 |
| Mount Yasur braakt rookwolken uit als we wegvaren van Tanna |
Bij het wegvaren van Tanna zien we de vulkaan
prachtig liggen vanaf zee, vele rookwolken stijgen uit de krater omhoog. Het is
een rustige tocht naar Port Villa, er is weinig wind dus de motor staat de
eerste helft van de tocht bij. Daarna zeilen we lekker door de nacht met een
prachtige volle maan. Het is druk in de beschutte baai van Port Villa; er
liggen wel 20 boten van een georganiseerde zeiltocht van en naar Nieuw Zeeland,
gelukkig is er nog een mooring vrij.
 |
| Levensgrote beelden |
Port Villa is zo ongeveer het enige stadje hier in
Vanuatu. Er zijn zowaar weer huizen en zelfs duur internet op de Pélagie. We
doen allemaal nuttige zaken, geld halen, gasfles vullen, de was laten doen en
natuurlijk de nodige bootreparaties. Misschien is het waterprobleem in de
motorruimtes nu echt opgelost, maar ja dat dachten we al minstens vijf keer
eerder.
Het is gezellig om met een aantal zeilers weer bij
te praten, Gunnar en Eva van de „Kahiba“ liggen hier, Frank zien we ook weer.
Een bezoekje aan het museum vertelt ons meer over de cultuur van de vele
verschillende stammen. Op Tanna hebben we bij de ingang van de dorpen grote beelden
gezien, nu begrijpen we dat ze gemaakt worden uit de zachte stam van de
varenbomen. In het museum zien we ook geschilderde beelden.
 |
| Krijger met een schelp die als hoorn wordt gebruikt |
Vrijdagavond gaan we naar een dorp waar traditionele
dansen worden uitgevoerd. We worden welkom geheten door een traditioneel
uitgedoste krijger, de kleding gemaakt van pandamus riet, waar ook matten van
worden gevlochten. Hij blaast op een schelp als opening van de avond, heel
sfeervol. We worden verwelkomd door de hoofdman met indrukwekkend zang en dans door een twaalftal
krijgers. Helaas is het donker, dus de foto’s zijn zeer matig.
 |
| Een traditionele Xylofoon en eentje op basis van flessen |
Onder de
maaltijd spelen alle dansers op de diverse muziekinstrumenten. Een aantal
daarvan zagen we ook in het museum, maar de „xylofoon“ van bier en wijnflessen
is vast nieuw! Op deze manier probeert deze stam, naast natuurlijk de inkomsten
van de toeristen, ook de dansen in ere te houden en ze te leren aan de jongere
generatie. De kleine jochies staan belangstellend te kijken en spelen zelfs een
beetje mee op de tamboerijn. Hier in Vanuatu zijn dansen en de daaraan
gerelateerde ceremonies mannen zaken.
Er komt een front aan met harde wind, dus blijven we
hier wat langer liggen tot het front gepasseerd is. Zaterdag huren we samen met
de bemanning van FlapJack een auto en rijden het eiland rond. In de „Secret
Garden“ zien we niet alleen lokale dieren zoals de kokoskrab, maar ook veel
informatie en foto’s over oude gewoontes, die deels nog bestaan. Kannibalisme
was hier wijd verspreid rond 1850-1900. Volgens een westers ooggetuige verslag
gaf een hoofdman opdracht tot een strafexpeditie om een belediging te wreken,
met als doel een van de familieleden te doden en op te eten als ultieme
wraakoefening.
Mannen konden zich opwerken in de hierarchie door in
stappen steeds meer varkens te (laten) slachten, tot wel meer dan 100 varkens
voor de hoogste van de vijf stappen. Het stelsel van hoofdmannen, chiefs,
bestaat nog steeds; de hoofdmannen zijn de lokale rechters en alle hoofdmannen
samen zijn een adviesraad voor het parlement en de regering.
 |
| Op het strand in het noorden van Effathe |
De rit over het eiland is niet heel bijzonder; er
zijn mooie stranden en we picknicken bij een grot in de kalkrotsen. We moeten
overal betalen voor het recht van overpad, de standaard (?) prijs van 10 dollar
per persoon vinden we best pittig, afdingen helpt een beetje. De 20 dollar
toegang per persoon voor de waterval vinden toch wel wat gortig, dus die slaan
we maar over.
Nu op zondagmiddag is het bewolkt met regen en
„maar“ 25 graden, het front is in aantocht. Maandag gaan we uitklaren en varen
we in een nachtje naar het volgende eiland in Vanuatu, Epi.
Er staan nu ook foto’s bij de twee vorige verhalen,
dus kijk even terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten