Rond de wereld in de breedte

Vannacht zijn we de 5° Oosterlengte gepasseerd. In mei 2010 zijn we onze wereldreis in Groningen begonnen, wat ook op 5° Oosterlengte ligt. Dus we zijn alle lengte graden gepasseerd en hebben dus de wereld rondgezeild! Tenminste in de breedte, want ons eigen pad hebben we nog niet gekruist. Dat gebeurt pas ergens onderweg naar Sint Maarten als we weer op het noordelijk halfrond zijn.
We zijn er natuurlijk nog niet, Nederland is nog erg ver weg. We moeten nog ruim 4500 mijl naar het noorden. Door Afrika heen zeilen lukt natuurlijk niet. Om goed gebruik te maken van de wind gaan we met de Oost passaat helemaal terug naar het Caribisch gebied om vandaar via de noordelijke Atlantische Oceaan naar West Europa terug te zeilen. Daar waaien voornamelijk westenwinden, maar helaas heb je daar ook depressies en de daarbij behorende harde wind! Nou ja, dat is van later zorg.

Over de helft
De wind blijft hier lekker door waaien, we maken nog steeds dag gemiddelden van net boven de 150 mijl. We hebben al ruim 900 mijl afgelegd en dus nog minder dan 800 te gaan, we kunnen gaan aftellen. Vrijwel iedere dag halen we een nieuwe weersverwachting op. De komende dagen zal de wind wat gaan afnemen, dagen van 150 mijl zullen wat zeldzamer worden, maar 120 mijl per 24 uur zullen we waarschijnlijk wel halen.

(Nog) geen verse vis
De vishengel hangt al een paar dagen uit. Bij het eerste licht zet Nils het aasje overboord, ook nu sleept het achter ons aan. Regelmatig slaat de hengel aan, maar we hebben nog geen vis binnenboord kunnen halen, wel een stuk plastic draad! Een paar keer is de vis al ver van de Pélagie ontsnapt, één keer hebben we een kleine dorade tot 10 m van de boot kunnen binnenhalen, maar toen raakte hij los. Ook heeft een hele grote vis de ijzeren lijn doorgebeten waarmee het aasje vastzit. Die zwemt nu waarschijnlijk met een haak in zijn bek, als hij het al overleeft. Gelukkig hebben we nog vlees in ons diepvriesje en natuurlijk eieren en heel veel blikken, nog keus genoeg.

Radionetje
in Kaapstad hebben we met een behoorlijk aantal boten een afspraak gemaakt over een radionetje onderweg naar de noordelijke Atlantische Oceaan. We zouden met drie boten op dezelfde dag vertrekken. Helaas, het liep anders. De Evita vaart met drie schoolgaande kinderen en wil eigenlijk wel een jaar in Zuid Afrika blijven zodat de kinderen daar naar een echte school kunnen, vertelden ze ons drie dagen voor het geplande vertrek. Met de Gosi hebben we samen boodschappen gedaan, maar bij de BBQ de laatste avond bleek hun watermaker kapot. Ze hebben ontzettend hard geprobeerd die te repareren, maar zijn uiteindelijk uitgeweken naar Namibië om op onderdelen te wachten.
Een paar andere boten die ook half januari wilden vertrekken, konden vanwege het slechte weer niet in Kaapstad komen om uit te checken. Ze komen waarschijnlijk een paar dagen later, want ook hun visa lopen af. Nu hebben we met twee andere boten contact die net achter ons naar Sint Helena varen, ook prima.

Zo rijgen de dagen zich aan een hier op de zuidelijke oceaan. Andere schepen hebben we al dagen niet gezien, af en toe zien we een klein stormvogeltje en een paar dagen geleden zelfs een albatros, mooi! De vliegende vissen zijn ook weer terug maar niet in zulke grote aantallen als in het Caribisch gebied. We vermaken ons prima, slapen en eten goed, genieten 's nachts van de volle maan, maar vinden het wel heel fijn dat we een beetje opschieten.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com