Kerstmis in Soufrière met 29 graden

De dagen in Rodney Bay, de grote haven in het Noorden van St Lucia waar de ARC eindigt, vliegen voorbij. Het is enorm gezellig met iedereen de oversteek ervaringen uit te wisselen. Alle Nederlanders praten bij op de borrel op de Pélagie, er is genoeg plaats, eten en drinken voor alle 24 opvarenden, mede dankzij Pauli en Albert. Huub-Jan van de Seaquest en opvarenden zingen een prachtig lied, dat het wel en wee, vooral het wee, van alle boten onderweg memoreert. De inspiratie komt van het lied dat Nils had gemaakt bij de intocht van de laatste Nederlandse boot, de Flying Swan. Lachen geblazen!

We doen nog wat boodschappen, werken de website bij, slapen uit en laten de vele regenbuien gelaten over ons heen komen. De rit met de locale bus naar de hoofdstad Castries is erg leuk. Er is een bushalte bij de haven en je stapt gewoon in de mini van. Iedereen kan mee voor een paar EC dollars en dus bus is dan ook hét standaard vervoermiddel. Castries is een drukke, no-nonsense stad, niet indrukwekkend qua architectuur. De kerk is aardig. Er zijn maar weinig lokale groenten op de markt en erg duur. We vullen onze voorraden aan en eten erg gezellig en goedkoop in een lokaal tentje op de markt.

Op donderdag vertrekken we echt naar La Soufrière, nadat we afgesproken hebben contact te houden via de SSB radio. Het is een prachtige zeiltocht langs de kust van St Lucia naar het zuiden. Schitterende groene heuvels afgewisseld met mooie baaien. De Pitons zien we al van ver. Het weer laat zich van zijn goede kant zien, maar één buitje onderweg. De binnenkomst in de baai is fantastisch, aan de ene kant de Pitons, 2 steile vulkanen, aan de andere kant steile groene heuvels, het stadje er tussen.

We willen voor anker, maar het is onduidelijk of dat wel mag. Een bord dat 5000 $ boete beloofd, schrikt ons af. Natuurlijk zijn er voldoende mensen om onze lijnen aan een mooring vast te maken. Nils vindt een betere manier om de mooring niet onder de boot te laten verdwijnen door onze anker driehoek in te korten over de voor-bolders. De zonsondergang is indrukwekkend, maar de nacht is erg donker zonder sterren of maan en zicht op een donkere oceaan. Er is toch een behoorlijke deining zo ver van het strand; we gaan vroeg naar bed. Vrijdag 24 december zien we dat alleen de catamarans zijn blijven liggen, de enkel rompers zijn allemaal vertrokken.

We gaan met Peltje naar de kant, we moeten vervoer regelen om Saskia van het vliegveld af te halen. We regelen een taxi, lopen door het gezellige, bedrijvige stadje zonder veel witneuzen, hiernaast een foto van de kerk. We horen dat we toch voor anker kunnen bij het strand. Dat lijkt ons wel zo rustig en gemakkelijk, bovendien belooft onze gids WiFi van het nabij gelegen restaurant. Er is nog tijd om de boot te verleggen, maar het begint toch te gieten, te gieten en te gieten. We moeten wel om 13:00 uur op weg naar het vliegveld. We varen in de stromende regen met Peltje naar de Pélagie. Er zijn meerdere pogingen nodig om ons vooranker goed uit te brengen en een achterlijn om een palmboom op het strand vast te maken. En al die tijd blijft het plenzen! De plaatselijke boot-handlers hebben meer ervaring en voorzien ons van goed advies. Eindelijk liggen we, kunnen we droge kleren aantrekken en snel wat eten. Gelukkig klaart het op als we naar het strand gaan, om naar het vliegveld te gaan. Ik Hanneke, neem het zekere voor het onzekere en vaar met bikini naar het strand en kleed me daar om!

We zijn op tijd op het vliegveld, maar er is een lange rij bij de paspoort controle, dus we moeten even wachten voor we Saskia in onze armen kunnen sluiten. De taxi wacht, we zijn net voor donker weer thuis. Gelukkig is het droog als we met Saskia en haar bagage naar de Pélagie varen.

Nu op Kerst ochtend hebben Nils en Saskia al lekker gezwommen terwijl ik dit verhaaltje typ. Er zijn kerstkransjes bij de "koffie", meegenomen door Saskia. Vanochtend zijn de buien overgedreven, dus we hebben prachtig uitzicht vanuit de boot en de zonnepanelen leveren stroom voor PC’s en koelkast.

Vanavond Kerstdiner in het plaatselijke restaurant. We hebben het hier heel gezellig en prima naar ons zin!

