Damara en Himba dorpen

Eeen traditionele Damara dans in het Damara 'Living Museum'

De levende woestijn
Woensdag 4 januari doen we een uitstapje naar de woestijn vlakbij Swakopmund. Zo op het eerste gezicht zien al die grote zandheuvels er erg dood uit, er staan maar een paar plantjes. Dit zijn heel bijzondere planten, ze zijn speciaal aangepast om het vocht van de mist effectief te gebruiken om te groeien. De zee is hier maar 11°, het land wordt wel 35° zeker in de zomer; twee van de drie dagen ontstaat hier 's ochtends een dichte mist.

Woestijn Gecko

Onze gids ziet sporen in het zand en graaft zomaar een bijna doorzichtige gecko op. Deze soort verbergt zich voor de felle zon en is alleen 's nachts actief. In een bosje een eindje verder heeft een woestijnadder zich verstopt. De gids haalt haar heel voorzichtig tevoorschijn, zodat ze van alle kanten bewonderd kan worden.

Woestijn kameleon

Wel drie kameleons warmen zich op in de struikjes langs onze route, mooi! Tenslotte klimmen we een hoog duin op en genieten van het uitzicht. Een bijzondere ochtend.
's Middags toen we het lekker rustig aan, we rijden en lopen wat door het stadje, waarvan het centrum maar een paar straten groot is. Er staan mooie oude Duitse huizen en gebouwen, het museum met informatie over de verschillende bevolkingsgroepen hier is interessant.

Langs de kust

Om nog meer van de "Skeleton" kust, zo genoemd omdat alle beenderen door de zon worden gebleekt, te zien rijden we de volgende dag door de Dorob en Skeleton Coast Nationale parken 300 km naar het noorden. Het is een prachtige rit langs uitgestrekte vlaktes, rode rotsen en mooie zandduinen. Drie rivieren "monden" hier uit in zee. Helaas is er geen water, alleen een paar groene struikjes geven de rivierloop aan. Volgens onze reisgids is de derde rivier echt de moeite waard, je zou er wild moeten kunnen zien. Wij zien niet veel meer dan ook hier wat groene grassen en wilde tabaksplanten. Totdat we ineens een gemsbok of Oryx langs de kant van de weg zien. Een auto naast ons op het uitkijkplatform vertelt dat hier ook drie leeuwinnen rondlopen; dus toch! Later kruisen we deze rivieren als we verder in het binnenland rijden. Daar zijn ze veel groener, zo kan het wild zelfs tot de kust komen.

Stukje groen in de woestijn geeft de rivierloop aan

De camping bij Twijfel Fonteyn hebben we al geboekt, dus kunnen we rustig genieten van de prachtige rit door de overweldigend mooie natuur met imposante rode rotsen naast ons. Om half zeven aankomen is ook prima; het blijft hier tot half acht licht.
Twijfel Fonteyn, ja zo heet deze plek echt, heeft een bron die slechts af en toe water geeft. Duizenden jaren was deze plaats heilig voor de lokale San volkeren, die een verzamel en jaagcultuur hadden. Ze hebben veel rotsinkervingen achtergelaten die interessant zijn om te zien. Het is niet helemaal duidelijk wat de betekenis van deze figuren zijn, documentatie voor het nageslacht op welke dieren je kunt jagen? Hulp bij de sjamanen om in een trance te geraken? Intrigerend.

Nils met onze gids bij de rode rotsen bij Twijfelfonteyn

De natuur doet hier gekke dingen. De aardlagen in alle kleuren rood, staan verticaal in kleine stukjes, net orgelpijpen. Leuk om te zien

Damara cultuur

Hut an de dorpshoofdman en de zetels va hem en zijn vrouw

Langs de kant van de weg heeft een ondernemend dorp een "Living museum" opgezet. Hier wordt gedemonstreerd hoe hun voorouders leefden als jagers verzamelaars, compleet met kleding van dierenvellen waarbij bij veel vrouwen de bovenkant totaal onbedekt is. Het geeft een heel aardig inkijkje in de oude cultuur van het Damara volk. Speciaal voor ons, en de twee andere bezoekers, wordt er ook een zang en dansshow opgevoerd, leuk.

Onze gidsen

Als we nog een keer de entree betalen, mogen we ook in hun huidige dorp kijken hoe ze nu leven. Dat vinden we ook reuze interessant! Het dorp is opgezet om alle gidsen van de bezienswaardigheden en hotels in deze omgeving een woonplaats te bieden. De huisjes staan netjes in rijen, de toiletten, in principe een gat in de grond, er achter, soms door meerdere huizen gedeeld.

