Pélagie als onderzoekersschip

Uitzicht vanaf de Pélagie op het Agincourt rif

Zoals Ingrid in het vorige bericht al heeft geschreven, varen we donderdag met een redelijke wind naar "Low Islands", twee kleine onbewoonde eilandjes met koraalriffen eromheen. Als we om 3:30 uur aankomen kunnen we zowaar een mooring van de juiste sterkte oppakken, dat is gemakkelijk. Er is nog net tijd om met Peltje naar het kleinste eilandje varen, waar alleen een vuurtoren en een klein bezoekerscentrum is. Het is leuk om in 10 minuten rond het eilandje te lopen, zo klein is het.
Vrijdag vertrekken we al om half zeven naar het Agincourt rif. Het is een stralende dag, de zon schijnt en er is een lekker windje. Onderweg hebben we twee keer beet, eerst gaat een grote vis er met ons hele aas vandoor, daarna vangen we met een nieuw aasvisje een prachtige tonijn.
Bij het rif laten we de zeilen zakken en dan begint het grote avontuur: kunnen we er in varen? Met hulp van de Google Earth kaarten in OpenCPN zien we precies waar we zitten. De stralende zon laat de ondieptes goed zien. We kunnen tot redelijk dicht bij het rif varen, maar ankeren is lastig: er is bijna overal koraal. In onze pogingen een zandplek te vinden, gooi ik per ongeluk het anker uit op 17 m diepte. We liggen vast, maar eigenlijk toch nog wel wat ver van het rif en zo diep dat we niet kunnen kijken of het anker goed vastligt. Na de lunch besluiten we te verkassen. Wat een klus om het anker weer uit het koraal te ontwarren! Vooruit, achteruit, naar links; de stop van de ankerlier slaat door, een minuutje afkoelen, nog eens proberen, eindelijk na een kwartier zijn we los met een grote zucht van verlichting! Geconcentreerd varen we langs de bommies, Nils achter het stuur, Hanneke voor bovenop het dak van de Pélagie om de ondieptes te kunnen zien, Sjoerd achter de vooruitkijkende dieptemeter en Ingrid achter de pc met Google Earth. Heel voorzichtig varen we naar het rif waar volgens de kaart en volgens onze ogen wat stukjes lichter blauw zand zouden moeten zijn. Op een redelijke afstand van het ondiepe zand gooien we nogmaals het anker uit. Het hobbelt even en dan liggen we met een schok muurvast. Als we met de snorkel gaan kijken lijkt het anker achter een stuk koraal te hangen; niet goed dus. Het ophalen gaat weer ontzettend moeizaam; dit keer blijft Sjoerd in het water om Nils te vertellen welke kant hij op moet sturen. Ook dit keer lukt het, maar als het anker omhoog komt zitten er stukken koraal tussen! Op aanwijzingen van Sjoerd varen we nog dichter naar het rif, heel spannend. Nu valt het anker op zand en we hebben geluk het grootste deel van de ketting ligt ook op zand; we liggen goed!

Emmylou gaat in bad

We liggen niet heel rustig zo vlak bij de oceaan, immers dit rif heeft geen echt eiland; de golven slaan met hoogwater gewoon over het rif heen. Gelukkig zijn Ingrid, Sjoerd en Emmylou ondertussen aan een schommelende boot gewend. De volgende twee dagen besteden we aan het onderzoek waarvoor Sjoerd en Ingrid hier zijn.
Ingrid: "De koralen waar ik zo geïnteresseerd ben blijken veel dieper te liggen dan ik oorspronkelijk had gedacht. Ik ben super blij dat Nils mij met zijn duikuitrusting en ervaring te hulp wil schieten. Hij maakt twee duiken om monsters voor mij te nemen. Bij de tweede duik is Nils zijn lucht al gedeeltelijk op, dus moet hij snel handelen. Ik heb hem bij beide duiken, al snorkelend, van boven gefilmd, zodat we later terug kunnen kijken waar de monsters zijn genomen. Ook is de handheld GPS die Hanneke en Nils hebben een enorme uitkomst. Al met al, een top onderzoeksteam! Leuk ook om de filmpjes achteraf te bekijken met z'n allen. Nils met aan zijn pols een touw met lege flesjes, en later gevulde flesjes. De flesjes bleken niet bestand tegen langere tijd hoge druk, dus de laatste flesjes werden zo ingedeukt dat de dop niet meer goed sloot en ze zich vulden met water. We hebben gelukkig genoeg goede monsters, dus geen probleem!"

Ingrid wordt de mast in gehesen

Verder was het de bedoeling om met een drone het rif te verkennen. Helaas waait het te hard. Daarom hijsen we Ingrid in de mast voor wat omgevingsfoto's.

Emmylou Groeit iedere dag; op de bank kan ze al zitten!

een prachtige plek om voor anker te liggen! De golven slaan in de verte tegen het rif en het water heeft alle kleuren blauw. Het weer laat zich van zijn beste kant zien, dat is boffen. Zon en wolken wisselen elkaar af, een enkele regenbui vult onze watertank zodat Emmylou in bad kan en je kunt ook twee broden tegelijk in ons oventje bakken. Kortom het leven is goed hier op de rand van het Groot Barrière Rif. Ook ontbreken de standaard onderhousklusjes niet. De elektrische lier hapert, dus Nils vervangt het relais door een nieuw en de radio antenne wordt nagekeken.
We blijven hier nog een dagje liggen, tenslotte willen we ook zelf snorkelen boven deze prachtige riffen en bommies.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com