Atlantische Oversteek, de balans opmaken

Nu we alweer een paar dagen hier in de haven van St Lucia liggen en lekker uitgeslapen hebben, is het een goed moment om de balans op te maken. Wat vonden we ervan, wat ging goed en wat kan een volgende keer (nog) beter.
De Pélagie, water, stroom en elektra
De Pélagie heeft zich prima oceaanwaardig betoont, maar we hebben natuurlijk geen echte zware storm gehad. Grote golven rollen gemakkelijk onder haar door en zijwaartse golven zijn geen enkel probleem, wel zijn dan de boot bewegingen meer verward. Ook met veel wind aan de wind zeilen was geen probleem, zoals we al wisten; gewoon op tijd reven. De gennaker voeren is niet gemakkelijk, maar de 2-de helft van de reis ging het een stuk beter. We hebben wat geleerd, denken we.  We zijn wel erg afhankelijk van de stuur automaat, we sturen bijna nooit zelf. We vinden dat we dat vaker moeten doen, vooral in het donker, want sturen alleen op het kompas is nog niet zo eenvoudig.

We hadden meer dan voldoende water, we hadden nog ruim 3 kwart tank, 200 liter, over. De tweede helft van de reis stond de elektrische waterpomp uit zodat we nog minder gebruikten. Er was water om te wassen en 2 x een heerlijke douche te nemen. We hebben voor dit soort reizen dus geen watermaker nodig.

De diesel voorraad was ook voldoende, we hadden nog bijna de helft over. Als we de motor zachtjes bijzetten en zo goed mogelijk gebruik maken van de zeilen, kunnen we ook met weinig wind met hulp van de motor best ver komen. Stroom draaien was wel nodig, maar dat gebruikt relatief weinig brandstof.

Elektriciteit heeft nog wel wat aandacht nodig. De zonnepanelen zijn prima, maar er is niet altijd zon. De windgenerator is een goede aanvulling. Hij heeft natuurlijk wel wind nodig en doet het niet zo best als de wind achter is. Onze oude Air Marine maakt een hoop lawaai. Een nieuwe generatie wind generator, bijv. de Rutland 913, staat nog wel op onze verlanglijst. Stroom draaien met de motor deden we gemiddeld een uur per dag, vooral als we via de SSB gingen zenden. We zijn er nog niet helemaal uit waarom het laden zo variabel was, soms 70 Amp. per uur soms maar 30 Amp.uur. Dat moeten we nog eens navragen.

Communicatie
Wind en weers/verwachtingen ophalen is heel belangrijk, en e-mailtjes van het thuisfront zijn erg leuk! We zijn niet blij met de beperkingen van Sail-Mail in deze. Veel zeilers halen data op via hun Iridium telefoon. Dat gaat snel en gemakkelijk en omdat we toch al een abonnement hebben, is het niet eens zo duur. Onze intentie is om die apparatuur ook aan te schaffen zodat voor een volgende oversteek dit aspect beter geregeld is.
Het is een heel rustgevend idee om de iridium telefoon te hebben. Die kwam ook goed van pas om ons communicatie probleem op te lossen. Bijna alle ARC zeilers hadden een iridium telefoon aan boord.

Eten en leven aan boord

Het eten was heerlijk onderweg. Het zelf gebakken brood was iedere keer weer een traktatie. De groenten bleven prima vers, de laatste aubergine ging de laatste dag door het eten! Uien, aardappelen en pompoen zijn er nog. Zelf vind ik sapjes heerlijk, dus die zijn bijna opgegaan. De verse vis was een prima afwisseling. Geen goedkope bron van eiwitten trouwens, de vissen hebben heel wat aas en vislijn mee gepikt, en niet alleen bij ons. We hebben de alcohol niet gemist, ook door het totaal andere ritme aan boord.

Het wachtlopen ging goed. Wel moet er iets meer tijd zijn voor Hanneke in de nacht. Ze was aan het eind erg moe. Volgende keer overwegen we 4x 3½ uur te doen met om de één of twee dagen een uitslaap mogelijkheid voor degene die niet om 8 uur ’s ochtends weer naar bed kan.
Lezen, Sudoku’s maken, muziek en luisterboeken, sterren kijken, genieten van de golven, gezellig samen eten koken en opeten, vissen, verhaaltjes schrijven en radionetjes volgen, de boot op orde houden, de zeilen goed zetten en in de gaten houden; we hebben ons geen moment verveeld onderweg.

Naar verhouding was het leven aan boord comfortabel, we wenden natuurlijk ook aan “wasmachine” omstandigheden. Vooral Nils had in het begin moeite met slapen; de golven slaan behoorlijk tegen de wand en dat kan klinken! Hanneke sliep altijd al met oordopjes in, Nils is er nu ook aan gewend. Dat helpt enorm om een meer rustige slaapsfeer te creëren. Overdag heeft Hanneke ook een ooglapje gebruikt, dat helpt tegen de zon, die in de slaapkamer door het dakraam binnen schijnt.

