Terugkijken op 6 maanden Australië

De start van de Indonesië Rally in Darwin; leuk met zoveel boten tegelijk!

Als we uit Darwin wegzeilen, kijken we terug op een prachtige, interessante tijd in Australië. Het is een bijzonder continent met veel ruimte en vooral heel vriendelijke mensen, die je zo gemakkelijk bij hen thuis uitnodigen. De natuur is prachtig met veel bijzondere Nationale parken, met prima picknickplaatsen en mooie wandelpaden. Alles ligt wel ver uit elkaar. Voor zeilers die normaal gesproken geen vervoer hebben, is Australië niet het meest gemakkelijke land. Met uitzondering van Sydney en Brisbane is er nauwelijks openbaar vervoer, een auto huren is vaak noodzakelijk. Het wegennet is uitstekend, tenminste aan de kust. In het binnenland is veel onverhard en is eigenlijk een 4-wiel aangedreven auto nodig, die wij niet hebben gehuurd. Het zeilen was even wennen, immers buiten het gebied waar de passaat waait, is de wind variabel en kun je dus niet zomaar de kant op zeilen die je wilt. En dan natuurlijk de zandbanken voor de rivieren, een ervaring op zich en dan is het fijn dat een catamaran niet zo diep steekt.

Australië is wel een bureaucratische land, je moet je echt aan de regels houden, overal staan waarschuwingsborden voor je eigen veiligheid, op overtredingen staan strenge boetes, als we de borden en onze Australische vrienden mogen geloven.

Daar staat tegenover dat wij onze pepper-spray, in beslag genomen in Bundaberg in oktober 2013, afgelopen week netjes van de douane terug hebben gekregen; natuurlijk pas op het laatste moment, een uurtje voordat we vertrokken. Je kunt hier betaalde belasting terug krijgen binnen strenge regels; je moet minimaal 300 Australische dollars bij dezelfde winkel hebben besteed. Dat geldt ook voor wijn, wat we niet wisten; die bonnetjes hadden we helaas al weggegooid.

Voor ons was Sydney een hoogtepunt, vooral het vuurwerk in de haven bij oudjaar. Met Mariette en Kees hebben we schitterende wandelingen gemaakt, vooral in de “Blue Montains”. Het zeilen in de WhitSundays was leuk, ondanks het vaak slechte weer, maar haalde het toch niet bij de prachtige eilanden in de Pacific. Ons uitstapje met Ingrid en Sjoerd naar het Groot Barriere Rif was een heel fantastische, aparte ervaring, vooral toen we eenmaal goed voor anker lagen en het weer zo bleek mee te werken. Het was genieten daar aan de rand van het rif: zo veel vissen en schitterende kleuren koraal in kristalhelder water, op een plek waar niemand komt.

De Pélagie met haar Genaker, gefotografeerd vanaf de Giggles

Ons volgende avontuur gaat beginnen: Indonesië. We doen met de Sial Indonesië Rally mee omdat de organisatie ons veel papieren rompslomp uit handen neemt, er een interessant programma voor ons wordt georganiseerd en natuurlijk om andere zeilers te ontmoeten. Altijd leuk om met gelijkgestemde mensen op te trekken. We zullen zien hoe het uitpakt. Nu op de avond van de derde zeildag zien we West Timor al in de verte liggen. Het was een gemakkelijke, rustige zeiltocht, waarbij af en toe de motor heeft geholpen. Morgen, woensdag 30 juli, denken we in Kupang aan te komen.

Eenmaal in Kupang gebeurt er zoveel, dat we pas twee dagen later er toe komen dit bericht te plaatsen. Dus snel meer over deze levendige stad.

Mast perikelen

Nog meer dieren

Een uurtje rijden rijden ten zuiden van Darwin ligt het Northern Territory Wildpark. Zondag 20 juli rijden we erheen. Het is ruim opgezet; in het park zijn de verschillende habitats van deze Australische deelstaat, de Northern Territory, aangelegd en zijn de daar voorkomende planten en dieren te zien. We zijn vooral onder de indruk van de vele prachtige vogels die we nu op ons gemak kunnen bewonderen, al wandelend door het bos kun je ze wel horen maar nauwelijks zien. 

IJsvogeltje

In een heel grote kooi om een stuk bos heen zijn wel 15 verschillende soorten bij elkaar gebracht die daar rustig rondvliegen. Om een uur komt de gids ze voederen en vertelt veel over de gewoontes. Hij neemt ook een bos-valkje mee die een paar keer heen en weer vliegt en natuurlijk dan wat te eten krijgt. Na afloop van de show blijven we nog een tijdje zitten om alle vogels nog beter te bekijken en eten zelf ons boterhammetje op.

