dat is natuurlijk geen vergelijk, ze zijn hier nog maar net begonnen met het restaureren; heel veel gevels zien er gewoon slecht uit. Er zijn wel een paar aardige gebouwen zoals het stadhuis uit de Nederlandse tijd, dat nu dicht is vanwege restauratie. Het oude waterrad en een deel van het oude fort zijn ook mooi opgeknapt.  Een Portugees oorlogsschip is nagebouwd en als maritiem museum ingericht, leuk. Vooral de modellen van oude lokale schepen zijn leuk om te zien.

Samen met Ian en Ty van de Felucca drinken we gezellig een biertje en wandelen over de zondagse "Food Markt". De Jonkerstraat is ineens volgebouwd met openlucht keukentjes met kleine tafeltjes en krukjes waar je op kunt zitten. 

Met een fel gekleurde riksja met flikkerende lampjes terug naar Peltje

Er lopen allerlei mensen rond en ook wij proeven kleine hapjes bij wijze van avondmaaltijd, erg leuk en gezellig. Mijn voeten doen pijn van het lopen, dus gaan we met een fietstaxi terug naar Peltje. Deze riksja's zijn echt voor toeristen, ze hebben felle kleuren en nu in het donker flikkeren de lichtjes.

De volgende ochtend halen we de fietsjes tevoorschijn, met hielspoor is fietsen gemakkelijker dan lopen. Het doet me denken aan vier jaar geleden in de Canarische eilanden, waar ik ook last had van hielspoor en fietsen een oplossing was.

Met de fietsjes in Peltje naar de stad

Gelukkig zien de fietsjes na een jaar in de voorpunt van de Pélagie er nog goed uit. Nils hoeft alleen de banden op te pompen en wat onderdelen te smeren. Wij en de fietsjes passen net in Peltje en om half tien zijn we er klaar voor, we gaan het fietspad langs de rivier uitproberen. Dat is hartstikke leuk, we rijden langs kleine restaurantjes, winkeltjes, tuinen en prachtig beschilderde huizen. Overal langs het pad staan potten met kleurige bloemen. 

Het wandel/fietspad langs de rivier

Nu op maandagochtend is het heerlijk rustig op dit wandel/fietspad en het is natuurlijk lekker vlak! Het gaat niet altijd goed, soms is het gewoon afgesloten en moeten we een ommetje maken over de straat. Wat verder van het centrum zijn grote flatgebouwen in aanbouw. De auto is hier blijkbaar belangrijk: de onderste verdiepingen zijn een parkeergarage. Ook is er een klein pretpark, volgens de borden door de overheid gebouwd. Geen succes: de monorail staat er zielig en verroest bij.

Aan de warme en koude koffie

Na een heerlijk kopje koffie bekijken we een gerestaureerde winkel uit de 18e eeuw. Helaas is die niet ingericht maar toch leuk om de indeling van een oud huis te zien. Er is een gedeelde waterput met de buren op het kleine binnenplaatsje.

Met Ian en Ty hebben we afgesproken om de "River Cruise" te doen. Deze volgt de rivier waar we al eerder hebben gefietst, toch nog leuk. We eten lekker en goedkoop, 2 tot 3 euro pp, in een van de restaurantjes langs de rivier. Die middag bekijken we de oude vestingwerken en de ruine van de kerk boven op de heuvel. Hier staan manshoge grafstenen met Nederlandse tekst; de geschiedenis is tastbaar. 

Een Chinese tempel uit 1852; nog altijd volop in gebruik

We fietsen heerlijk door het stadje langs tempels, moskeeën en door China Town. In de oude wijk uit de twintiger jaren, Morton, nemen we een kijkje in een open gesteld huis, Villa Sermosa.

Villa Sermosa van buiten en een prachtig gedekte tafel binnen

Alleen de jongste dochter woont er nog, in haar eentje in de keuken; de rest van de huisinrichting is nog van voor de tweede wereld oorlog.

's-Avonds eten we erg lekker en weer heel goedkoop in een Food Court: allemaal kleine keukens waar je voor een paar euro een maaltijd bestelt die ter plekke wordt klaargemaakt. Samen met andere inwoners eten we gezellig onder de straatlantaarn, tafels en stoelen staan op de stoep, leuk!

Ook in het donker lukt het de fietsjes in Peltje te krijgen en heelhuids op de Pélagie aan te komen. 

De volgende ochtend varen we verder naar het Noorden. Langs de kust liggen raffinaderijen en grote steigers waar zeeschepen stookolie kunnen laden. We verbazen ons over de vele grote flatgebouwen die we langs de kust zien!

Nu motorzeilen we heerlijk rustig naar de Admiral Marina bij Port Dickson, de volgende stop in de Maleisië Rally. Hier willen we wat klussen doen aan de Pélagie, dus liggen we voor het eerst sinds juni dit jaar weer eens in een marina. Deze heeft een heerlijk zwembad; daar gaan we straks lekker induiken!