Gastvrij Zuid-Afrika

Impala's in het Hluhluwe-Imfolozi Park

De laatste loodjes naar Richards Bay

in de loop van de nacht van dinsdag op woensdag 21 Oktober, komen we langzaam in de N-Z stroom, die langs de kust vanuid Afrika naar zuiden loopt. De wind is achter en neemt in de loop van de nacht behoorlijk toe. De Pélagie gaat met gereefde zeilen ruim zes knopen over de grond. De stroom neemt toe tot wel 4 knopen. Ik zit met verbazing naar de snelheidsmeter te kijken, zomaar 11 knopen over de grond en dat meerdere uren achter elkaar! Wat een belevenis, fantastisch zeilen!

De Pélagie vaart langs de kust naar Richards Bay

Om 9:00 uur liggen we voor de ingang van de haven van Richards Bay; we mogen achter een vrachtschip aan naar binnen varen. Het is nog lastig om met die harde wind de zeilen binnen te halen na 11 dagen varen. Alles gaat goed. Het invaren van de Marina is ook lastig met die harde wind. Gelukkig houden collega zeilers de Pélagie af, geen krasjes. Het is lang geleden dat we in een marina lagen, wat een weelde, zo op het land te kunnen stappen. En er is een kraan met zoet water, na 7 maanden kan de Pélagie weer van al het aangekoekte zout worden ontdaan.

De politie en de douane komen al snel aan boord. Diezelfde middag komt ook immigratie onze paspoorten stempelen, we krijgen een visum voor 3 maanden. Dit is gemakkelijk en nog helemaal gratis ook. Na een gezellig etentje met Stephen en Rose van de "Emerald Sea" duiken we vroegen ons bed in voor een heerlijke nacht slapen zonder onderbrekingen.

Eerste indrukken van Zuid Afrika

Donderdag gaan we samen met Stephen en Rose naar het centrum van de stad, zo'n 12 km verder landinwaarts, we delen een taxi. Het centrum bestaat eigenlijk uit meerdere, enorme overdekte winkelcentra, zo iets als we in Australië ook zagen, met ruime parkeermogelijkheden. Ook staat er een groot overheidsgebouw en wat gebouwen van de universiteit. De woonwijken liggen verder naar buiten, omringd door een muur met pikkeldraad er boven. Openbaar vervoer is er nauwelijks wordt ons verteld, veel donkere mensen lopen langs de weg. In de winkelcentra is echt alles te koop en de supermarkten zijn rijk voorzien! Dit ziet er uit als de westerse wereld; alleen is al het bedienend personeel gekleurd. De meerderheid van de mensen die in dit luxe winkelcentrum boodschappen doen is wit, waarschijnlijk is het hier te duur voor de meerderheid van de zwarte bevolking. We kopen internet en telefoonkaarten, nu kunnen we communiceren met de buitenwereld.

Sinds 7 maanden weer aan een steiger, wat een luxe

Helaas blijkt dat we de verkeerde provider hebben gekocht voor ons internet, in de marina is geen dekking! Daar komen we natuurlijk pas na veel moeite achter. 's Middags is de wind afgenomen. We varen meteen door naar de Zululand Yachtclub. Hier kunnen we hulp krijgen bij de klussenlijst en gaat de Pélagie op 9 november op de kant voor een nieuw laagje aangroei-werende verf. Het is erg leuk om zeilvrienden, die we eerder tegenkwamen, hier weer te ontmoeten. Vrijdagavond is de BBQ-avond, hier "braai" genoemd, daar moeten we echt naar toe. Het is erg gezellig, de glazen wijn zijn heel groot net als de biefstuk; een enorme T-bone steak op je bord en dat voor ruim 6 euro. Gelukkig helpt Nils mij met opeten.
Rond Richards Bay zijn veel "Afrikaner", mensen die nog van de Nederlandse Boeren afstammen en Afrikaans praten. In het winkelcentrum zijn veel bordjes in het Engels, Afrikaans en Zulu. Het Afrikaans kunnen we lezen, leuk; ook de mensen op de jachtclub kunnen we een beetje verstaan als ze Afrikaans praten. Het lijkt hier wel een beetje Nederland!

Naar het Hluhluwe-Imfolozi Park
Onze buren op de steiger zijn enorm vriendelijk. Ann en Lawrence nemen ons mee naar het winkelcentrum zodat we opnieuw internet toegang kunnen kopen. Ze stellen zelfs voor om ons mee te nemen op een dagtocht naar het Hluhluwe-Imfolozi Park, een groot wildpark 100 km naar het noorden. Ze willen zaterdag om 4:00 uur in de ochtend vertrekken, picknick mee. Na een korte nacht staan we om 5:15 uur voor de ingang van het park. Helaas het is tot 1 november nog winter, dus gaat het park pas om 6:00 uur open en niet om 05:00 uur! Nou ja, de zonsopgang is mooi en de wevervogels geven een demonstratie nest-weven, ook leuk.


Het begin en het eindreeultaat van nestbouw

Het is een prachtige rit door de glooiende heuvels van het park. In de ochtend zien we veel dieren: impala's, zebra's en Nyala's, ook een soort hert, zijn er volop. De wrattenzwijnen, giraffen, buffels, gieren en haviken ontbreken ook niet.

We zien wel tien keer een rinoceros, met zijn imposante horens; een dik kalf waggelt achter zijn bonkige moeder aan. Er steken zelfs drie vlak voor onze auto de weg over. We zijn zo vriendelijk te wachten.

De rit hoog langs de rivier is teleurstellend. De rivier is helemaal droog gevallen, het is het einde van de droge tijd; er zijn geen dieren bij de rivier. Een eenzame mannetjes leeuw staat in de verte te kijken; de 2 olifanten die we zien, zijn ook erg ver weg.

Genieten. . . .

Ann doet verwoede pogingen ons meer leeuwen en olifanten te laten zien, maar dat lukt niet; hebben ze zich verstopt? Toch is het een erg leuke dag, vooral ook heel gezellig. We realiseren ons dat we door onze fantastische safari's in Kenia, nu ruim 25 jaar geleden erg zijn verwend.


Ann en Laurens brengen ons weer veilig terug

Vandaag, zondag 25 oktober, zijn we serieus met de klussenlijst begonnen.