De ARC
Voor ons waren de informatie van de ARC vooraf en de seminars in Las Palmas erg nuttig. Tenslotte zijn we niet zo super ervaren in het zeilen en vooral niet over langere afstanden. De ARC veiligheidskeuring fungeerde ook als een prima stok achter de deur om alles werkelijk tot in de puntjes op orde te hebben. Het was bijzonder om zoveel nieuwe mensen te leren kennen van allerlei nationaliteiten met hetzelfde doel, de plas over.
De radionetjes onderweg waren erg leuk en gaven structuur aan je dag, maar daar heb je natuurlijk niet perse de ARC voor nodig. Het is ook een goed gevoel dat je niet helemaal alleen op die plas bent, maar eigenlijk helpt het niet. Je blijft toch altijd zelf verantwoordelijk voor je eigen veiligheid.
Mee doen is niet zo goedkoop, maar het grootste nadeel zijn de vaste route en de tijd. De vertrektijd staat vast, 21 november, dus een goed weer moment afwachten is er niet bij. Het ook een lang stuk om in een keer te zeilen. Veel zeilers gaan van de Canarische eilanden eerst in ong. 6-8 dagen naar de Kaap Verden en daarna in 2-3 weken de oceaan over. Zij kunnen dus ook die eilanden te bezoeken en er te provianderen.
Voor ons was het meedoen met de ARC een heel positieve ervaring, die we niet hadden willen missen.

Dus wat vinden we van deze oversteek?

We vinden deze oceaan oversteek een fantastische, bijzondere ervaring, met zijn tweeen samen hebben we het toch maar gedaan! Dit vergeten we ons leven lang niet meer. Dank zij alle goede voorbereidingen ging het prima, er is niets kapot gegaan en we hebben van iedere dag genoten!

En nu zijn we met de Pélagie in de Carieb om dit stuk van de wereld te verkennen. Heel bijzonder. En het leuke is dat we dat met onze gasten de komende weken mogen delen. We kijken er naar uit.

Fotoboek van de oversteek

We hebben een selectie van de fotos van de Atlantische Oceaan op onze website gezet; rechts onder het plaatje van de route. Klik op de foto om deze te vergroten en het bijschrift te zien.
greotjes van Hanneke en Nils

Een fantastisch gevoel, in Sint Lucia aangekomen!!!

We nemen de tijd die laatste nacht, we zeilen een stuk alleen op de fok. We willen graag bij licht aankomen om St Lucia te zien liggen vanaf zee. Nils maakt me om half zeven wakker en we hijsen het grootzeil. De aankomst met de opgaande zon is prachtig.

We gaan gelijk op met een 2-de zeiljacht, wat ons vlak bij de finish-boot inhaalt. Zij kennen de aankomst baai misschien beter, of zijn gewoon betere zeilers in een snellere boot.

We worden zo vroeg in de ochtend ingehaald door vele scheepstoeters en onze buren van Las Palmas staan op de kant om onze lijnen aan te nemen. De organisatie is present met een rum-punch, een fruitmand en koude Heineken biertjes. Een fantastische aankomst!! We voelen ons trots en voldaan dat we er zijn en gaan lekker nog een paar uurtjes naar bed.

’s Middags gaan we langs bij de boten die we gesproken hebben over ons radionetje en leren ze nu ook persoonlijk kennen. Gezellig en natuurlijk gesprekstof te over. Ook “Luna Verde” en de “Seaquest”, boten van ons Nederlandse netje, lopen binnen en we heten ze van harte welkom! We gaan weer vroeg naar bed en vooral ik, Hanneke, moet echt wel even bij slapen.
De volgende dag praten we telefonisch bij met het thuisfront, heerlijk alle stemmen weer te horen. We hebben zowaar internet op de boot, al is het traag. Ook alle felicitatie E-Mails geven ons een heel warm gevoel, fantastisch zoals iedereen meeleeft. We leren nog meer gezichten achter stemmen kennen op de BBQ met alle boten van ons SSB-radionet. De laatste boot van dit net, de Nederlandse Odd@Sea, komt halverwege binnen en wordt door ons allemaal ingehaald. Super!
De ARC prijsuitreiking is zaterdag 18 december. Er zijn ongelofelijk veel prijzen uitgestald! De hele uitreiking duurt meer dan 2 uur, onderbroken door een pauze met hapjes. Voor van alles en nog wat is een prijs; natuurlijk het normale klassement, maar ook bijv. voor de boten die het dichts bij elkaar over de finish gingen, de beste weblog, de meest “sociale” ARC participant, voor alle kinderen en de snelste boot met 2 personen (nee wij niet!). Wel krijgt Nils een heerlijke fles rum als waardering voor zijn netcontrollers werk. Het wordt erg leuk gebracht.
Na afloop is er een heel aardige dansvoorstelling. Het valt me op hoeveel mensen we hebben leren kennen in deze 7 ARC weken. Veel daarvan zullen we vast nog wel eens tegen komen hier in de Carieb. Onze classering is alleszins redelijk, van de 16 catamarans waren we 10-de op handicap en gecorrigeerd voor het motor gebruik. Als we de laatste nacht snel waren doorgevaren waren we nog wel 2 plaatsjes opgeschoven. In het algemene klassement zaten we in het onderste deel van de middenmoot qua klassering; wat ons betreft boven verwachting en ambitie niveau.

