Langs de Maleisische westkust naar Pangkor

De drukke haven van Klang vlak voor KL

Het zijn weer een drietal gemakkelijke dagtochtjes  langs de Maleisische westkust naar Pangkor. 's Ochtends is er een beetje landwind, het land is kouder als de zee, in de middag komt er wind van zee als de zon het land opwarmt. We hebben geluk het grootste deel van de dag is de stroom mee. Omdat het vrijwel nieuwe maan is, is de stroom pittig twee tot tweeënhalve knoop. Die wil je dus niet tegen hebben!

Enorm grote visboerderijen waar hard wordt gewerkt

In de middag van de eerste zeildag trekken donkere wolken over ons heen. Er valt geen regen uit, maar de wind trekt aan tot 20 knopen. We zeilen scherp aan de wind en vliegen door het water met wel acht knopen! Over de grond halen we zelfs 10 knopen met de twee knopen stroom mee, dat schiet op. Die avond ankeren we heerlijk beschut tussen een aantal eilanden, een groot aantal enorme visboerderijen maakt ook gebruik van deze beschutting. Dolfijnen zwemmen om de Pélagie, visarenden cirkelen rondjes boven het water, de zon gaat schitterend onder, wat een mooie ankerplek.

Prachtige zonsondergang

De tweede dag halen we de beschutting van de rivier niet, we varen naar de kant om daar ons anker uitgooien. We blijven zo'n 200 m van de visnetten vandaan en denken dat dat genoeg is. Na een half uurtje komen woedende vissers naar de Pélagie toe, hun enorme drijfnetten  drijven ook met de stroom mee en kunnen niet onder het anker van de Pélagie door! Een visser komt aan boord en snijdt het net door. We maken onze excuses, alhoewel ze geen woord Engels spreken. Een briefje van 50 Ringit, 13 euro, helpt beter. We gaan anker op en varen ruim een half uur om de netten heen, zo groot zijn deze drijfnetten! Uiteindelijk gooien we ons anker uit ver van alle netten en veel verder van de kant. Het slaapt wat onrustig, gelukkig is er weinig wind die nacht.

Veel vissersboten onderweg; deze trekken lange netten; daar moet je niet in verstrikt raken

Ook de derde dag kunnen we zowaar een paar uurtjes zeilen op de zeewind, de rest van de tijd moet de motor bij. Nu liggen we heerlijk voor anker tussen twee eilandjes in een prachtige baai tegenover een luxe resort met huisjes op palen boven het water, zoals we die voor het laatst in Frans Polynesië zagen. We zijn blijkbaar weer in de rijke wereld. Vanmiddag varen we naar de Marina hier om de hoek.

Ook de kleine eilandjes worden gebruikt voor vuurtorens en wonen op palen

Deze rustige dagen op zee hebben we goed besteed, Nils heeft de fotoboeken van Indonesië afgemaakt en ik ben behoorlijk opgeschoten met die van de Pacific. Nu nog goed internet vinden om ze te kunnen versturen.

Motoronderhoud is nog niet zo gemakkelijk

Op veel plaatsen langs de Maleysische kust wordt aan landwinning gedaan

Wat een weelde weer in een Marina te liggen. We kunnen allebei onafhankelijk van elkaar van de Pélagie afstappen en onze eigen dingen doen. Het zwembad is heerlijk, we liggen er nog dezelfde middag in. Nils wat langer als ik; prima, ik kan zelf naar de Pélagie.

De Admiral Marina ligt ongeveer 17 km ten zuiden van Port Dickson bij een resort. Verder is er helemaal niets, de winkels zijn een kwartier lopen. Alleen in Port Dickson zelf is een bedrijf wat service levert aan boten. Gelukkig heeft de Marina het telefoonnummer. Ik bel meteen, er zal iemand langskomen. Ook de Rebak Marina, waar we straks het water uitgaan en werk willen laten doen, ligt op een eiland, waar niet veel bedrijven zijn om je te helpen met onderhoud. Vandaar dat we nu vast een aantal dingen willen laten doen.

's Middags is er een teambuildingactiviteit, georganiseerd door de Sail Maleisië Rally. Oefeningen en spelletjes, goed voor de lichaamsbeweging. Ik kijk toe van de kant, mijn voeten hebben nog steeds rust nodig. Nils houdt de eer hoog en wint met zijn team de eerste prijs: een heel groot glas bier, wat ze met z'n allen leegdrinken.

