Gloeiende lava

Gloeiende lava wordt de lucht in gestoten door Mount Yasur op Tanna

Waterval
Op donderdag 12 september staan we om 8 uur op het strand samen met Pauline, Robin, Karen en Miles van de FlapJack. Onze gidsen naar de waterval staan er ook, Elisah en Oki lopen met ons mee. We betalen 1000 Vatu, ruim 10 $ per persoon om er te komen. Het land is van hun stam, dus moeten we hun betalen voor het recht van overpad.

Onderweg naar de waterval; onze gids voorop

We gaan door de velden en langs het dorp van onze jonge gidsen. Hier wordt door de bevolking zelf op kleine schaal hout uit het bos gehaald. Vroeger was er een groot bedrijf dat het bos vernielde, maar dat contract is opgezegd. Nu werken ze met een oude pickup en veel mankracht! Later zien we dat het vrachtschip dat voorraden brengt ook het hout meeneemt.

Even uitblazen bij een van de 17 rivierovergangen

De wandeling is prachtig, dwars door het ongerepte oerwoud, langs grote, hoge rechte kauri bomen, waar nog steeds de kano's van worden gemaakt. Uiteindelijk lopen we langs de rivier die we wel 17 keer oversteken; het is een schitterende maar vermoeiende tocht. Na ruim 3 uur lopen komen we bij de indrukwekkende waterval; het is er heerlijk verkoelend zwemmen al vindt Hanneke het natuurlijk te koud. Dit is een bezondere plaats voor de lokale bewoners; als er een nieuwe hoofdman wordt gekozen, is deze waterval een onderdeel van de inwijdingsceremonie.
Na een boterhammetje lopen we weer de 17 rivierovergangen terug. Zeker Nils en ik zijn behoorlijk uitgeput na deze inspannende tippel! Pauline en Robin, allebei ongeveer 5 jaar ouder dan Nils en ik, hebben nog energie om vooruit te gaan naar de bank, zodat we nog wat extra geld kunnen wisselen.
Een rustige donderdag kunnen we goed gebruiken. We brengen de school pennen en schriften waar ze heel blij mee zijn en natuurlijk gaan we kijken naar de voetbalwedstrijden die in het dorp worden gehouden. Voor de lagere school is een groot grasveld, zowaar redelijk horizontaal. Aan de ene kant loopt het af naar het strand, aan de andere kant een dijkje op waar de school staat. Niemand trekt zich iets aan van die ene boom aan de rand van het veld; er wordt gewoon omheen gespeeld. Er zijn 6 teams, allemaal afkomstig uit Anelcauhat of de omliggende dorpen. Inderdaad, er wordt gewoon op donderdag gespeeld. Er is tocn (bijna) niemand die een kantoorbaan heeft, dus voetbal hoeft heus niet in het weekend. Er wordt goed gespeeld, Elisah vertelde dat hij zelfs de laatste tijd geen kava meer drinkt om zijn conditie op peil te houden. Het gaat dan ook om 100.000 Vatu, ruim 1000$, die een rijke dorpeling heeft uitgeloofd voor het winnende team volgens Tawa, die ook meespeelt. We herkennen nog meer spelers, we voelen ons al een beetje thuis in dit dorp.

Naar Tanna
Vrijdagochtend gaat de wekker om vijf uur. We vertrekken bij het eerste licht naar Tanna, 53 mijl verder naar het noorden. Er is niet veel wind, dus de motor moet vrijwel steeds bij, maar het is wel lekker rustig op zee. Er is tijd voor een aardig boek, schepen zien we onderweg toch niet, alleen FlapJack vaart voor ons uit.