Vandaag zondag 19 december is een regendag. Van zee komt de ene na de andere bui aangedreven. Nou ja, dan hebben we tijd om de website bij te werken. Er staan nu ook foto's bij sommige van de verhaaltjes. Nils heeft het toilet gemaakt en de boot is geplakt. Wel moeten we nodig boodschappen doen.

Groetjes vanuit de regen van Hanneke en Nils

Dag 23 en 24: Land in zicht!

De avond van 14 december wordt de wind minder, dus om snelheid te houden laten we de gennaker een nachtje staan. Het gaat goed, geen buien met harde wind. We komen we een beetje ver noordelijk uit, dus om 04:30 bij het wisselen van de wacht zetten we de zeilen over de andere boeg, Altijd weer spannend in de donkere nacht.
De laatste hele dag, 15 december, wordt de wind nog minder en draait zelfs. Uiteindelijk moet in de avond de motor bij. Vlak voor de zon ondergaat zien we land, het eiland Martinique komt in zicht!!
St. Lucia ligt nog in de wolken. Zachtjes motoren we door de nacht, de lichtjes van Martinique worden steeds groter. Nog 30 mijl te gaan! Het plan is om bij daglicht (16 dec) aan te komen, met de motor bij gaat dat zeker lukken!

Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com/

Dag 21 en 22: Genieten van de laatste loodjes

De nacht van 11 december brengt een verrassing; we zijn net om 01:00 in onze wisseling van de wacht de zeilen aan het verzetten, als het begint te regenen. Eerst een beetje, later echt hard. In het donker zie je zo'n bui niet aankomen, dus we zijn 10 minuten later, als de zeilen weer goed staan, drijfnat! Nou ja, de volgende dag droogt alles wel weer.
De wind zwakt wat af en de oceaan wordt rustiger. We hebben prachtige zeildagen. Overdag gaat de gennaker op. We liggen nog steeds eerste in het Nederlandse groepje, en willen proberen dat zo te houden. 's Nachts varen we met het gewone voorzeil, de fok. Dat is iets minder snel, maar wel zo rustig. Lekker slapen vinden we ook belangrijk. De diverse radio netjes blijven gezellig en geven structuur aan de dag. Je weet ook dat je niet alleen bent op die grote oceaan. In de ochtend van 12 december zien we zowaar StarCross, het schip van onze collega radionet facilitator langs varen. Soms is ook die eindeloze oceaan klein.
Er zijn minder buien en de zon schijnt uitbundig. Vanonder onze bimini genieten we in de schaduw van het ruisen van het water en van de golven die nog steeds onder ons doorrollen. De eerste helft van de nacht verlicht de halve maan de oceaan met een zacht licht. Daarna zijn de sterren niet te tellen. En de Pélagie? Die zeilt rustig door, de ene mijl na de andere; niet zo snel, maar wel 24 uur per dag.
De vissen bijten wel, maar nemen de laatste dagen steeds het aas of de haak mee! Vanochtend was zelfs de hele lijn verdwenen. Vanavond eten we dus chili con carne met houdbare worst. We hebben nog meer dan genoeg voorraden, water en diesel aan boord. Alleen is de zwarte thee op, dus drink ik, Hanneke, nu groene. Zo kunnen we nog wel even verder…..
Toch kijken we uit naar de aankomst in St Lucia. We denken nu woensdag nacht of donderdag ochtend te zijn, de wind wordt de komende dagen iets minder.
Dag 21: 12/12: 135 mijlen afgelegd
Dag 22: 13/12: 124 mijlen afgelegd
Nog maar 343 mijl naar St Lucia!

Groetjes vanaf een prachtige oceaan,
Hanneke en Nils

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Dag 18, 19 en 20: In de versnelling naar St Lucia, het ritme aan boord.

