In de voetsporen van Captain Cook

De Pélagie voor Cooktown

Op zaterdag ochtend 27 juni vertrekken Sjoerd, Ingrid en Emmylou met de bus naar Cairns. Ze zijn de enige passagiers, de diepvries met de monsters kan zelfs aan de sigarettenaansteker van het busje worden gezet. 

Helaas, aan alles komt een eind!

Het is altijd weer jammer afscheid te nemen; het was hartstikke gezellig en leuk om ze aan boord te hebben.

Standbeeld Captain Cook

Wij lopen langs de rivieroever terug langs het standbeeld van Captain Cook. In 1770 was zijn schip, de Endeavour, zwaar beschadigd op het Groot Barriere Rif. In deze baai hebben zijn zeelui het gerepareerd. Vandaar dit standbeeld en de naam CookTown. Eigenlijk een klein, onooglijk stadje om de naam te dragen van deze grootste ontdekkingsreiziger uit de 18e eeuw, die als eerste de westkust van Australië heeft bevaren en vele kapen en eilanden hun naam heeft gegeven. Wij hebben ontzettend veel bewondering voor deze stoere zeelui die zonder motor, zonder GPS hier de eerste kaarten hebben getekend én weer veilig naar huis zijn gekomen.
De Pélagie voelt leeg aan zonder ons bezoek, vooral de plek op de koelkast waar de box van Emmylou was, oogt erg kaal. We vertrekken meteen naar Lizard Eiland, nu is het weer nog goed; na zondag krijgen we een paar dagen met erg harde wind. Een heerlijke zeiltocht met prachtige zonneschijn brengt ons naar cape Flattery; in Lizard willen we niet in het donker aankomen. 

De Pélagie voor anker bij Lizard eiland

De volgende dag varen we rond het middaguur de prachtige baai van Lizard Eiland binnen. Er liggen maar drie andere schepen, misschien is het dit jaar minder populair onder de zeilers omdat eerder dit jaar een hurricane vreselijk heeft huisgehouden op dit eiland en het resort nu gesloten is. Ik ga meteen snorkelen op het rif naast de Pélagie: het is weer prachtig, maar het zicht is minder als in Agincourt.
De wind steekt op, zoals voorspeld; we trekken ons er niets van aan en trotseren de volgende dag de golven rond Peltje om een wandeling maken naar het hoogste punt van dit eiland. De wandeling is pittig, maar de uitzichten zijn schitterend. De baaien rond het eiland en de omringende riffen hebben alle kleuren blauw; van diep donkerblauw tot turquoise, met alle tinten daartussen, bekroond met het verblindende wit van de golfslag aan het strand en op de riffen. 

Blauw aan alle kanten

Eenmaal boven staan we letterlijk in de voetsporen van Captain Cook bij de Cooks Lookout; een plaquette herinnert aan het jaar 1770, toen Cook hier stond om een uitweg te vinden uit het Grote Barriere Rif. Uit zijn dagboek: "I was altogether at a loss show to steer". Toen hij eenmaal hier boven stond: "I only found a reef of rocks … extending farther then I could see, upon which the sea broke in a dreadfull surf". Uiteindelijk vond Cook een smalle opening, die een uitweg bood naar zee; deze doorgang heet nu de "Cooks Passage".

Nils draagt zijn steentje bij aan de stapel bij de Cook's lookout op Lizard

Ook de volgende twee dagen maken we heerlijke wandelingen op het eiland; prima wat lichaamsbeweging na behoorlijk veel dagen op de Pélagie. 

Donderdag waait het nog steeds pittig, maar we vertrekken toch naar Darwin. Dichter bij de kust is de wind iets minder en zoals altijd heerlijk van achteren. De golfslag is heel beperkt, immers het Groot Barriere Rif is dicht bij en breekt de golven. Het is wel spannend om de nacht door te varen tussen al deze riffen, maar onze kaarten zijn tot nu toe heel nauwkeurig gebleken en er zijn voldoende vuurtorens op de belangrijke punten. Nog één nachtje in dit rif; morgen verwachten we Cape York te ronden. Daarna zeilen we in principe in een keer door naar Darwin, nog vijf of zes dagen en nachten zeilen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com