Niet altijd mooi weer

 

Langs Waya

Vrijdag 29 augustus maken we een mooie zeil- en motor tocht langs de Yasawa eilanden. De zee is blauw, er zijn vrijwel geen golven, de zon schijnt, het is genieten geblazen.
We gaan voor anker voor de pas tussen de eilanden Waya en Wayasewa. Volgens zeilverhalen moet het er erg mooi snorkelen zijn. Zaterdagochtend doen we eerst Sevusevu, de kennismakingsceremonie, met het dorp waar we voor anker liggen. Het bosje kava gaat in de rugzak en we varen met Peltje naar het strand. Het is altijd weer spannend op zo’n onbekend strand afvaren. Gelukkig is het water helder en zien we de koraalhoofden liggen. De laatste meters peddelen we, het gaat prima.

Dorp by Waya, rechts het huis van de chief met de vrouwen onder het afdak

De chief is gauw gevonden, hij zit met de vrouwen van zijn huishouding lekker onder het afdakje voor zijn huis. De Sevusevu is snel klaar en we maken gezamenlijk een wandeling door het dorpje. Het is een aantal jaren geleden herbouwd nadat het vorige aan de andere kant van het eiland vernield was door een grondlawine. De dochter van de Chief loopt ook mee en vertelt wat we zien. Ze spreekt prima Engels, leuk. Het dorp leeft van wat landbouw en visvangst, veel zeilboten komen er niet, zo’n 5 per jaar. De kinderen zijn dan ook erg blij met onze kadootjes.

Een keuken buiten achter de huizen

Naast het dorp staat een lagere school, met huizen voor de leerkrachten en twee internaatsgebouwen voor de kinderen die te ver weg wonen om iedere dag heen en weer te gaan. Het ziet er prima verzorgd uit, volgens een bord heeft Unicef geholpen met de bouw.

De school met 4 lokalen; het meisje links zit in groep 8 en spreekt prima Engels

De Chief wijst ons de beste plaats om te snorkelen. Het is er inderdaad prachtig, er zijn mooie koraal heuvels, veel verschillende soorten koraal in allerlei kleuren.

Snorkelen bij prachtig koraal

Er is ook veel vis, voornamelijk de kleinere soorten, waarschijnljk zijn alle grotere weggevangen. We zien een dunne ,langwerpige zeekomkommer soort.

Langwerpige zeekomkommer

De „Crown Of Thorns“ een zeester die koraal eet, is met wel 10-15 exemplaren aanwezig, maar het koraal lijkt er niet buitensporig onder te lijden.

Crown of Thorns, het gebleekte, gegeten koraal ligt rechts

Zaterdagavond begint het wat te waaien, het is een onrustige nacht. Zondag willen we dus echt weg, maar het is nog harder gaan waaien! We moeten nodig boodschappen doen op het vaste land en dat is vrijwel recht tegen de wind in. Het is een oncomfortabele tocht met beide motoren vol aan om tegen de golven en de wind in te komen. Hele bakken water komen tegen de ruiten en zelfs in de kuip. We moeten veel buiten zitten om niet zeeziek te worden, Nils wordt kletsnat van al het overkomend zeewater, ik vind een plaatsje helemaal onder in de kuip waar het wat droger is, gelukkig schijnt de zon wel. Na een paar uur komen we in de luwte van Vita Levu. We besluiten naar Lautoka te gaan om vast uit te klaren, dat is iets minder recht tegen de wind in, we kunnen zelfs nog een uurtje scherp aan de wind zeilen.
We gaan meteen deze tweede stad van Fiji verkennen. Nadat we met moeite een plekje voor Peltje hebben gevonden in de vissershaven, vragen we ons af waar het centrum eigenlijk ligt, we zien alleen de grote suikerfabriek. Na wat vragen krijgen we zowaar een lift van 2 vriendelijke mannen. Het is nog best ver! En natuurlijk is alles dicht op zondagmiddag, oeps... vergeten. De supermarkt is wel open dus we kopen wat verse ingredienten voor het avondeten en lopen in ruim een half uur terug, het is lekker om weer even goed te bewegen.
Maandag doen we de was en de boodschappen. Er rijden bussen en de taxies zijn goedkoop, dus het vervoer is geen probleem. Tussen alle bedrijven door laat ik even een kies repareren, een vulling is er net ‘s avonds uit gevallen. Dat gaat gemakkelijk,  we vinden een tandarts via internet, bellen en ik kan meteen terecht. In Nederland lukt dat niet voor 20 euro!
En dan gebeurt waar we al lang bang voor waren, ons toilet zit echt verstopt, balen. Gelukkig hebben we nieuwe slangen aan boord en Nils is dapper en vervangt de slangen; een lastig, vies klusje.
Dinsdagochtend willen we uitklaren en dan nog 2 daagjes illegaal in Muscet Cove een goed weervenster afwachten voor onze oversteek naar Vanuatu. Dat kan niet, als we uitklaren moeten we echt weg; de douane dreigt met controles en hoge boetes. Eigenlijk wilden we nog naar Robinson Cruisoë eiland waar volgens Coby en Arnold van de Drifter een goede dansvoorstelling wordt gegeven. Daar hebben we nu mooi tijd voor; dinsdagmiddag valt daar het anker en eten we lekker en vooral gezellig met andere mensen in het resort.

Het regenzeiltje ophangen in de regen, dus wil je niet dat je kleren nat worden, maar het is wel koud!

De voorstelling is pas woensdagavond, dus blijven we hier een dagje liggen. Het regent en is best koud, maar 20 graden; ik zit hier met een lange broek en een fleece trui aan. Maar voor de Pélagie is de regen prima, al het zout van de tocht een paar dagen geleden en het vieze suikerriet-stof spoelen er met wat boenen weer vanaf.