In de middag van 8 december als we het tweede rif in het grootzeil hebben gezet, waait het wat minder hard. We gaan lekker onder de douche, doen wat was en maken de boot schoon. Heerlijk. Zo hebben we ook een rustige nacht. De volgende dagen is dat het patroon, overdag 1 rif, 's nachts 2 riffen. Het gaat prima.
De wind draait, zodat St Lucia niet meer bezeild is. We gaan overstag en zetten uiteindelijk het grootzeil aan de ene kant van de mast en de fok aan andere kant. Beiden flink kleiner, dwz gereefd, om de krachten op de boot en het tuig, dat is alle touwen, draden en katrollen niet te groot te laten worden. We gaan nog steeds 6-8 knopen, 10-15 km/uur. Nog steeds lopen de grote golven onder ons door. De fok maakt grote klappen en staat te zwabberen. Hopelijk gaat er niets stuk.
Niet zeilers onder de lezers vragen zich misschien af waarom we niet rechtstreeks naar St Lucia zeilen. Een zeilboot kan niet alle windrichtingen even goed aan. Pal tegen de wind lukt niet, maar ook de wind pal van achteren levert weinig snelheid op en het gevaar dat de zeilen omklappen waardoor er iets stuk kan gaan, zeker bij harde variabele wind en als de boot van de golven af glijdt. Vandaar dat we een goed optimum moeten zien te vinden, en effectief willen anticiperen op veranderingen in wind richting. Immers we zijn ook onderdeel van een wedstrijd. Stiekem vinden we het heel leuk dat we van de Nederlandse boten op het radionetje wij nog steeds eerste liggen.
Dit omdat wij een kortere route hebben gekozen in tegenstelling tot veel andere boten, die doorvoeren naar het zuiden om de passaat te vinden (Die kroop steeds verder tot onder de 12e breedtegraad). Hierbij bleek voor ons steeds de wind toevallig zo te veranderen, dat wij er goed van konden profiteren!
In de middag van 10 december krijgen we de ene regenbui na de andere over ons heen. Regen is niet erg, ik heb voor het eerst sinds mei dit jaar mijn regenbroek aan, maar we zijn beducht voor de harde wind die meestal in zo'n bui zit. Zo'n tropische bui heet hier een squal. We zien vlagen van ruim 40 knopen wind op de meter (record 45,4 schijnbare wind, ware wind is dan zeker 8kn meer!) en de snelheid van de boot op lopen tot 11 knopen (record: 13,75kn)! In zo'n bui sturen we met de hand, we kunnen zelf meer alert op windvlagen en golven reageren dan de stuurautomaat. De rest van de tijd zijn we erg onder de indruk van onze stuurautomaat. Hij doet het prima en stuurt ook de hele nacht met deze zeilvoering. Het schiet dus op.
Nu in de middag van 11 december wordt de zee wat rustiger en kan ik dit verslagje typen. We verwachten in de loop van woensdag 15 december in St Lucia aan te komen, natuurlijk afhankelijk van de wind.
Dag 18: 09/12: 146 mijlen afgelegd
Dag 19: 10/12: 143 mijlen afgelegd
Dag 20: 11/12: 151 mijlen afgelegd
Nog maar 586 mijl naar St Lucia!

