Genieten van boven en onder water

Uitzicht bij Tongue Point

Het blijft mooi weer, wat een weelde, we genieten. We varen een stukje verder langs het prachtige witte strand van White Haven en kunnen vanwege het rustige weer gewoon ankeren voor de wandeling naar “Tongue Point”. Het is te merken dat het zondag is, er zijn ontzettend veel mensen op dit prachtige strand bij dit schitterend uitzichtpunt. Het is dan ook een bijzondere aaneenschakeling van alle kleuren blauw en turquoise; het spierwitte strand steekt er prachtig bij af. 

Het water is zo helder dat we de roggen zien zwemmen. Het is aflopend tij, de verschillende stranden die we vanuit het uitzichtpunt zien, worden langzamerhand groter; boeiend.

De wielen van Peltje komen goed van pas

Na de wandeling gaan we meteen anker op; met een uurtje varen kunnen we bij het mooiste snorkelplaatsje hier zijn in Pinnacle Bay, alleen goed voor rustig weer en dat hebben we eindelijk! Hopelijk is er een meerboei vrij, want het is er te diep om te ankeren. Het is er inderdaad prachtig zowel boven als onder water. Door het rustige weer is het zicht prima. 

Mosselen in veel kleuren

Tussen het prachtige koraal zit hier veel vis en veel verschillende soorten. Er zijn veel soorten papegaaivissen, ook hele grote; gele stekelvissen en grote, geelblauwe angelvissen. Het nieuwe boek van Sinterklaas over de rifvissen komt prima van pas. We identificeren wel acht verschillende nieuwe soorten.

Pinnacle Bay

Volgens onze pilot is deze plek niet beschut genoeg om ‘s nachts te blijven liggen. We gaan een baaitje verder, er is nog net een meerboei vrij. Ook in deze baai , Manta Ray Bay, is het mooi snorkelen, volgens de pilot. We liggen dan ook al om negen uur in het water. Helaas is hier het zicht beduidend minder, maar we zien wel grote scholen kleine sardientjes en kleine tonijn-achtigen. Ik, Hanneke, zie ook nog vier grote pijlinktvissen; mooi!

Veelkleurig koraal

Om half tien is de eerste tourboot er al, een half uurtje later komt een tweede boot de baai binnen varen. Aan deze meerboeien mag je eigenlijk maar twee uur liggen. We gaan dus anker op. De komende dagen wordt de wind hier minder, dus besluiten we meteen maar van het laatste restje wind gebruik te maken en naar het Hinchinbrook Channel te varen, ruim 160 mijl verder naar het noorden, een nachtje doorvaren.

Het wordt een gemakkelijke tocht, de wind is achter, we deinen over de golven. Dinsdag op het eind van de middag zijn we bij Orpheus Eiland, waar we ons anker uitgooien. Immers het kanaal willen we niet in het donker binnen varen. Hoe ‘s Avonds genieten we van een heerlijk stuk verse vis van zelf gevangen makreel.

Ingang kanaal met suiker opslagplaats

Woensdag ochtend bekijken we een beetje ongerust het bruine water van de ingang. De boei die er zou moeten liggen is in geen velden of wegen te bekennen. Gelukkig ziet Nils wel de lichten die de invaartroute aangeven. Toch blijft het spannend: een relatief ondiep, onbekend kanaal binnenvaren. Dan denk ik altijd: waarom doen we dit eigenlijk, waarom blijven we niet lekker veilig op de diepe zee? 

In het Hinchinbrook Channel

Maar als we na een spannend half uurtje binnen zijn, is het zeker de moeite waard. Hoge bergen rijzen op aan beide kanten van dit kanaal; de zon tovert allerlei licht- en schaduwplekken op het water, op de mangrovebossen en de bergen er achter.

Om drie uur gooien we ons anker uit voor een van de kreken. Met Peltje maken we een aardige tochtje de kreek in. Het is er breed en wat monotoon. Aan alle kanten mangroves met hier en daar een kreeftenval. En natuurlijk hartstikke veel kleine mugjes die het vooral op Nils gemunt hebben. Gelukkig ligt de Pélagie in het hoofd-kanaal, vrij ver van de oevers.

