Iedere dag een ander behangetje

Antigua, Bird island

We vertrekken uit de smerige baai bij St John op tweede Paasdag, nadat we eerst boodschappen hebben gedaan. Om de hoek is een prachtig baai waar je kunt snorkelen bij een wrak. Het is erg leuk om het in 1905 gezonken schip vlak onder water te zien liggen. Er groeit al heel wat koraal en er is redelijk veel vis. Mooi. We ontmoeten hier de IImpact weer. Marieke en Tom komen gezellig bij ons eten die avond.

Het noorden van Antigua heeft prachtige beschutte anker baaien; ook daar willen we kijken.  De wind steekt op, er is eigenlijk iets te veel wind voor onze ongereefde zeilen, maar het is maar een klein stukje….. We zeilen met dicht geknepen billen.
De route gaat vlak langs de kust met aan de zeekant het rif, tegen de wind, dus de zeilen gaan omlaag. Best spannend, want soms is het maar twee en een halve meter diep. En hier weet je maar nooit hoe nauwkeurig de kaarten zijn. Het water is heel helder, dus we leren langzamerhand ook de diepte te schatten aan de kleur van het water. Alles gaat goed!

Bloeiende guave

Tegen de middag gooien we het anker uit achter 2 onbewoonde eilandjes met kristalhelder, blauw water er omheen.  Er liggen maar 3 andere boten. Dit water nodigt uit tot snorkelen en we vinden inderdaad de prachtige stukken koraal en sponsen met ook wat vis. Er komt zomaar een grote barracuda voorbij!  Op het buurschip gaat de schipper met het bijbootje de meerboei controleren met alleen de roeispanen, zonder motor. De wind en de stroom zijn te sterk dus Nils brengt hem even later terug naar zijn schip.

Kolibries bij de guave

Ze komen nog even dank je wel zeggen. Heel aardige lui, ze zeilen voor een weekje met een huurboot. Vergeleken met hun voelen we ons heel ervaren zeilers, dat gebeurt niet zo vaak.  Om de benen te strekken gaan we de volgende ochtend op één van de eilanden wandelen.
Ook hier bloeit de guave uitbundig, er zitten wel 4 of 5 kolibries in de tros met gele bloemen. Op de top van het eiland zien we een aantal “Red billed Tropic birds” voorbij zweven; heel sierlijk met hun grote witte staart en rode snavel.

Red billed tropic bird  

We genieten wel een uur van hun acrobatiek in de lucht vlak bij deze klif . Op een gegeven moment scheren ze zelfs vlak langs en onder ons. Indrukwekkend! Jammer dat hun aantal sterk achteruit gaat. Voor toeristen worden BBQ’s georganiseerd op het strand. De voedselresten trekken ratten aan, die zich ook de eieren van deze vogels goed laten smaken!

Blowhole op Bird Island

Ook zijn er indrukwekkende "blowholes", gaten in de rots waar de golven onderdoor slaan, dooheen blazen.
’s Middags wil ik op een andere plaats snorkelen. Het is dan altijd lastig om te bedenken hoe je er komt en wat je dan met Peltje, het bijbootje doet. We bedenken dat als de Pélagie dichter bij de kust ligt, Nils me met Peltje kan brengen en ikzelf terug kan zwemmen. Een hele operatie met de pittige wind, maar het lukt. Ik zie zelfs nog een grote rog langs zwemmen.

Afscheid van Antigua

Op donderdag vertrekken we richting Barbuda, het volgende eiland. We voelen ons ondertussen wat meer ervaren rifzeilers en besluiten de shortcut dóór het rif te nemen ipv helemaal om te varen. We halen al het zeil weg en met beide motoren aan varen we op de doorgang af. Nils houdt de vooruitkijkende dieptemeter scherp in de gaten, ik sta op het voordek om eventuele ondieptes met het oog te kunnen zien. Het water krijgt dan een bruinige kleur. Het is immers niet zeker hoe nauwkeurig de kaart van onze plotter, de  boot TomTom,  is. Als we het rif waar we links langs moeten varen met het oog zien, daar waar de plotter het ook aangeeft, is dat een hele geruststelling.  Ondertussen haalt een catamaran vol onder zeil, ons links in, aan de  verkeerde kant van het rif volgens de pilot en de kaart. Deze schipper kent hier wel erg goed zijn weg.

Lange zandstranden op Barbuda

Oogverblindende stranden op Barbuda

Het is een heerlijke zeiltocht naar Barbuda. Halve wind, nu zit er wel een rif in het zeil; de les van de dag ervoor zijn we nog niet vergeten! We varen ruim 7 knopen. Het anker valt voor een oogverblindend zandstrand met palmen, vrijwel zonder mensen; op tijd voor de lunch.  Er liggen zo’n 10 andere boten waarvan 4 Nederlandse!

