Rom dansen

Rom dansen in Fanla

Als we vrijdagochtend aan het ontbijt ziten, peddelt Perri naar de Pélagie toe. Hij stelt zich voor als de persoon die de „yachties" hier welkom heet en alle informatie heeft wat je hier zoal kunt doen. Dat treft, want dat vroegen we ons net af. Arthur wil naar de vulkaan, wij willen vooral het houtsnijden en de rom dansen zien. Perri regelt onderdak voor Arthur en voor ons een tripje naar Fanla een bergdorpje waar de rom-dansen worden gehouden. Het is wel duur, maar ja.. we zijn hier maar één keer.

We ruilen uiteindelijk dit touw voor dit beeldje

De rest van de dag lopen we door het dorp en zien een aantal groepjes houtsnijders aan het werk. Ze werken behoorlijk door, niet echt een gewoonte hier! Het blijkt dat de beelden die ze maken opgehaald worden door een schip, volgende week al. Dit is een manier om het schoolgeld voor de middelbare school bij elkaar te krijgen. Een van de houtsnijders spreekt ons aan, of we geen oud touw hebben zodat hij zijn koe kan vastbinden. Touw hebben we nog wel over, maar echt oud is het niet. We willen het wel ruilen voor bijvoorbeeld een houten beeldje. We spreken af het touw maar eens mee te nemen.

Nils en Perri proberen bamboo fluiten uit

's Middags lopen we samen met Perri door het dorp. Als alle dorpen hier is ook in Ranon ruimte genoeg, er is immers aan grond geen gebrek. De huizen van bamboe wanden en palmblad-daken staan op ruime erven met veel groen er tussen. Varkens en kippen scharrelen rond en er lopen véél honden. Er is zelfs een groot weiland met banken, speciaal voor het cruiseschip wat hier 3 keer per jaar aanlegt. Daar worden traditionele dansen voor de passagiers opgevoerd. Het dorp hoopt dat het cruiseschip volgend jaar vaker komt; ook een mogelijkheid om wat extra geld te verdienen.
Perri brengt ons incontact met iedereen die houten maskers, beelden of bamboe fluiten te verkopen heeft. Het houtsnijwerk is prachtig, met veel zorg gemaakt. Uiteindelijk ruilen we 2 keer een stuk touw, een keer voor een bamboe fluit en één keer voor een houten beeldje.

Het locale bandje spelt bij het schoolfeest
dat geld ophaalt voor een schuilplaats voor een hurricane

De school heeft een „fundraising" event; er wordt gekookt, kava geschonken en natuurlijk muziek gemaakt. We genieten een stukje mee en doneren natuurlijk iets voor het goede doel. Nils wordt gevraagd of hij een zonnepaneel kan repareren, we betwijfelen het maar spreken toch af om de volgende dag er naar te kijken. Onze Duitse buren Heike en Kai komen een drankje drinken; ze varen al 3 jaar rond met hun 2 jongens van nu 5 en 7 jaar oud in hun Victoria. Heike heeft zee-dieren in de buurt van de Pélagie gezien! Zelf kijken we ook extra goed rond. Ik denk dolfijnen te zien, maar herken dan de kop van de dugong, de zeekoe. Dus ze zitten hier ook in de baai! Hun grote staarten zijn goed zichtbaar als ze naar beneden duiken.

Voor de grote boom op het plein in Fanla

Zaterdagochtend maken we een mooie wandeling dwars door het bos, langs een riviertje naar Fanla. Er wonen ongeveer 200 mensen, het is voor Vanuatu begrippen redelijk groot. We krijgen uitleg over wat we gaan zien: Rom dansen worden uitgevoerd als een man van het dorp het ontwerp van een belangrijk masker in eigendom wil krijgen, het dus kan maken en inwijden en zo te stijgen op de maatschappelijk ladder. Hoe belangrijker het masker, hoe „duurder" in eten het feest moet zijn wat bij de dansen hoort. Deze dansen worden nu voor de toeristen gehouden; de „echte" rom-dansen zijn alleen voor de mannen van het dorp; de prachtige kostuuums die worden gebruikt worden voor iedere „echte" dans apart gemaakt en na de dans vernietigd zodat de geesten niet in het dorp kunnen blijven hangen.