Morgen varen we nog een nachtje door direct naar Cairns.

Prachtig snorkelen

Border eiland

Alle eilanden van de Whitsundays, met uitzondering van Hamilton Eiland zijn onbewoond en Nationaal Park, er is dus niets te krijgen. Na ruim 10 dagen op zee zijn met name onze groentes en fruit op. We zetten koers naar Airlie Beach, een klein plaatsje met prima winkels waar alle zeilers hun inkopen doen. Het is een mooie zeiltocht, tussen twee eilanden door: Noord en Midden Molle. Er is weer veel wind, maar daar zijn we ondertussen aan gewend. Het is een middag hard werken en flink sjouwen, maar dan we de schone was en alle verse spullen weer aan boord.

Witte kakatoe op de Pelagie

De "Giggles" van Ben en Anya ligt hier ook voor anker. Ze wachten op een nieuw motoronderdeel. We gaan bij ze langs en praten gezellig bij! Op hun aanraden blijven we nog een dagje liggen om het stadje te bekijken en te genieten van een leuke wandeling langs de kust. In een gezellig restaurantje met uitzicht op het lokale zwembad eten we een heerlijke pizza met lamsvlees en yoghurt; apart en erg lekker.

Donderdag vertrekken we naar Nara Inlet; een diepe inham van Hook eiland. De koers is scherp aan de wind, een prima zeiltochtje van zo'n 12 mijl. De wind is iets minder geworden, er zit nog maar één rif in het grootzeil. Eenmaal in de baai is het heerlijk rustig. 's Middags wandelen we naar een Aboriginal grot met oude inscripties en tekeningen. De uitleg er omheen getuigt van respect voor de oorspronkelijke inwoners. Dat is pas iets van de laatste jaren. Tot ver in de vorige eeuw werden de Aboriginals als echte tweederangs burgers behandeld, hun kinderen werden zelfs bij hun ouders weggehaald om opgevoed worden in "goede blanke gezinnen".
Ook nu regent het regelmatig; de hele avond zitten we gewoon weer met lange broek en trui aan binnen. Vrijdagochtend regent het weer; we doen het rustig aan en vertrekken pas om één uur naar onze volgende ankerplaats op Border Eiland. Eenmaal buiten de inham blijkt het weer een stuk beter: de zon komt tevoorschijn en de wind is gaan liggen. De eilanden liggen te schitteren in de zon en de zee is blauw; wat een verschil met de vorige dagen toen er regengordijnen en mistbanken tussen de eilanden hingen.

Veel soorten en kleuren koraal

Zaterdagochtend worden we wakker met een heerlijk zonnetje in een blauwe lucht; eindelijk mooi weer! We gaan eerst maar eens het eiland verkennen. Net als we terug willen varen naar de Pélagie, stappen onze vrienden van de "Tropical Cat" aan land. Ze zijn net deze baai binnenkomen varen. Gezellig! Barry en Marijke gaan met ons mee snorkelen. We trekken ons niets aan van het koude water, en genieten van de schitterende koralen. Naast de harde soorten is er vooral veel "soft coral" in allerlei vormen en vele kleuren geel, groen, bruin, grijs en rood. 

Een gigantische mossel!

Er zit best veel vis; er zijn weer veel nieuwe soorten te bewonderen! Nils ziet een gigantische mossel van wel bijna een meter doorsnede, gaaf! Het is heerlijk om weer de onderwaterwereld te bekijken; dat deden we voor het laatst in oktober vorig jaar!
De dag is zo mooi en er is zo weinig wind dat we toch nog naar een van de mooiste stranden hier willen gaan: "White Haven". Het is een uurtje varen; de zee is blauw, alle kleuren groen en bruin schitteren op de eilanden, dolfijnen zwemmen voor ons uit; het is een prachtige dag! Het is druk op het schitterende, spierwitte strand van White Haven, er zijn veel dagjes-mensen. Ook Ben en Anya stappen met uit een rondvaartboot; de wereld is klein! Hier wandelen we naar het strand aan de andere kant van het eiland; er zijn weer veel vlinders en bloemen te zien, leuk! 