Koralen en vissen voor de kust van Barbuda

Ook hier kun je snorkelen volgens de pilot. Helaas valt het wat tegen, maar we frissen er wel van op. We wandelen langs het strand naar het resort wat er ligt. Nee, niemand kan ons vertellen hoe je naar het hoofddorp, Codrington, kunt komen. We willen er uitklaren.
Daarom zeilen we de volgende dag door langs de kust tot de hoogte van Codrington. Volgens de pilot zou je een watertaxi moeten kunnen oproepen met kanaal 16 van de Marifoon. Het lukt zowaar, met King 1 spreken we om 2 uur af.
De wonderen zijn de wereld niet uit, op dit verlaten strand kunnen we zowaar een internet signaal oppikken met de code uit St John. Nils haalt meteen de gribfiles op, de wind informatie van de komende 7 dagen. Immers voor het weekend was veel wind voorspeld. De harde wind blijkt nu nog verder zuidelijk te komen. We besluiten nog die middag meteen de nacht door te zeilen naar St Maarten, daar liggen we dan in ieder geval beschut. 

Met King 1 en zijn boot

Als we met Peltje naar het strand gaan zien we King al staan in zijn knalrode outfit met een grote 1 op zijn T-shirt. Het kan niet missen. Dwars over het ondiepe binnenmeer stuiven we in zijn boot naar de fregatvogel kolonie. In de kleine eilandjes met struiken lijken deze zwarte vogels nog groter. Het is aan het eind van de broedtijd, we zien heel veel jongen op de nesten zitten.

Jonge fregatvogels 

De jongsten zijn helemaal wit, de ouderen lijken meer op hun ouders en worden steeds zwarter. Ze zijn niet bang voor mensen, we mogen ook met de boot maar tot een bepaalde afstand.
Daarna scheuren we dwars over het meer naar het dorpje Codrington, de “hoofdstad”. Barbuda is een droog eiland, te droog voor suikerplantages. Er wonen weinig mensen en na de afschaffing van de slavernij is het beheerd als een commune.


Dorpsgezicht Carrington

De grond is gezamenlijk eigendom. Hier geen grote flatgebouwen of grote resorts. Onstuimige ontwikkeling van het toerisme is tegengehouden door de dorpsraad. Deze is ook de grootste werkgever, vertelt King. Op vrijdagmiddag zitten de mensen al gezellig vanaf 3 uur te wachten op het uitbetalen van hun weekloon om 5 uur tot wel 7 uur. 



Knatoor in de auto

Eerst even bij de havenautoriteit langs. Dit is een dame, die kantoor houdt in haar auto bij de aanlegsteiger. Zou zij speciaal voor ons daar staan te wachten of staat ze daar elke dag? Het leven is hier relaxed, zo relaxed dat King eerst maar eens controleert of de douane ambtenaar er nog wel is, een half uurtje voor de sluitingstijd op vrijdagmiddag. Niet dus! Geen nood, we wandelen door het dorp, gaan bij immigration langs, ook om te zorgen dat die er straks nog zijn als we ze nodig hebben, en King vraagt aan voorbijgangers of ze de douane meneer ergens hebben gezien. We hebben geluk, hij staat benzine te tanken. We springen in een passerende auto die ons er wel even naar toe zal brengen. Onderweg komen we de juiste auto tegen. Ja, ja,  hij was juist op weg terug naar zijn kantoortje.  Handig dat King alles en iedereen kent in het dorp!
Na de formaliteiten en het kopen van een hapje eten en brood, stuiven we met volle vaart terug naar de smalle strook zand die het binnenmeer scheidt van de zee. Peltje ligt er nog en we nemen afscheid van King. Het was een hele interessante middag. En we hebben met onze dollars bijgedragen aan de economie van Barbuda.

We gaan vrijwel meteen anker op naar St Maarten. De Pélagie zeilt de nacht in onder een prachtige sterrenhemel met weinig wind. Zo weinig dat om 03:00 de motor aan moet. Het lijkt de stilte voor de storm. Zaterdag varen we de baai van St Maarten in en een uurtje later onder de brug door. Wel aan de Franse kant, want dan is inklaren vrijwel gratis en veel eenvoudiger. Aan de Nederlandse kant niet. We ankeren naast het Zeebeest, die kennen we nog van Tobago vorig jaar. Leuk, de zeilwereld is klein!

Nu op zondag ochtend waait het stevig. We zijn blij dat we goed beschut liggen hier in de binnen baai.