Samoa, waar de familie vóór gaat

De zuid kust van Samoa met eenvoudige hutjes in een Samoaans " resort"

Het blijkt bij onze aankomst in Apia geen zondag te zijn, maar maandag; bij het passeren van  de datumgrens ergens tussen Bora Bora en Apia zijn we een dag "kwijtgeraakt". Nu lopen we dus op Nederland voor, het verschil is 11 uur. Dat is wel gemakkelijker met verjaardagen, zo is er wat meer kans dat onze verjaardag-felicitaties op tijd aankomen.

Matten vlechten is een vrouwen taak



Met zijn allen voor de waterval



"Woonhuis"; zo drogen kleren gemakkelijk



Gemeenschaps"huis"
 

Dinsdagochtend om 10:00 staat de minibus klaar. We zijn met 9 volwassenen en 3 kleine kinderen. Ik, Hanneke, wordt meteen tot reisleidster gebombardeerd vanwege het bezit van de Lonely Planet. Het is hartstikke gezellig en in de 2 dagen dat we rondtoeren zien we veel! Samoa is heel groen eiland met veel rivieren, prachtige heuvels en stranden. Er is wat landbouw, de kokospalmen staan bijna overal, bananen en taro, een knolgewas, worden ook veel verbouwd. Het is een beetje hap-snap; het intensieve grondgebruik dat we bijv. in Nederland kennen is hier niet te zien, alleen af en toe zien we wat bebouwd land.
Er zijn ernorm veel grote kerken, die zijn samen met de scholen en het gemeenschapshuis het centrum van ieder dorp. Verder van Apia, de enige grotere plaats hier, hebben de huizen vrijwel geen muren. Ze zijn gebouwd op een stenen platform, met een golfplaten dak. Er staat wat mager huisraad: een stapel matrassen, wat stoelen, soms een tafel en een koelkast, heel soms een televisie of muziekspeler. Er is wel overal electriciteit, geen zonnepanelen. De vrouwen werken aan een rieten mat, die overal in de huizen liggen; de kinderen die nit naar school gaan lopen gewoon wat rond. De tuinen rond de kerken en huizen worden nauwkeurig onderhouden en zien er dan ook prachtig uit. Zelfs langs de weg worden struiken met gekleurde

Kinderen die nog niet naar school gaan

bladeren geplant, niet door de overheid, maar door de bewoners zelf. Het is blijkbaar belangrijk dat het dorp er mooi uit ziet! Aan het eind van de middag zien we hele groepen mensen samen onkruid uittrekken.
We dachten te gaan eten aan de zuidkust in een simpel restaurant, maar gewone restaurants zijn blijkbaar alleen in Apia, we kunnen nog wel terecht in een resort. Lang niet zo luxe als in Bora Bora, maar toch heel aardig en natuurlijk redelijk prijzig.
De tweede dag nemen we zelf een picknick mee en eten aan het strand onder een schaduwdak, waar we de verhurende familie een kleinigheid voor betalen. Hier bestaan de huisjes in de “resorts“  alleen uit hele simpele daken op palen met een matras op de grond en een muskietennet erboven.  Er is natuurlijk wel een plek om wat te eten en te drinken. 



Traditionele Samoaanse maaltijd

We nemen een kijkje in het prachtige gerestaureerde woonhuis van Robert Stevenson, wat hij in 1890 heeft laten bouwen. Het is net of je even terug bent in de 19-de eeuw! We zwemmen heerlijk in een waterval op een prachtig koel plekje, wandelen door het tropisch bos naar een boom met enorme wortels en snorkelen aan het schitterende witte strand van de zuid-kust; heerlijk!

 

Donderdagochtend gebruiken we de laatste uren van de bushuur om de jerrycans en gasflessen van alle zeilers te vullen; helaas vult het plaatselijke gasbedrijf geen kunststof flessen, zoals die van ons. Dan maar straks in Fiji proberen; gelukkig hebben we ook nog volle ijzeren camping gaz flessen. 

Muziek en dans zijn een belangrijk onderdeel
van de Samoaanse cultuur 

Het Samoaaans ministerie van Toerisme organiseert iedere donderdagochtend een introduktie tot de Samoaanse cultuur. Het is erg leuk en informatief. We beginnen met haarbanden te vlechten, gewoon van de bladeren van de alom aanwezige kokospalm. Daar worden ook de manden van gemaakt waarmee je iedereen ziet lopen. Er zijn demonstraties van het maken van kleding van boombast op de traditionele manier. Er wordt veel verteld over de Samoaanse maatschappij en het belang dat de dorpsgemeenschap en familie nog steeds hebben in het leven van elke dag. Een dorp wordt bestuurd door de „Chief“, gekozen uit en door de familie van deze Chief.  Het is heel belangrijk dat kinderen leren hun ouders, familie en Chief te respecteren en te gehoorzamen.




De verteller met zijn
tatoeages

De verteller heeft zelf een uitgebreide tatoeage van middel tot knie. Hij vertelt hoe pijnlijk het zetten van deze totoeages is. Dit demonstreert vooral dat je in staat bent veel pijn te verdragen! En dat alles ter meerdere eer van de familie! De mannen zijn degenen die voor het eten zorgen in de oorspronkelijke Samoaanse cultuur; ze maken vuur, breken kokosnoten open en stoken een vuur om de kookstenen te verhitten waarop traditioneel de feestmaaltijden worden gekookt. Dit alles wordt met veel humor en muziek gedemonstreerd. Het feestmaal wordt aan alle bezoekers geserveerd; vis groenten in kokosmelk en taro; lekker!

Veel werk voor de familie of dorpsgemeenschap wordt gezamenlijk gedaan, vandaar het wieden van de gemeenschappelijke tuinen wat we onderweg zagen. Nog een mooi voorbeeld: de ijsalon naast de marina wordt verbouwd. Gisteren waren er aan het eind van de middag ineens 8 sterke mannen die even de betonvloer kwamen storten. Blijkbaar was daarvoor de hele familie opgetrommeld. 

Met de zelf gevlochten haarband



We liggen hier nog steeds voor anker; veel schepen gaan vandaag of morgen weg, er komt in de loop van volgende week een windstilte aan. We hebben besloten hier nog te blijven liggen, er is nog genoeg te zien. We hebben hier een nieuwe PC kunnen kopen, die moet nog worden ingericht. Er is internet, duur en niet zo snel, dus Skypen zal er wel niet inzitten. Mailen wel en onze nieuwe PC van software voorzien, is al deels gelukt.

PS De foto's van Suwarrow, waaronder die van de Manta's staan nu ook op deze site, dus kijk even hieronder!