Het ritme aan boord van de Pélagie.
De zeilen en het potentiële bootverkeer om ons heen, vereisen dat er altijd iemand wakker is op de Pélagie. Ons wachtschema ziet er als volgt uit:
Onze hoofdmaaltijd eten we rond 17:30. Na de afwas gaat Nils naar bed en begint mijn eerste wacht van 19:00 -22:00. Ik geniet van de zonsondergang, de avond die valt en maan en sterren die opkomen. Dit is ook de tijd voor mij om lekker te lezen.
Ik, Nils, neem om 22:00 uur de wacht over, Hanneke gaat slapen. Nu komen de Sudoku's aan de beurt. Ook heb ik de "Seafort Saga", een serie van 4 boeken over de "ruimtemarine " in 2200 NC gelezen, heel spannend. Nu lees ik "Warlords", speelt in China rond 1920.
Om 01:00 uur mag Nils gaan slapen, dus moet ik, Hanneke, wakker worden, wat voor mij niet altijd mee valt, zo midden in de nacht. Een grote pot thee en een boterhammetje buiten helpt! Op deze reis is het soms stikdonker, want we hebben nieuwe maan en wolken. Vaker is de sterrenhemel prachtig. Het is heerlijk om naar muziek of een boek te luisteren met mijn Mp-3 speler. Binnen een boek lezen is ook prima.
Om 04:30 zorg ik dat ik helemaal klaar ben voor mijn tweede slaapperiode, nu van 3 en een half uur. Dus tanden gepoetst, naar de WC geweest en nachtcrème op vóór ik Nils wakker maak. Vaak ga ik al een half uurtje voordutten. Met de kookwekker een kwartier doezelen, daarna goed uitkijken en weer een kwartiertje. Ook moet ik zorgen dat ik lekker warm in mijn bed stap, anders duurt het te lang voor ik in slaap val.
Ik, Nils, begin dan in het donker, zie het langzaamaan licht worden, eet wat fruit, soms wat chipjes en ontbijt eindelijk met muesli en een vruchtenyoghurt; doe de ochtendafwas, maak wat schoon, lees en puzzel natuurlijk verder.
Om 08:00 maakt Nils Hanneke wakker en stapt zelf nog even in bed. Ook nu ga ik, Hanneke, met een pot thee buiten ontbijten. Als het broodbak-dag is, meestal om de dag, maak ik eerst het deeg, zodat het kan rijzen. Overdag zijn er allerlei klusjes, brood bakken, toetje maken, het ARC radio-net en het Nederlandse net, verslag schrijven, foto's uitzoeken, bedenken welke grib files we nodig hebben en klaar zetten, de tijd vliegt voorbij. Natuurlijk zit Hanneke ook veel buiten om van de golven en het zeilen te genieten. Nils zit meestal binnen op "zijn" stuurstoel, met uitzicht rondom.
Nils loopt zijn inspectie rondje over de Pélagie volgens de ARC cCursus van "Jerry the Rigger": Check, check and check again, takes only three minutes; next day: check , check and check again, etc. Nils heeft al een losgedraaide schroef vastgezet! Hanneke bekijkt alle fruit en groentes op bederf. We besluiten samen wat we zullen eten en wie kookt. Meestal gaan we allebei in de loop van de middag nog een uurtje slapen.
Onder het avond eten maken we het "zeilplan" voor de nacht, zodat we weten waar we aan toe zijn en de wacht overdrachten heel kort kunnen zijn. 's Nachts willen we allebei zoveel mogelijk slapen.
Dit schema is prima vol te houden. Ook al omdat we allebei overdag bij kunnen slapen net zoveel als nodig. We slapen in onze slaapkamer met de deur dicht. Als er iets is, is het 2 stappen om de slaper wakker te maken. Dat geeft de persoon op wacht het gebruik van de salon met alle binnen navigatie apparatuur en keuken, zonder de slaper te storen. Voor ons werkt dat heel prettig.
Groetjes van Hanneke en Nils

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Dag 16 en 17: De passaat brengt windkracht 6-7!

Zo zit je te smeken om wind, zo krijg je er heel veel van. Op 7 en 8 december trekt de passaat steeds verder aan, tot 25-28 knopen. Er komen veel golven met veel witte kopjes en zelfs schuim op het water, maar de Pélagie glijdt er moeiteloos overheen. Het grootzeil heeft al een rif, is dus een stukje kleiner, en in de nachten reven we ook het standaard voorzeil, de fok, verder. Onze snelheid loopt op tot 9 knopen in een windvlaag. Regelmatig maakt de Pélagie een grote zwieperd op een hoge golf, maar onze stuurautomaat corrigeert prachtig. Overdag zie je grote bergen water onder de boot door lopen, gevolgd door een heel gerommel als de golf onder de Pélagie breekt. We vinden het best spannend vooral in de donkere nacht, als je niet ziet wat er gebeurt.

Nu op 8 december, zetten we het 2-de en laatste rif in het grootzeil. We gaan iets minder hard, maar een stuk rustiger, wel zo comfortabel. De zon schijnt , het ziet er spectaculair uit. Nu het zo goed gaat, groeit het vertrouwen in de Pélagie en onze stuurautomaat. We wennen al aan het leven in de `wasmachine`, zoals onze medezeilers in het ARC radionetje deze omstandigheden noemen. Vanochtend heb ik gewoon brood gebakken, het is prima gelukt.

De grib files zeggen dat het nog iets harder gaat waaien tot 35 knopen op masthoogte. De wind is overal even hard, dus we moeten er gewoon doorheen. Nou ja, het schiet wel op, de ARC deadline halen we zeker! Over 2-3 dagen zou de wind wat minder moeten worden, we wachten af.

Dag 15: 07/12: 158 mijlen afgelegd
Dag 15: 08/12: 170 mijlen afgelegd
Nog 1003 mijl naar St Lucia! , al meer dan 2000 mijl afgelegd.

