Hoe verder westelijk in de Pacific, hoe meer de wind toeneemt in deze tijd van het jaar. De pilot schrijft zo leuk: „De oversteken van Fiji naar Vanuatu zijn meestal snel". Dat klopt we doen er maar drie keer 24 uur over, in plaats van de verwachte vier, maar het is minder comfortabel dan vorige zeiltochten. De eerste dag zeilen we scherp tegen de harde wind in, een koude, natte, hobbelige bedoening. Het slapen is weer even wennen onder deze omstandigheden. We nemen zelfs een tabletje tegen de misselijkheid! Of zijn we zo snel misselijk door de anti-malairia tabletten waarmee we begonnen zijn? De tweede en derde dag zijn gemakkelijker, de wind ruimt en valt half en zelfs een beetje achterlijk in. Ondanks de riffen in onze zeilen, doen we een record van 184 mijl per etmaal, gemiddeld ruim 7 knopen per uur!
 |
| Het strand van Aneythum, schoolmeisjes in "uniform" |
Maandagochtend komt het hoge Aneityum in zicht, we moeten helemaal om het rif heen, waardoor we nu in een prachtige, beschutte ankerbaai liggen, vlak voor het grootste dorp hier op het eiland, Anelcauhat, waar we kunnen inklaren.
Het douane kantoor is met hulp van medezeilers gauw gevonden, het ziet er heel nieuw uit, gebouwd met hulp van Australië, zegt het bord. Lokaal geld hebben we niet, maar er is zowaar een bank die Amerikaanse dollars en Euro's wisselt. De dame heeft zelfs een computer voor de laatste koersen. Veel ongunstiger dan een flappentapper, maar zo verdienen ze hier ook wat.
 |
| Het wagenpark van het dorp; de enige vrachtwagen, voor hout transport, wordt gerepareerd |
Tussen alle burocratie door loop ik door het dorp. De meeste huizen zijn gewoon van palmblad met veel ruimte ertussen. Gezamenlijk wordt hard gewerkt aan een „dorps-administratie" gebouw.
Daarnaast ligt de kava-bar. Dat vertelt een van de drie mannen die met een knapzak op hun rug langs komen lopen en wel een praatje willen maken. Ze zijn, met blote voeten!, op weg naar het andere dorp, ruim vijf uur lopen. Ze hebben daar de komende dagen een vergadering met alle chiefs van de dorpen op dit eiland. Dat doen ze ongeveer drie keer per jaar. Nee er is geen auto, de enige auto in het dorp wordt gerepareerd, had ik al gezien, en er is trouwens ook geen weg. Per boot gaat ook niet; dat snap ik, het waait behoorlijk, dus lopen ze.
 |
De chief gaat voor overleg naar het andere dorp op het eiland, 5 uur lopen op blote voeten.
Op de achtergrond de Kava-bar. |
Er is een lagere en zelfs een middelbare school in het dorp. De meeste mensen leven van wat landbouw in de velden achter het dorp. Dat zien we als we op zoek gaan naar een gids voor de watervalwandeling die we samen met de bemanning van de FlapJack willen maken. Roger heeft een ruim huis met 2 slaapkamers; de keuken is apart buiten. Er wordt zoals door iedereen op houtvuur gekookt. Blikjes doen dienst als steun voor de waterketel.
 |
| Zo kook je thee water; op hout en met blikjes als steun. |
De vrouw van Roger heeft de enige gasoven in het dorp, ze maakt bananen-cakejes om de volgende dag te verkopen als het cruiseship komt. Wij kopen er vast twee, ze zijn lekker blijkt later op de Pélagie.
 |
| Tawa wil nóg een keer munten wisselen en roeit daarvoor naar de Pélagie |
Als we door de velden wandelen, komt Tawa ons tegemoet. Hij vertelt dat hij Australische munten heeft, gekregen van de toeristen van een cruise schip voor kleine aankopen zoals bananen en kokosnoten. De bank wil die niet omwisselen, of wij dat niet zouden kunnen doen. We gaan naar Australië en we willen wel helpen, dus zitten we een half uurtje later in een kava bar aan het strand Australische munten te tellen. Het is een hele zak, wel 25 Aus. dollars en zoveel lokaal geld hebben we nu ook weer niet. Nou ja, dan wisselen we nog wel wat meer bij de bank, als die weer open is. Jullie snappen het al, een dag later komt Tawa naar de Pélagie gepeddeld en heeft nog meer munten die hij wil wisselen. We zeggen geen nee, maar maken duidelijk dat dit de laatste keer is.
 |
| Op het strand bij Mystery eiland |
Voor Aneityum ligt Mystery eiland, een vlak eiland dat grotendeels uit zand bestaat. Het is een beschermd gebied en is door het dorp ingericht voor passagiers van cruise schepen. Het is de belangrijkste bron van inkomsten voor het eiland. Op dinsdag vaart inderdaad een enorm cruiseschip de baai in. Vanuit Anelcauhat varen bootjes af en aan met dorpsbewoners die de kraampjes en tentjes gaan bemensen op Mystery eiland. Ook wij gaan er kijken, het is een natte rit; de wind waait behoorlijk en Peltje is maar klein.
 |
| Nils is in de kookpot beland! |
Dat geldt natuurlijk ook voor de passagies van het cruiseschip, ze gaan niet aan land en het schip licht al snel zijn anker. Helaas geen mogelijkheid om zaken te doen voor alle dorpelingen. Zo te zien is er al veel tijd in de voorbereidingen gestoken, alle paden zijn aangeveegd, er staan verse bloemen en alle vrouwen hebben schone, fleurige lange jurken aangetrokken die gisteren nog aan de waslijnen hingen.
 |
| Fleurige jurken voor de cruiseship pasagiers |
Iedereen is er heel gelaten onder, morgen komt er weer een cruiseschip. De bootjes brengen iedereen weer terug en Mysterie Island is weer voor een dag verlaten. Wij genieten nog van de prachtige uitzichten en het schitterende strand. Dan moeten we door de golven weer terug naar de Pélagie; we trekken onze broeken uit en bergen het fototoestel op in plastic, want zoals verwacht wordt alles nat en zout in Peltje, maar wel de moeite waard.
----------
radio email processed by SailMail
for information see:
http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten