(Ont)spanning in de Carieb, door Teets

Lum (Nils’ broer) en ik, Teets, hadden het voorrecht 14 dagen met Hanneke en Nils mee te varen in de Cariben.
Voor mij was deze reis vol spannende en nieuwe avonturen:
Voor het eerst in de tropen, voor het eerst snorkelen, zeilen op zee (ik ben een laser-zeiler en beslist géén zeezeiler, voor mij liever geen zee, maar wat rustiger en kleiner meer) en last but not least: 14 dagen optrekken met schoonbroer en –zus, wat we nog nooit eerder gedaan hadden!
Het is op alle fronten niet alleen meegevallen, maar het bleek hartstikke leuk!
De tropen zijn warm, maar hier niet té warm.

Het snorkelen is leuk, maar voor mij nog spannend, het aantal visjes wat te zien is, is echter fantastisch. En ik heb zowaar een zeeschildpad zien grazen in het wier!
Het zeezeilen is soms ook spannend, maar meestal best wel leuk.
Het optrekken met Hanneke en Nils is gewoon hartstikke leuk, we krijgen zo een veel betere band dan op welke andere manier dan ook.
Verder is het leven in de Cariben heel fascinerend om te zien, de levendigheid, de kleurrijkheid en de beleefdheid waarmee je tegemoet wordt getreden geweldig. De armoede is natuurlijk minder aantrekkelijk. Wel zie je dat het toerisme een enorme belangrijke inkomstenbron is, de hele gemeenschap hier leeft ervan.

Er komen honderden felgekleurde, snelle bootjes langs die je iets willen verkopen, allemaal even vriendelijk, “how are you today?”, “no problem, bye”, vissen, brood, t-shirts, of willen helpen met het aanleggen aan een meerboei en daar geld voor willen.

We hebben van een van hen een grote vis gekocht, die hij even later bij ons aan boord kwam schoonmaken. Leerzaam!  We hebben er 2 dagen van gesmuld.

We zien prachtige, zonovergoten palmstranden, met wuivende palmen, net een plaatje. Ik moet me telkens realiseren dat dit werkelijkheid is.

Om de ‘grote’ overtocht van Grenada naar Carriacou in het begin te vermijden heb ik de pont genomen. De wachttijd op Carriacou ben ik heel gezellig doorgekomen met kletsen op het strand met inwoners van het eiland. Het begin van de carnaval was net begonnen en er was een soort feestje met véél, harde muziek. Er waren bijna alleen mannen, waardoor ik, als blanke vrouw wel opviel… Dat heb ik geweten, ik kreeg veel mannelijke aandacht en complimenten. Ze zijn zeer charmant. Vooral met één rasta man heb ik veel gepraat en ik moest beloven bij hem langs te komen met man en familie. Dat hebben we 2 dagen later gedaan. Hij verkocht van alles. De chaos bij hem thuis was met geen pen te beschrijven, zie foto. Buiten stonden wel allemaal kruiden en groenten keurig en goed verzorgd in potten die hij verkocht aan restaurants en particulieren. Een heel interessant bezoekje, waardoor we ons comfort nog meer zijn gaan waarderen.
In het kort wat we de afgelopen dagen hebben gedaan: HaNi kwamen ons van het vliegveld halen in Grenada, dat hebben we verder een beetje verkend, daarna door naar Carriacou, daar gesnorkeld, toen door naar Union, daar ingeklaard (dat is een ander land dan Grenada), toen door naar de Tobago Cays, daar weer gesnorkeld, door naar Mayreau, weer het dorpje verkend (alle dorpjes zijn leuk en interessant), nu terug naar Union, uitgeklaard, water getankt en boodschappen gedaan, en nu liggen we in Petit Martinique, waarvan het dorpje ook heel leuk schijnt te zijn en dat we nu gaan verkennen.Met andere woorden: we hebben een fantastische tijd en zullen straks weer heel erg moeten wennen aan het alledaagse leven.