Leeuwinnen op jacht

Etosha nationaal park, een waterplaats met de zoutvlakte op de achtergrond

Zaterdag 9 januari rijden we het Etosha nationale park in. Dit grootste wildpark van Namibië ligt rond een grote, lage zoutvlakte, die alleen in de regentijd soms wat water bevat. Aan de randen zijn wel natuurlijke bronnen en de beheerders van het park hebben extra waterplaatsen aangelegd. In de droge tijd kun je het wild bewonderen bij deze waterplaatsen, maar nu in de regentijd moet je het zelf vinden.



We zien véél dieren

De eerste dag zien we veel dieren, zelfs flamingo's, erg mooi maar eigenlijk zijn we op zoek naar leeuwen. Als in de loop van de ochtend van de tweede dag iemand ons vertelt dat zij 10 km terug aan de rechterkant van de weg een leeuw onder een boom hebben zien liggen, rijden we dan ook terug. Alle bomen worden aan een nauwkeurig onderzoek onderworpen; we zien herten, oryxen en parelhoenders, maar geen leeuwen. We rijden het stuk weg terug en kijken nu ook aan heel zorgvuldig onder alle bomen aan de andere kant; tenslotte is daar de schaduw. Wel 10 keer denk ik: "dat is een mooie boom voor een leeuw om onder te liggen", maar steeds niets.
De 11e keer verzucht ik het hardop, denk iets te zien en vraag Nils toch maar eens met de verrekijker te kijken en ja hoor. . . onder die boom ligt een leeuwin heerlijk uit te rusten. Het is wel een beetje ver weg, toch lukken de foto's.

 


Leeuwinnen op jacht

Ineens zien we door de verrekijker wat beweging aan de andere kant van de boom: een tweede leeuwin staat op en tuurt aandachtig in de verte. Ook de eerste staat nu heel voorzichtig op, loopt een paar stappen naar voren en verbergt zich achter een bosje. Dan zien we nog een derde leeuwin op de uitkijk staan. Langzaam sluipen de eerste twee verder naar voren, als we de auto een paar meter vooruit rijden kunnen we ze gespannen zien kijken. De derde maakt een omtrekkende beweging en verdwijnt een eindje verderop in het lage struikgewas. Na een tijdje gaan beide leeuwinnen toch maar weer liggen met hun kop op de poten, blijkbaar is de jacht afgeblazen.
Net als we verder willen rijden, schiet een oryx met grote snelheid vlak voor ons de weg over; hij mist onze auto maar net! Was dat de prooi waar de leeuwinnen op aan het jagen waren?
Wat een avontuur!! Ons bezoek aan dit park is geslaagd!

Hartebeesten met op de achtergrond de zoutvlakte

De laatste ochtend in Etosha rijden we langs de imposante zoutvlakte. De regen heeft nieuw gras doen groeien waar hele kuddes zebra's, gnoes, en vooral springbokken lopen te grazen. Twee heel jonge gnoe- kalfjes huppelen vlak naast hun moeder, een vertederend gezicht. Ook de jonge zebra's maken koddige sprongen. Een vijftal giraffes doen ons uitgeleide, we hebben genoten. 



Bloemen in de kale vlakte: het heeft geregend!

De laatste twee dagen rijden we door het midden van Namibië terug naar het zuiden. Hier is het wat minder droog en houden grote boeren koeien en geiten, die onder de doornige acacia bomen hun kostje bij elkaar scharrelen. Het valt op dat we honderden kilometers rijden en nauwelijks bewoning zien, behalve af en toe een afslag naar een grote boerderij met wat huisjes van arbeiders er naast. De oorspronkelijke bevolking is door de blanken naar elders gedreven zo'n 200 jaar geleden.

Onbekende herten in het groene Mountain Park

We nemen een klein weggetje door de bergen, waar ineens een "Mountain Park" blijkt te zijn. Springbokken en herten die we nog niet eerder zagen lopen tussen de koeien en geiten in. Ze weten precies waar ze onder de omheining door moeten kruipen om bij het drinkwater van het vee te kunnen komen.

 

250 miljoen jaar oude sporen van dinosauriërs

De laatste middag rijden we naar de "Sporen van de dinosauriërs". Deze zijn te zien in een laag zandsteen van 190 miljoen jaar oud die bloot is komen te liggen, interessant om te zien. De boerderij waar deze sporen liggen heeft ook een camping midden in de bergen ver van alle verkeer en bewoning, waar we helemaal alleen staan.

Dino sporen

 

Daar genieten we de laatste avond van ons laatste restje wijn bij een heerlijk kampvuurtje en concluderen dat we een prachtige tijd in Namibië hebben gehad. Wat een indrukwekkend land met een prachtige natuur, imposante dieren en eigenlijk heel weinig bewoners. Wel is het heel droog, het gebrek aan water is misschien wel het grootste probleem voor dit land. En misschien het gebrek aan industrie, veel wordt vanuit Zuid Afrika ingevoerd. Maar de corruptie is minder dan in Zuid Afrika en het onderwijs is net gratis geworden, dus hopelijk gaat het ook voor de arme bevolkingsgroepen, zoals de Himba's, de goede kant op.

Genieten van de laatste avond kamperen

We hebben genoten van het kamperen, het is wel een fijn gevoel je slaapplek bij je te hebben; overal zijn campings. Het is ook leuk om andere kampeerders te ontmoeten en een praatje te maken. Nils heeft zich kranig gehouden, want het slapen met een gekneusde rib viel niet altijd mee. Ook hebben we ons niets aangetrokken van een niet meer werkende koelkast, gelukkig deed deze het nog wel op netstroom, maar dat was er lang niet altijd. Dan biedt een zak ijsklontjes uitkomst!

Woensdag middag 13 januari leveren we de auto in en vliegen terug naar een winderig Kaapstad, waar we ons moeten gaan voorbereiden op de oversteek naar Sint Helena en daarna naar Sint Maarten.