Lang toekijken van de kant is niets voor mij, dus ik ben al weer snel op de Pélagie. Dat komt goed uit want Dhr Lau komt inderdaad langs. Ja, hij kan het motortje van Peltje een onderhoudsbeurt geven, nodig na het zoutwaterbad een tijdje geleden en misschien heeft hij oliefilters.

Nils schiet raak!

Door Negeri Sembilan

De volgende dag, woensdag 19 november, gaan we met de bus de omgeving bekijken. De organisatie neemt ons mee naar een voorbeelddorpje, waar we mogen boogschieten en wat dieren te zien zijn, niet heel spannend.

Eten van de grond, lekker maar niet zo gemakkelijk

De lunch wordt geserveerd op de grond, zoals gebruikelijk voor lokale mensen. Het eten is lekker, niet bijzonder, maar toch voor mij wel wat scherp.

Het oude paleis van de Sultan van Negeri Sembilan

De volgende stop is bij het oude koninklijke paleis, helemaal van hout gebouwd, vroeger zonder spijkers! Nu wordt het gerestaureerd, we kunnen er dus niet naar binnen. We horen hamergeklop, de restauratie gaat blijkbaar wel met spijkers. De laatste stop is bij het legermuseum. Twee uur rondwandelen vindt iedereen te veel, na een uur gaan we huiswaarts. Ik babbel ondertussen op een bankje met een lerares, haar klas doet een uitje.

Nee, dit is niet ons meest geslaagde tripje, integendeel. Gelukkig zijn we op tijd thuis want Mr. Lau brengt het motortje terug en neemt zowaar zes nieuwe oliefilters mee met het zelfde nummer als we van een collega zeiler hebben gekregen. Ze zijn heel goedkoop, maar vier euro!

Naar Kuala Lumpur

De volgende dag staat de bus klaar om ons naar Kuala Lumpur te brengen. Bij het nieuw gebouwde Koninklijke Paleis stoppen we om de hekken, de wacht te paard en het gebouw uit de verte te bekijken. 

Het koninklijk paleis uit 2004

Maleisië is een federatie van een negental staten waarvan er 7 een Sultan hebben. Natuurlijk kan een president niet boven een adellijke sultan staan! Bij de onafhankelijkheid werd een unieke oplossing bedacht: bij toerbeurt zijn de sultans vijf jaar koning. 

Een reuzen Boeddha voor de trap vd Batu Cave

Voor officiële ontvangsten is dit 200 miljoen euro kostende paleis in 2004 gebouwd. Het lijkt verschrikkelijk groot van een afstand; 200 miljoen is niet eens zo veel als je bedenkt dat de restauratie van Huis Den Bosch 47 miljoen kost.

De "Batu Caves" iets ten noorden van KL zijn interessant, zowel vanwege de Hindoe heiligdommen in de enorme druipsteen grot, als de vele aapjes die langs de trappen dartelen en alle plasticzakjes inspecteren en zowaar af en toe een broodje vinden.

Bij de batik zaak krijgen we een demonstratie "met de hand beschilderen van witte zijde". De kleuren vloeien prachtig in elkaar over, net zoiets als aquarel. Hier stopt de aangebrachte lijn van was de verf, zodat bloemen en vlinders duidelijk herkenbaar blijven.

 

Handgeschilderde batik

Bijna laat ik me verleiden tot het kopen van zo'n prachtige sjaal, maar we hebben al zoveel spullen op de Pélagie... Andere zeilers kopen gelukkig wel wat, zodat de gids ook weer zijn commissie krijgt, neem ik aan.

Voor de Petronas Torens

In Maleisië wordt veel tin gewonnen. We nemen een kijkje in een tin bewerkingsfabriek waar prachtige tinnen gebruiksvoorwerpen worden gemaakt. Ik zie niet zoveel, want ik ga in het (dure) restaurantje lekker zitten lezen, goed voor de rust van mijn voetjes.