Groetjes vanuit de wasmachine van Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com/

Dag 14 en 15: Sinterklaas op de oceaan

Sinterklaas heeft de Pélagie ook midden op de oceaan gevonden. 5 December 's ochtends staan er 2 kadootjes! Sint stuurt ook een prachtig gedicht per E-mail. Ja, hij gaat met zijn tijd mee.
Als we de pakjes open hebben gemaakt, gelachen om de gedichtjes en gesnoept van de inhoud, komt het grootste kado van deze Goed-heiligman: de wind trekt aan tot wel 18 knopen. Ten zuiden van ons zit een enorm buien complex. Dit zuigt wind aan, waar we de hele dag van profiteren. We vliegen vooruit met bijna 7 knopen gemiddeld. Ook 's nachts blijft de wind doorstaan. We varen de grootste dagafstand tot nu toe: 146 mijl!

In het Nederlandse radio-netje blijkt dat we de enigen zijn met zoveel wind. De Odd@Sea zit aan de andere kant van de buien en heeft bijna geen wind. Ook de boten die ver naar het Zuiden zijn afgezakt de afgelopen dagen, hebben minder wind. We liggen dan ook nog steeds heel goed in het ARC klassement, begrijpen we van Willem van de "Flying Swan". Hij haalt de ARC posities van alle boten op via zijn Iridium telefoon en heeft dus geen last van de SailMail beperkingen.

De ARC organisatie stuurt ons een bemoedigende e-Mail, de passaat komt inderdaad en blijft naar verwachting de komende anderhalve week staan. Dit wordt bevestigd in de grib files die we ophalen. Er komt veel wind, schuin van achteren zoals het hoort in de passaat. Het enige nadeel van veel wind is dat het leven aan boord wat minder comfortabel wordt, vooral het slapen met al dat gehotseklots is weer even wennen. Op 5 december hebben we nog hoge deining van een storm ver ten noorden van ons. De dag erna is het al minder, of wij wennen er aan, dat kan ook.

Als alles goed blijft gaan verwachten we op of voor de 17-de december in St Lucia aan te komen, dus vóór de deadline. De ARC website, http://www.worldcruising.com/arc/viewer.aspx , rekent voor geïnteresseerden de te verwachten aankomst tijd uit op basis van onze positie en snelheid die iedere 6 uur wordt doorgestuurd.
We vieren nog een feestje: we hebben meer mijlen gevaren dan we nog moeten gaan, heel bemoedigend! Het volgende feestje nog "maar" 1000 mijl te gaan, komt er binnen een paar dagen ook aan en dan kunnen we echt gaan aftellen.

Dag 14: 05/12: 101 mijlen afgelegd
Dag 15: 06/12: 146 mijlen afgelegd
Nog 1337 mijl naar St Lucia, al 1691 mijl afgelegd

Groetjes van een hobbelige, bewolkte oceaan, van Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com/

Dag 10 en 11: In alle rust lekker slapen en eten

In de middag van dag 10 kan de motor even uit, maar moet in de nacht weer bij. We laten alle zeilen staan, de motor is alleen voor ondersteuning. Zo krijgen we met weinig toeren, en weinig diesel verbruik, toch een snelheid van net onder de 4 knopen. Niet om over naar huis te schrijven, maar we komen door de windstilte heen.
Normaal mag je in de passaat 15-18 knopen wind verwachten, maar voorlopig zit er niet meer in dan 8-10 knopen. Dit is niet veel voor een relatief zwaar schip als de Pélagie. De zee is wel heel rustig, er zijn weinig golven dus het leeft en slaapt lekker. We zijn ondertussen gewend aan het ritme van wacht lopen. De motor is al 2 dagen uit; de gennaker, het grote voorzeil, staat op wat ons een gangetje geeft van zo'n 3,5 tot 4 knopen, zo'n 6-7 km/uur.
Over 2 dagen komt nog een windstilte aan, dus we zijn nog wel even onderweg. Het is de vraag of we voor de officiële sluiting van de ARC rally op vrijdag 17 december in St Lucia aankomen. Daarvoor zouden we gemiddeld 5 knopen per uur moeten varen vanaf gisteren. Dat gaat dus niet lukken, denken we. Nou ja, alles is betrekkelijk. Van de 6 Nederlandse schepen, waren wij gisteren het dichtste bij St Lucia. Twee schepen hebben de Kaap Verden aangedaan om te tanken en 2 zijn heel ver naar het zuiden gevaren op zoek naar wind. Die halen ons vast nog wel in, ze zijn sneller.
Eerder schreven we dat hier veel op rantsoen is. Dat geldt niet voor het eten, met name alle vers waren. Die moeten zo snel mogelijk op, voor ze bederven. Na 10 dagen op zee hebben we nog veel fruit om uit te kiezen, appels, kiwi's, mandarijnen, citroenen en sinaasappels. Naast knoflook, uien, kool en pompoen hebben we voor de maaltijden ook nog tomaten, komkommer, paprika, rettich, aubergines en rode bietjes, keus genoeg. Iedere dag wordt de voorraad bekeken en dat wat minder goed lijkt wordt of opgegeten of in zee gegooid. Proteïne komt uit zee, vanochtend hebben we weer een dorade, een smakelijke vissoort gevangen van wel 65 cm, ruim voldoende voor 2 dagen.
Dus al duurt de oversteek nog 3 weken, voorlopig kunnen we nog volop genieten.
Dag 10: 01/12: 92 mijlen afgelegd
Dag 11: 02/12: 100 mijlen afgelegd
Hemelsbreed nog 1785 mijl naar St Lucia.