De Pélagie in de baai bij Tanna

De zeekaarten van Tanna zijn niet accuraat, we hebben wel een pilot met (hopelijk) goede informatie, maar die klopt dus niet met de beide kaarten die we hebben. Als we er eenmaal zijn wijst de invaart zichzelf, gelukkig. Om half vier valt ons anker in de prachtige baai van Port Resolution. We weten meteen dat we in „vulkaanland" zijn, de regendruppels nemen fijn zwart stof mee en langs de baai komt op een aantal plaatsen stoom uit de grond. Robin en Pauline regelen nog die middag een tour naar de vulkaan, Mount Yasur, voor de volgende dag.
Zaterdagochtend wandelen Nils en ik door het heel eenvoudige dorp dat direct aan de baai ligt. Alle huizen zijn gemaakt van palmbladeren, alleen de school, de kerk en het gezondheidscentrum zijn deels van beton. Op de rots boven de baai is een klein resort gebouwd met inderdaad een prachtig uitzicht. Er zijn zelfs gasten in het resort, die gaan ook naar de vulkaan.

Een hoekje van het dorp; de vrouwen zitten met hun kinderen gezellig in de schaduw te kletsen

Kindertjes lopen bloot rond met grote snotneuzen, de kleren van de mensen zijn oud en vuil, hoewel er was aan de lijn hangt. Veel mensen en kinderen eten lopend een stuk kokos of een banaan; waarschijnlijk hun ontbijt. Aan de rand van het dorp staan de varkenshokken, onder de kokospalmen staan wat kalveren aan een touw. Overal lopen kippen met hun kuikens. Achter het dorp ligt een prachtig strand, het restaurantje wat er stond heeft de regen van de vorige dag niet overleefd en wordt nu afgebroken. Met het hout en de palmbladdakbedekking wil men een nieuw gebouwtje gaan bouwen.

Het verse brood wordt door de bakker uit de houtgestookte stenen oven gehaald.

De bakker gaat vers brood bakken, lekker! We gaan terug naar de Pélagie om geld te halen. In dit dorp krijg je echt de indruk dat hier vrijwel niets is en alles zelfgemaakt. We zien alleen houten kano's, geen buitenboord motoren.

Vuurspuwende Mount Yasur

Mount Yasur op Tanna

Voor onze tocht naar de vulkaan komt zowaar een 4-wielaangedreven truck voorrijden! Er zijn banken gemaakt in de laadbak, zodat we er met zijn 8-en kunnen zitten. Eerst gaan we bij een traditioneel dorp langs. Daar zingen en dansen een aantal mannen, vrouwen en kleine kinderen voor ons op de traditionele manier, met rieten rokken voor de vrouwen en penislappen voor de mannen. Wel aardig om te zien maar het overtuigd niet echt. De kindjes zijn wel heel schattig.

Bij de vulkaan

De vulkaan is niet erg hoog en bijna helemaal per auto te bereiken. Aan de rand zijn grote asvlaktes, de rookwolken geven aan waar de mond van de vulkaan is. Te voet kunnen we helemaal bij de kraterrand komen, gelukkig zijn de veiligheidseisen hier nog niet zo streng! Om de paar minuten brult en gromt de vulkaan, de grond trilt, stenen worden naar boven geslingerd, donkere rookwolken stijgen omhoog; wat een geweld!
Het wordt langzaam donker, de gloed van de lava en de omhoog geworpen stenen wordt steeds intenser en de neergekomen rode lava blijft zichtbaar op de hellingen. Gelukkig waait er een stevige wind van ons af, anders kregen we vast een stuk gloeiend steen over ons heen. De gaten waar de hete steen uitspuit, kunnen we in het donker goed zien. Wat een indrukwekkend spektakel. We staan verstomd naar dit natuurgeweld te kijken en voelen ons heel klein!

Voor het "restaurant"

Zondag ochtend wandelen we langs de hete, borrelende bronnen langs de baai; met schitterende uitzichten op de Pélagie. 's Middags eten we een lekkere lunch in het „restaurant" van het dorp, heel gezellig met zijn zessen. Ook in dit dorp wordt enthousiast gevoetbald.
Morgen, maandag 16 september, vertrekken we naar Port Villa, de hoofdstad van Vanuatu, 150 mijl verder naar het noorden, ruim 24 uur zeilen. Daar zijn we weer in de bewoonde wereld en kunnen we ook de foto's bij dit verhaal zetten.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com