Eindelijk rijden we rond half drie het centrum van KL binnen. De Petronas Torens zijn indrukwekkend met hun hoogte van  452 meter, ook na 18 jaar glanst het roestvrij staal nog als nieuw. Hier is het Nationale oliebedrijf gevestigd, inderdaad Petronas genaamd. We eten eindelijk een hapje als lunch en Nils loopt rond in de vijf verdiepingen hoge, immens grote Shopping Mall.

Helaas stoppen we op het onafhankelijkheidsplein met zijn mooie historische gebouwen maar heel eventjes. Wel is er nog ruim een uur in een ander winkelcentrum, voor we weer naar de Marina terugrijden. 

De oude Engelse administratie gebouwen naast het oude criketveld

Een interessante dag, maar ik had graag ook andere dingen van KL gezien zoals het islamitisch museum, of Chinatown. Sommige zeilers blijven een extra nachtje in KL, maar nu ik zo slecht kan lopen is dat voor ons niet echt een optie.

Motoronderhoud is nog niet zo gemakkelijk

Vrijdag moeten we nodig aan de gang met de motoren. Eerst maar een nieuw oliefilter er in zetten. Zoals altijd is het wegpompen van de oude olie een smerig karweitje, ons pompje is eigenlijk te klein en de slangen schieten regelmatig los. Maar het lukt en het nieuwe filter zit er al snel in. Olie weer bijvullen en proberen maar. We kijken extra goed, want eigenlijk vinden we deze nieuwe filters wel erg goedkoop. Ik kijk zo goed, dat er inderdaad olie lekt. Drie rondes later, olie er uit, ander filter erin, olie erbij gieten en weer de motor starten en toch weer olielekkage constateren, kom ik er eindelijk achter dat de olie niet uit het filter lekt, maar uit het olie-opzuig-gaatje. Het dopje had ik er nog niet opgedaan!

Bij het heerlijke afscheidsdiner

Tegen die tijd protesteren mijn voeten en mijn ellebogen. Eerst maar even niets. Arnold en Coby van de Drifter komen een biertje drinken. Samen met Arnold kijk ik nog eens goed naar de motor. Het oliereservoir zit onder het filter, om een filter te vervangen hoef je dus niet eerst alle olie er uit te halen. Dat maakt het leven een stuk gemakkelijker.

Zaterdag is het snel gepiept: even het filter verwisselen, olie aanvullen, dorpje op het olie-opzuig-gaatje, de motor starten en... er is geen lekkage.

Nu het zo lekker gaat hebben we ook nog wel energie om de brandstoffilters te verwisselen. Er afhalen is geen probleem. Het huis van het vóór-filter is bijna kapot; gelukkig hebben we een reserve.

Het lukt Nils niet om het nieuwe huis te monteren, de schroef lijkt wel te kort. Na een uur van alles geprobeerd te hebben, gaat Nils het teneinde raad maar zonder O-ring proberen. Ja, dan lukt het binnen 5 minuten, maar gaat het filter dan niet lekken? Als de motor draait, lekt er helemaal niets! En pas dan begrijpen we het: de oude oorring zat nog in het bovenste deel van het filter-huis, wat niet is vervangen.

Motoronderhoud is nog niet zo gemakkelijk voor 2 kantoor klerkjes; alles wat je niet weet, doe je eerst een keer fout. Maar al doende leert men, hopelijk gaat het volgende keer beter.

Heerlijk eten

Zondag doen we onze laatste klus: de hele boot schrobben. Hier hebben we water uit de kraan, zodat we al het aangekoekte vuil en vooral de mee-geregende oliedruppels van de raffinaderij van Singapore te lijf kunnen gaan. Na drie uur hard werken ziet de Pélagie buiten van boven een stuk beter uit. Het onderwaterschip zal ook wel aandacht nodig hebben, dat doen we als we op een ankerplek liggen met helderder water.

Bij het diner wordt gedanst

We zijn net terug van ons officiële afscheidsdiner hier in de Admirals Marina. Het eten was heerlijk,vooral ook het uitgebreide toetjes buffet. Er werd zelfs voor ons gedanst. Namens alle zeilers mocht ik iedereen bedanken.

Morgen vertrekken we voor de 150 mijl naar de volgende Rally stop, de marina in Pangkor. Omdat we hier 's nachts niet willen doorvaren, zullen we er drie of vier dagen over doen.