 Het is een rijk dorp, de "chief" heeft elektriciteit aan laten leggen. Veel huizen hebben een schotelantenne op het dak staan. Onze gids Theo laat ons haar huis in. De muren zijn gemaakt van in elkaar gevlochten boomstammetjes, dichtgemaakt met een mengsel van modder en koemest. Tenminste dat zal het worden, het huis is nog niet af. Op dit moment staan de muren er, een kamer is af; dat is de slaapkamer met een groot bed, een koelkast en een televisie. De keuken moet nog komen, nu kookt Theo op een klein vuurtje op de grond. Kastjes, huisraad, voorraden dat zien we allemaal niet. Het huis is erg leeg.

Naar het Himba volk

We slapen nog een nachtje op dezelfde camping en doen de was. De volgende ochtend rijden we naar het Petrified Forest, het is aardig om de versteende bomen te zien.

uuuren onderweg om je sieraden te verkopen

Het leukste is dat we onderweg een ezelswagen tegen komen met een hele familie er op. Ze zijn op weg naar hetzelfde Petrified Forest, om er hun zelfgemaakte kettingen en armbanden te verkopen. Verkopen kan natuurlijk ook gewoon vanaf de ezelskar, de vrouw houdt enthousiast haar koopwaar omhoog. Het is mooi gemaakt en we kopen drie kettingen om er een mobilae van te maken. Of we nog wat te eten hebben? Er is nog een halve rol chocolade biscuit en omdat je daar dorst van krijgt geven we ze ook een fles water. Daarmee zijn ze erg blij; voor hen is het nog een paar uur rijden!

Naar Opuwo

Wij zetten koers naar het noorden, naar Opuwo. Ook weer een prachtige rit langs veelkleurige bergen. Het land blijft droog, we zien alleen wat geiten en koeien en af en toe kleine huisjes. Het heeft duidelijk geregend, er staat gras langs de weg en onder de bomen, er bloeien zelfs gele bloemetjes.

Himba vrouwen in Opuwo

Die middag loop ik rond in het kleine stadje, er is van alles te zien. Prachtig uitgedoste Himba vrouwen lopen over de markt, langs de straten en stappen in open trucks, blijkbaar gaan ze die avond nog terug naar hun dorpen. De trotse Himba vrouwen kleden zich in prachtig bewerkte dieren vellen met veel kettingen en halsbanden, die allemaal een betekenis hebben. Hun hele lichaam is met rode oker ingesmeerd, ook hun haar is rood gemaakt met deze oker, zie de foto's.
Herero vrouwen zien er heel anders uit: zij dragen lange Victoriaanse jurken met bijbehorend hoofddeksel, schitterend. Ik durf eigenlijk niet zoveel te fotograferen, dus de plaatjes zijn meestal van achteren.

Herero dame

De volgende ochtend gaan we met Winston naar een Himba dorp. Eerst doen we boodschappen om geschenken, eten!, voor ze mee te nemen. Als we aankomen is het dorp leeg iedereen is aan het werk. Een man en een vrouw zijn bezig de akker te bewerken. Er is mais gezaaid, maar het onkruid groeit harder dan de mais, die er maar droog bijstaat. De regen is hard nodig, anders hebben ze heel weinig te eten het komend jaar. Hun koeien zijn in de droogte van de afgelopen jaren allemaal dood gegaan, ze hebben alleen nog geiten. Gelukkig heeft het nu wel geregend, de geiten zullen het dit jaar wel overleven.

Himba dorp

Alle vrouwen in het dorp zien er prachtig uit met hun rode huid, gevlochten haar en krullende rokken. Winston legt uit wat de verschillende kettingen en haardracht en betekenen. De meeste vrouwen hebben 5 of meer kinderen. Ik vertel dat wij er maar twee hebben; dan komt de vraag hoe we dat dan doen. Ik probeer "de pil" uit te leggen. De oudere hoofd-vrouw vindt het een goed idee om niet altijd zoveel kinderen te hoeven hebben!

Samen onkruid wieden

Alle kinderen willen op de foto, we hebben veel plezier met het fototoestel: er hangen geen spiegels, zo vaak zullen ze zichzelf niet zien.

Camping met leeuwen

We rijden door naar het Etosha Nationale Park. Vlak bij de ingang is een simpele camping waar we nu staan en ik onder de boom dit verhaal schrijf. Nils is even naar het zwembadje.

De beheerder komt ons waarschuwen: we moeten goed opletten als we naar de wc gaan 's nachts want er zijn leeuwen in de omgeving gesignaleerd en er zijn geen hekken om deze camping! Spannend! We houden een kampvuurtje aan. Net als we gaan slapen horen we de leeuwen brullen, ik word er wel een beetje bang van! Gelukkig is onze tent bovenop de auto en kunnen we veilig slapen!