Grasboom

De geplaatste informatieborden zijn interessant om te lezen, zoals de grasboom die wel 600 jaar oud kan worden en prima bestand is tegen bosbranden. Sommige van die bomen hebben een hele hoge pluim met zaadjes; op Border eiland zaten de kaketoes daar van te eten.

Kakatoe eet van de vrucht van de grasboom

Als we om vijf uur terugkomen is het strand verlaten, de dagjesmensen zijn terug naar de stad, er liggen alleen nog een vijftal boten voor anker. Ook de Pélagie heeft keurig op ons gewacht. Een nieuw soort dolfijn zwemt rond de Pélagie. Het dier is grijs-roze met een stompe snuit en een grote staart. Helaas komt deze soort in onze boeken niet voor.
Nu vanavond merken we ook de nadelen van rustig, warmer weer: het raam staat op een kier en de Pélagie zit vol met muggen! Toch hopen we dat het morgen weer zo'n prachtige dag wordt!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Schitterende uitzichten

Uitzicht over de Whitsundays

Zaterdag ochtend schijnt zowaar de zon!. Met Peltje gaan we naar het strand van het resort. Het wandelpad loopt helemaal rond het eiland met aan de andere kant prachtige uitzichten. 

Er zijn veel mooie vlinders en paddenstoelen. Het is hier herfst ook al is de temperatuur overdag zo’n 25°. ‘s Avonds koelt het wel behoorlijk af; we zitten binnen met een trui een lange broek aan.

Wandelen op Long eiland

Het is lekker om weer even goed te bewegen. Het ijsje in het resort smaakt prima, we voelen ons even ook een luxetoerist. Het is hier laagseizoen; toch zijn hier nog redelijk veel gasten. De ferry van het vasteland legt wel zes keer per dag aan, meestal met bezoekende en vertrekkende gasten.

Voor anker in de baai in de baai bij Long Eiland, voor het resort

Zondag wordt het weer tijd voor een “nieuw behangetje”. Met harde wind varen we dit keer aan de wind naar de “zaagmolen baai”. Deze ankerplaats is verrassend goed beschut: wat een rust op de Pélagie nu de harde wind niet meer constant door de verstaging giert. 

Onderweg met veel regen en wind

Op het strand in deze baai werden rond 1890 de hoge pijnbomen met de hand gehakt en tot planken verwerkt met de hulp van een door waterkracht aangedreven zaagmolen en natuurlijk veel mens- en dierkracht. 

Hard werken rond 1890 in Zaagmolen Baai

Met dit kwalitatief goede hout werden de huizen een het naburige stadje Townsville gebouwd. Wat een warme, zware klus moet dat zijn geweest in dit dichte bos!

Anderhalve meter grote Goanna's op zoek naar afval van de kampeerders

Hier zijn wel twee wandelpaden! ‘s Middags lopen we langs de kust naar het volgende strandje. Daar is ook de kampeerplaats, nu ongebruikt. Anderhalve meter Goanna’s, een soort grote varaan, zijn op zoek naar afval; bang voor mensen zijn ze nauwelijks.

Op de terugweg van de wandeling zien we de “Tropical Cat” liggen, van hen kregen we de verse vis een paar dagen geleden. Natuurlijk zeggen we ze even goedendag en drinken een glaasje; gezellig! 

Bij de waterval

Vanochtend is de tweede wandeling aan de beurt: helemaal naar boven naar een prachtig uitzichtpunt. Het is een steile klim langs een riviertje dat we twee keer over moeten steken. De waterval stort zich naar beneden met donderend geraas; het heeft immers veel geregend de laatste tijd. 

Uitzicht op Hamilton

Eenmaal boven is het uitzicht indrukwekkend; vrijwel alle eilanden van de centrale groep van de Whitsundays zijn aan beide kanten te zien. En nog belangrijker: het weer is prima met redelijk wat zon; maar drie keer een bui vandaag. Nils zijn nieuwe wandelschoenen zijn nu prima ingelopen; wij hebben allebei spierpijn na deze vier uur durende tocht, dus vroeg naar bed!