Baramundi

Ook het aquarium met de lokale vissen is prachtig en informatief. Van de “baramundi” hadden we al veel gehoord, hij staat in de rotstekeningen van de aboriginals en er wordt enthousiast op gevist door sportvissers hier. Nu zien de we soort in het echt: een anderhalve meter grote karpersoort, indrukwekkend.

Kerkuil

Het meest zijn we onder de indruk van de roofvogelshow. De gids vertelt een verhaal en dan komt “zomaar” de vogel waar ze het over heeft aanvliegen! En na een aantal keren heen en weer vliegen en natuurlijk verschillende hapjes vlees van de gids, vliegen de vogels gewoon weer terug en komt even later de volgende. Heel erg leuk. 

De Zwarte Wouw gebruikt een steen om een namaak emoe-ei kapot te krijgen

We zien de “Black Kite”, of Zwarte Wouw in het Nederlands, die we heel vaak boven de wegen hebben zien vliegen, maar nu van heel dichtbij. Hij of zij verandert enorm snel van richting als de gids half naast hem een stukje vlees in de lucht gooit, wat een vliegkunst! Eén maal heeft geleerd een emoe-ei met een steen kapot te slaan, zoals ze dat ook in de natuur doen. Natuurlijk zijn er verschillende soorten papegaaien en de zwarthals-ooievaar vliegt statig langs en landt heel zelfbewust vlak voor onze neus; prachtig. 

Visarend

Een visarend laat zijn fantastische duikkunst zien hij duikt naar een visje onder water. Na afloop vertelt de gids dat alle dieren “gevonden” of zijn in gevangenschap geboren zijn. Al deze dieren zijn niet in staat om in de natuur verder te leven. Ze hebben hun eigen omheinde vlieggebieden hier in het park.

Na afloop mogen we even de vogels aaien

Mast-perikelen

Sinds Lizard eiland is onze mast gaan kraken en het lijkt wel steeds erger te worden. Het klinkt hartstikke eng, is er iets structureels aan de hand? We denken dat de fokkestag wat strakker moet en halen het zeil er vast af. Dinsdag komt eindelijk een rigger (iemand die verstand heeft van verstagingen) kijken; eerder kon niet, iedereen heeft natuurlijk werk aan zijn boot te doen in voorbereiding op de oversteek naar Indonesië. Paul kijkt naar alle stagen en ook naar de driehoek die de beide “benen” van de Pélagie fixeert. Die is drie maanden geleden opnieuw vastgezet in verband met een reparatie. Er zit teveel speling in deze driehoek. Dat is vrij snel verholpen door de grote schroeven aan te draaien. Als we goed naar de fok kijken zien we dat van de drie schroeven waarmee alles vast zit er twee weg zijn en de derde verbogen, waarschijnlijk door de speling in de driehoek! Gelukkig is er nog tijd om nieuwe schroeven te bestellen en nu vlak voor onze oversteek naar Indonesië is alles nu weer in orde. We zijn weer door het oog van de naald gekropen, stel je voor dat je fok er zomaar afvalt en dat natuurlijk in harde wind.

Nils zet de Pélagie in feesttooi

Naar Kupang

Zo dadelijk vertrekken we met 50 boten richting Kupang in Indonesië. De Pélagie is zwaar beladen, niet alleen met wijn, ook met water, diesel en voorraden westerse producten. Weer een nieuw land, we hebben er zin in. Naar Kupang zijn we waarschijnlijk vier dagen en drie nachten onderweg. Er zou een lekker windje moeten staan, we kijken uit naar vier rustige dagen op zee, even uitrusten na al die drukke dagen in Darwin. Onderweg willen ons Indonesisch verder oppoetsen; we zijn al een tijdje bezig “Bahasa Indonesia” te leren, niet gemakkelijk, wel leuk.

Aboriginals, al 60.000 jaar in Australië

Rotstekeningen van de Aboriginals in Kakadu NP

Ons huurautootje moeten we goed gebruiken; er zijn veel tochtjes en boodschappen te doen; aan verhalen schrijven voor deze website kom ik niet toe; ‘s avonds ben ik gewoon te moe. Nu moet het er echt van komen!

De drie dagen in het Kakadu Nationale Park (NP) zijn een belevenis. Gelukkig komen we er heelhuids, onderweg maakt Nils met de auto een zwieper over de weg; hij kan maar net een emoe ontwijken, die vlak achter ons de weg over rent!

Kraanvogels langs de kant van de weg

Vlak na de ingang van het park staan er vogels langs de weg, we rijden toch maar terug om te kijken. Het blijken kraanvogels te zijn. Statig stappen ze om elkaar heen en maken zelfs een paar bals-passen; indrukwekkend.