Zangers en dansers in Namba dracht; de krulversiering
op de borst van de middelste man zijn slagtanden van varkens

Als we op de dansplaats komen, staan de zangers al klaar in het traditionele „namba" dracht. De mannen dragen alleen een riem om hun middel met een penis houder. Sommigen hebben nog een takje groen op de rug. De muziek bestaat uit een hand tam-tam en zang. Dan komen „tovenaars" in hun kledij van gedroogde bananen bladeren en schitterende maskers een voor een de kring binnen. We genieten een half uur van vrijwel non-stop zingen en dansen. Vooral de „tovenaars" in hun kostuums hebben een groot uithoudignsvermogen! Het is een spectaculair gezicht, maar de variatie in beweging is relatief beperkt, zie de foto aan het begin van dit verhaal.

Poseren met de "tovenaars" van de rom dans

's Middags gaat Nils kijken bij het zonnepaneel, maar de „regulator", het stukje electronica wat de lading van de accu's stuurt, repareren, dat is te hoog gegrepen! Die avond hebben we een maaltijd met andere zeilers op het strand. Er is een geroosterd biggetje, rijst, zoete aardappel en salade. Niet helemaal mijn smaak, maar wel gezellig met 3 andere boten in de baai.

Pentecoast, weer Zeekoeien

Zondag 29 september vertrekken we al om 7 uur net als 2 van de andere boten naar het volgende eiland „Pentacoast", Pinksteren. Daar heeft de bevolking een spectaculaire gewoonten om van hoge torens te springen. Niet elastiek moet de valbreken zoals bij Bungy jumpen, maar men vertrouwt op lianen om net boven de grond tot stilstand te komen! Dit springen gebeurt in april, mei en juni om een goede yam-oogst af te smeken van de geesten. Voor het springen zelf zijn we te laat, maar we willen graag de toren zien.



Zeekoeien, moeder met jong,  in de baai bij Pentecoast,
we zien iedere keer een stukje: kop, rug en staart

We gaan voor anker in Wali Bay en zien zo maar zeekoeien op ongeveer 50 meter afstand van de Pélagie regelmatig boven komen om te ademen. Het lijkt wel een moeder met haar jong. Hun staarten zwaaien vrolijk als ze weer naar beneden duiken voor een paar happen zeegras.

Onze gids, Daniël, met zijn broertje en zusje

Als we in het dorp lopen wil een klein jochie, Daniël, ons wel naar de toren brengen, gestimuleerd door zijn moeder. Helaas heeft het slechte weer van vorige week de toren doen instorten! Toch willen we graag de resten zien. Die liggen op een spectaculaire plaats, het lijkt wel een kraterwand waar de overblijfselen van de toren staat. Het uitzicht is spectaculair! Er onder een open ruimte waar de vrouwen dansen als de mannen hun ijzingwekkende sprongen uitvoeren.


De deels ingestortte toren,
lianen worden gebruikt om het gevaarte bij elkaar te houden

We lopen terug door het dorp en maken hier en daar een praatje. Als altijd is iedereen heel erg vriendelijk. Er is feest deze zondag, het voetbalteam heeft een toernooi gewonnen en ze worden 's middags in het zonnetje gezet. Het hele dorp komt gezamenlijk eten bij de Nakahmal, het mannen huis. De vrouwen en kleine kinderen zitten wat apart in de schaduw van de grote boom. Het is er erg gezellig.
Onze Duitse vrienden van de Victoria komen ook naar Wali Bay. We drinken een drankje op hun schip met sushi van onze vers gevangen tonijn. Het leven is prima hier op de prachtige Pacific.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com