Schroef verloren!

Maandag komen we niet verder dan de baai net buiten de brug. Het is er zo blauw en het water zo helder dat we er zelfs 2 nachten blijven liggen. We bekijken het stadje Marigot. Het kleine museum geeft een goed beeld van hoe de indianen hier leefden vóór de komst van de Europeanen. Wat landbouw, vooral maniok, visvangst en jacht. Het maken van een grote kano, onmisbaar voor handel en inter-eiland contacten, was een enorme klus. Eerst werd de wortel van een grote boom kapot gemaakt door vuur of met een stenen mes. Dat kon wel 3 maanden duren. Als de boom dan was verzwakt, kon die worden omgehakt, alles met stenen messen of scherpe schelpen; niet eenvoudig. Vervolgens moest de boom worden uitgehold, met vuur of weer dezelfde beperkte messen. Een project van het hele dorp over meerdere jaren……
Het goede internet en het makkelijk water halen zijn ook redenen om te blijven hangen. Woensdagochtend vertrekken we echt. Een heerlijk zeiltochtje van 4 mijl naar een leuke snorkelplaats, gewoon op de fok, lekker gemakkelijk. We willen daar een “meerboei” oppikken een bal waaraan je de boot kunt vastmaken; die bal ligt op de grond aan een groot stuk beton. Nils kan altijd heel goed de Pélagie vlak naast de meerboei parkeren, zodat ik die met de pikhaak kan pakken. Nu dus niet, de Pélagie schiet door. Is er iets met de bakboord motor, hij loopt wel maar doet de schroef het wel goed? Ik ga kijken in de motorruimte, de versnelling lijkt goed te werken. Met zwempak en snorkel kijk ik onderwater en geloof mijn ogen niet: de schroef is zomaar weg……..
Er zit niets anders op dan terug te zeilen. Met één motor gaan we op de oude plek weer voor anker. Het water is helder en er is veel zand. We gaan de schroef zoeken met duikbril en snorkel, maar ik zie wel prachtige zeesterren, lege blikjes, veel zwarte plastic zakken en stukken touw, maar géén zwarte schroef. Gelukkig is de Volvo dealer hier toevallig vlak in de buurt. Die heeft een nieuwe schroef en alles om die goed te bevestigen. Nils heeft het met Frits al eerder gedaan, ook onder water, dus een half uurtje later en 400 euro armer zijn we weer mobiel.
Rest de vraag hoe het heeft kunnen gebeuren. Ook in de andere schroef blijkt een beetje speling te zitten; Nils zet hem weer goed vast. In Trinidad hebben we de schroeven eraf gehaald om ze te verven. Toch niet goed terug gezet? We moeten het nog maar eens navragen. Voorlopig dus af en toe controleren, een controle rondje onder water.
Morgen gaan we alsnog snorkelen bij dat leuke plekje. Geen foto’s bij dit bericht, het is geplaatst vanaf de Pélagie met de SSB. Dan kunnen er geen foto’s bij. Die houden jullie te goed.