Naast schitterende natuur, veel vogels en prachtige uitzichten, zijn hier ook heel oude en meer recente rotstekeningen van de Aboriginals te zien. Dit volk woont al ruim 60.000 jaar hier in Australië als jagers en verzamelaars in het stenen tijdperk met een eigen cultuur; de oudste rituele begraafplaats ter wereld is in Australië blootgelegd, 45.000 jaar oud! Ze woonden een deel van het jaar in grotten en onder overhangende rotsen in het huidige Kakadu NP. De wanden werden gebruikt om verhalen vast te leggen en als schoolbord voor de jeugd. Deze tekeningen, hier vanaf 20.000 jaar oud, zijn nog steeds te zien.

Bliksemman rechts en zijn zuster, links, waarmee hij incest pleegde

We luisteren naar een enthousiast relaas over opgravingen die in een van de grotten zijn gedaan. Wat in de verschillende aardlagen werd gevonden, kon door de huidige bewoners worden verklaard, immers hun gesproken overleveringen gaan duizenden jaren terug. In de trant van: “Ja, dit is een steen waarvan je pijlpunten kunt maken. Om deze steensoort te vinden moet je 150 km naar het zuidwesten lopen, of ruilen”. In deze opgraving zijn de klimaatsveranderingen die zich de afgelopen 20.000 jaar hebben voorgedaan, prachtig teruggevonden, in de vorm van de planten en dieren die in de grot werden gegeten.

Overigens, de ouderen van de huidige Aboriginal stam hebben hun toestemming voor deze opgraving gegeven op voorwaarde dat alles exact weer werd terug gestopt in de grond zoals het is gevonden.

Aboriginal gids

Het interessante Aboriginal culturele centrum geeft een goed inzicht in hun cultuur en manier van leven. Het is opvallend dat harmonie met de natuur en het eigen volk heel belangrijk is. Iedere Aboriginalgroep heeft de zorg en de verantwoordelijkheid voor een stuk land en “zorgt” voor de dieren die daar leven. In Arnhemland, ten oosten van Kakadu NP aan de andere kant van de rivier, wonen nog ongeveer 10.000 Aboriginals op min of meer de traditionele manier. Nu gaan de kinderen er wel naar school, ook in Arnhemland, zowel naar een “Europese” als naar een “Aboriginal” school. Het valt ons op dat we in het park weinig Aboriginals zien. Zelfs in de supermarkt zitten westerse mensen achter de kassa. Twee keer treffen we een Aboriginal gids; beide keren zijn we niet onder de indruk. Deze mensen hebben een bescheiden uitstraling en praten met zachte stem. Niet de beste eigenschappen voor een gids!

Wandelen in de "Wetlands" van het Kakadu NP

Gezien de grote afstand vanaf Darwin blijven de twee nachtjes in het park slapen in een eenvoudig huisje met een eigen keuken en buiten natuurlijk op zijn Australisch een barbecue. Daar roosteren we de tweede avond ons vlees; erg gezellig en lekker. Het is heel speciaal als tegen zonsondergang duizenden grote vleermuizen over ons heenvliegen op zoek naar voedsel! Een uil zit in een boom vlakbij; we zijn tenslotte in een park.

BBQ met Anya

We maken prachtige wandelingen, bij voorkeur aan het begin en aan het einde van de dag; het is hier behoorlijk warm. Naast de tekeningen, Rock Art zeggen de Australiërs, en schitterende rode rotsen, zijn er heel veel vogels te bewonderen, o.a. de zwarthalsooievaar met zijn glinsterende groenzwarte hals.

Zwarthalsooievaar

Ook eenden, ganzen, aalscholvers en reigers zijn er in grote aantallen. De laatste middag doen we een boottocht over een rivier net buiten het Kakadu park. Hier worden de krokodillen gevoerd met buffelvlees. Ze komen met hun grote bek vol tanden hoog uit het water vlak naast ons kleine bootje. Best wel eng en indrukwekkend! Ook de roofvogels worden niet vergeten; ze hebben geleerd op het roepen van de gids naar vlees te duiken; een mooi gezicht.

Vlak bij de krokodillen. . .

Deze lust wel een hapje buffel-vlees

Ons autootje is ook heel handig om alles aan te schaffen wat we in Indonesië niet kunnen kopen, vooral kaas en wijn; Indonesië is een moslim-land. Voor ons is een glaasje wijn voor het slapen gaan is een prima afsluiting van de dag. We denken dat we heel gemakkelijk de 4 liter pakken kunnen kopen, zoals overal in Australië. Niets daarvan; hier in Northern Territories, de deelstaat van Australië waar Darwin de hoofdstad van is, wordt wijn alleen in flessen of in 2 liter pakken verkocht. In de meeste zaken mag je maar een pak der persoon meenemen. Dat schiet niet op als je voor zes maanden wijn wilt inslaan! Dit beleid is erop gericht om alcoholverkoop aan Aboriginals te ontmoedigen. Inderdaad, we zien op meerdere plekken dronken Aboriginals op straat hangen. Gelukkig vinden we een winkel waar we onze 20 pakken wijn in een keer kunnen kopen; missie geslaagd.