Groetjes van Hanneke en Nils

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Dag 8 en 9: Feestjes!

De ochtend van dag 7, 28 november, begint met een verrassing, we zien een zeilschip vlak voor ons kruisen. De Odd@Sea, een Nederlandse mede ARC-ganger, zeilt eenzelfde koers en is al overstag gegaan. Ze maken foto's van de Pélagie, leuk!

Wij stellen overstag gaan die middag zo lang mogelijk uit, immers we varen zo vrijwel richting St Lucia. Door de pittige wind schieten we flink op. Uit een overzicht van de ARC, dat we krijgen via Lum, blijkt later dat we op dat moment eventjes 3-de staan in het catamaran klassement! Het is wel stuiteren over de golven. De Pélagie heeft er geen moeite mee, ze neemt de golven gemakkelijk en de stuurautomaat doet zijn werk prima. Hele bergen water slaan tegen de voorruiten, maar de kajuit achter blijft droog en gerieflijk. Wel wordt alles zout. De bemanning heeft meer last, slapen is niet zo rustig en de dagelijkse routine vraagt een goede coördinatie. We worden zelfs een beetje misselijk, maar de hutspot met stoofvlees uit een potje smaakt prima.

Als we de volgende ochtend overstag gaan om de harde wind niet verder in te varen, pakt dat goed uit. Niet lang daarna draait de wind zoals voorspeld, zodat we na de overstag niet alleen zuidelijk maar nog steeds een beetje westelijk varen.
De hele dag door proberen we de gribfiles op te halen, nu Lum erin is geslaagd onze oude mail weg te gooien; hulde aan onze fantastische wal-ondersteuner! Het is frustrerend om te moeten wachten tot een ander schip klaar is met mail ophalen, dat kan soms een half uur duren. Als je eigen ophaalsnelheid laag is, moet je stoppen voor je teveel tijd verbruikt en later weer proberen. Ondertussen loopt je accu snel leeg.
's Nachts lukt het eindelijk. Nu weten we wat we moeten doen als in de loop van dag 9, 30 november, de wind helemaal weg valt. Rustig motoren naar het Zuid-Westen en dan komt de wind later vanzelf uit de goede richting. Dus dat doen we nu!

Ondertussen hebben we feestjes gevierd; eentje voor de eerste 1000 mijl afgelegd, eentje voor de eerste klok-terugzetting (bij 25gr WB) en eentje voor St Lucia minder dan 2000 mijl weg. Een feestje betekent o.a. dat we iets mogen kiezen uit onze lekkere dingen zak! We hebben echte Amerikaanse pannenkoekjes gegeten met maple siroop. Er was speciale chocolade en een klein kerst-stolletje.

We genieten van het zeeleven. Vandaag weer een groep springende dolfijnen rond de boot, dat blijft boeiend. Door het heldere water kun je ze ook onder water zien zwemmen. Drie dagen geleden kwamen we een zeeschildpad tegen vlak bij de boot, die ons heel nieuwsgierig aan keek. We hebben ook een grote groep walvissen zien zwemmen. Majestueuze dieren, die gewoon rustig door zwemmen en zich niets van je aan lijken te trekken.

Het gewone boot leven gaat door; vanochtend heerlijk onder de douche (ons douche-feest!). Ja, we hebben nog genoeg water. Met het douche water meteen de was gedaan en de vloer gedweild. Ook is de bilge weer schoon. Er was wat diesel in gekomen toen de vulslang kapot was. Echt klusjes voor een rustig dagje op zee.
Vandaag wil de vis niet bijten, dus eten we pompoensoep.

Dag 8, 29/11: 121 mijlen afgelegd
Dag 9: 30/11: 119 mijlen afgelegd
Totaal afgelegd 1034 mijlen vanaf Las Palmas, hemelsbreed nog 1970 mijl naar St Lucia.
Inderdaad, we zijn de afgelopen twee dagen maar een beetje dichter bij St. Lucia gekomen, maar wel in de regio waar eindelijk de passaat moet gaan waaien.
Groetjes vanaf een rustige zee.
Hanneke en Nils

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com