Op de een na hoogste berg van Nederland

Statia blinkt in de zon als we aankomen. De vulkaan op de achtergrond zit niet in de wolken

Dinsdag vertrekken we al vroeg naar St Eustatius, hier wordt dat eiland kortweg Statia genoemd. Het is een heerlijk pittige zeiltocht. Dubbelgereefd, dwz met een kleiner grootzeil en een kleinere fok, snelt de Pélagie met 28 knopen wind met een snelheid van ruim zeven knopen naar Statia. Nils klokt zelfs een moment van ruim 9 knopen!


Gerepareerd anker beslag op de voorbalk van de Pelagie.
Het anker ligt hier in het water, de ketting is dus zichtbaar.

In de baai voor het eiland is het gelukkig rustig. We kijken eerst maar eens naar de rollen waarover het anker loopt en de ketting als het anker in het water ligt. Dit "ankerbeslag" hebben we een klein jaar geleden op Trinidad nieuw later maken in een steviger uitvoering, maar de lasnaad heeft nu al weer losgelaten. We zetten het beslag met een touwtje aan de Pélagie vast, zodat het niet in het water kan vallen, denken we, en schroeven het los. Je ziet hem aankomen…. Het hele beslag valt uit elkaar en de helft die niet vast zit, dendert dus de zee in. Balen……………….
Gelukkig is het water helder en hebben we duikspullen aan boord: een uurtje later zijn alle onderdelen weer boven water. Volgende keer dus toch maar een vangnet onder het beslag monteren!

Het is Koninginnedag en aan het strand is een feestje aan de gang met leuke muziek. We gaan kijken en staan al gauw met een biertje in de hand. Nee, betalen hoeft niet, het is privé georganiseerd, maar wel ter ere van de "Queen". Heel simpel, muziek komt uit een PC met een grote box voor het volume. De echte sfeer komt van de trommels die het ritme versterken. Natuurlijk wordt er ook gedanst. Nederlands praten de feestgangers niet, ze komen grotendeels van de Dominicaanse republiek, dus ze spreken Spaans of Papiamento. Een paar mensen kennen gelukkig ook wat Engels. Ja, er zijn wel Nederlanders, die zitten aan de andere kant van het strand en doen niet mee met het feestje.

Fort Oranje bewaakt de baai

Dinsdag staan we al vroeg in de haven, op zoek naar een smid, die ons ankerbeslag kan lassen. Maar ja, het is 1 mei, en dat is hier ook een feestdag. Alles in het dorp is rustig en dat blijft de hele dag zo. Het prachtige gerestaureerde Oranje Fort is wel open. Het ligt strategisch op de heuvel boven de baai. De Pélagie ligt onder vuur van de kanonnen. Ook de kapper is open, dus ik laat mijn haar een stuk korter knippen, veel handiger met al die wind. Gelukkig heeft de bakker wel vers brood, maar verder is alles dicht! We maken er zelf ook maar een rustdag van. Er is internet op de Pélagie, dus we lezen lekker bij over alle politieke verwikkelingen in Nederland.


Met handen en voeten naar de top van de Quill

Woensdag is het toeristenkantoor weer open; ze bellen een smit voor ons om het ankerbeslag te repareren, Statia is klein, en met wandelkaarten beklimmen we de één na hoogste berg van Nederland, de vulkaan "Quill", afkorting van het Nederlandse woord Kuil. De klim is steil en lang, 650 hoogte meters. Het is de moeite waard, het uitzicht aan de mond van de krater is indrukwekkend. De wolken die er gewoonlijk hangen trekken net even open.


Even bijkomen bij de krater van de Quill

De mimosa bloeit uitbundig en vogels laten zich vooral horen; te zien krijgen is heel lastig door al het gebladerte. Wel zien we veel heremiet kreeften en schiet de "Red Bellied Racer" de weg over. Dit is een slang die alleen hier en op Saba voorkomt. We klimmen nog een half uurtje door naar het uitzichtspunt. Dat valt een beetje tegen, nu hangen de wolken er wel. Toch kunnen we de hele noordkant van Statia zien, met in de verte de Pélagie.
Op de terugweg halen we het gerepareerde ankerbeslag op. Nils zet het weer op de boeg van de Pélagie, na wat wrikken past het prima. Nils wordt bijna gek van alle touwtjes waarmee ik schroeven en handels vastzet, maar er valt gelukkig niets in het water.


Museum Statia in de oude goeverneurswoning

In het heldere water van deze baai kun je de oude kade muur nog zien liggen onder water. In het midden van de 18-de eeuw was Statia de drukste haven van de wereld; hét centrum van de slavenhandel. Hier kwamen de slaven uit Afrika aan en namen de schepen tropische producten mee terug. Het was een vrijhaven, iedereen mocht er komen en er werd geen belasting geheven. Er lagen toen veel pakhuizen waar nu alleen nog maar water is. Toen de handel in de tijd van Napoleon inzakte en na de afschaffing van de slavernij niet meer terugkwam, is de oude kademuur door slecht onderhoud en de nodige hurricanes, gewoon in zee verdwenen. 

Schilderij van Statia in haar bloeitijd, mid 18-de eeuw

Het kleine museumpje in het dorpje vertelt dit verhaal o.a. met oude tekeningen en voorwerpen. Nu is deze muur een prima snorkelplek. Er zit vooral veel vis en een grote schildpad maakt zijn opwachting. Leuk. 's Middags maken we een prachtige duik in het marine natuurreservaat. Er zijn heel veel kleurige sponzen en veel vis, ook grotere groupers, zeebaarzen.


Ook Statia heeft een Johan Cruijf veldje

Statia is een speciale Nederlandse gemeente, maar daar merk je weinig van. Nou ja, de Nederlandse flag wappert op Fort Oranje, er is een Nederlands belastingkantoor, koningin Beatrix heeft vorig jaar de nieuwe sporthal geopend en Johan Cruijf heeft een voetbalveldje aangelegd; maar verder merken we er niet veel van. De duikschool is dan wel weer Nederlands en ook de douane beambte spreekt onze taal, maar hij komt uit Bonaire, net als zijn collega's.


Met de hand graven voor afsluiters in de waterleiding

De EU betaalt voor een waterleiding project. De gaten voor de afsluiters worden gewoon met de hand gegraven, goed voor de locale  werkgelegenheid.
Wij gaan morgen weer verder, richting Saba, naar de hoogste berg van Nederland.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com