Woensdagochtend is het grijs, de regen hangt in de lucht, maar we vertrekken toch. Het is 35 mijl varen tot de volgende goede ankerplaats langs deze kust. Het is een rustige vaardag, grotendeels op de motor, want er is geen wind, soms kan de fok een beetje bij. Gelukkig is het het meestal droog. Een prima rustdag voor mijn heup! Eenmaal voor anker komt een bootje met vriendelijke mensen langs. We geven ze wat bellenblaas, pennen en schriftjes. Iedereen is blij.
Hier is zowaar even internet via onze telefoon dongle. Het is bijzonder om met het thuisfront bij te praten, zo midden in een baai waar verder niemand is.
 |
| Nils stuurt geconcentreerd door de riffen heen met behulp van zijn PC, die we buiten neerzetten |
De volgende dag varen we de 30 mijl naar het luxe resort Nukubati, ook weer op de motor. We varen nog steeds op de tracks van de andere schepen. Het wordt wel erg ondiep: 6 en zelfs 4 meter. De bodem is slecht te zien, waarschijnlijk is het modder, dat reflecteert nauwelijks. Ineens zien we voor ons een staak! Nils gooit de motoren in hun achteruit maar toch boem... we bonken tegen het koraal, gelukkig niet al te hard. Ineens zie ik vlak achter ons nóg een stuk koraal opdoemen! Nils kan nog net van richting veranderen; daar zaten we bijna met onze kwetsbare schroef bovenop! We moeten bijkomen van de schrik en varen het laatste stuk extra langzaam. Later blijkt dat we maar nauwelijks naast de track van de Drifter zaten. Waarschijnlijk hadden ze hoger water of meer geluk?
 |
| Een drankje aangeboden door het resort |
Aan het eind van de middag gaan we kijken bij het resort, misschien kunnen we er een biertje halen en wat eten. De ontvangst is erg hartelijk. Ze hebben curry avond en er wordt gezongen en gedanst vanavond. We zijn van harte welkom!
 |
| Zonsondergang |
De avond begint hier met het serveren van een glas champagne en een hapje ter ere van de zonsondergang. Dus zitten we even later met een glas in ons hand aan het strand te genieten van de spectaculaire kleuren.
De acht gasten,=80% bezetting, druppelen allemaal binnen voor het cocktailuurtje. We trakteren onszelf op een heuse (dure!) „Fiji Flying Fantasy". Het is erg gezellig met iedereen bij te praten.
 |
| De kava wordt gemaakt |
De zang en dans voorstelling begint met het maken van kava. We worden allemaal op de mat uitgenodigd en het kava ritueel wordt uitgelegd. De kava drank wordt gemaakt door water over de gedroogde en gestampte wortel van de kava plant te gieten en het stukje zijde waar alles in zit, uit te knijpen. Het is licht narcotisch, je wordt er niet agressief van, in tegendeel je wordt juist ontspannen. Het heeft hier de rol die alcohol bij ons heeft; gezelligheid brengen op bijeenkomsten.
Als kava wordt aangeboden moet je eerst één keer klappen, dan „Bula" zeggen, hallo in Fiji, dan in één keer de halve kokosnoot leeg drinken en tot slot nog 3 keer klappen. Al gauw zit iedereen op de mat en doet enthousiast mee, de cocktails staan vergeten op de bar. Na 2 keer drinken, vind ik het wel genoeg; weigeren mag. Er is gitaar muziek waarbij prachtig wordt gezongen, gezellig! Ik ga maar lekker in een fauteil zitten, de grond is wat hard voor mijn geblesseerde heup.
 |
| Er is live muziek |
Wat later komt het overige personeel binnen en begint schitterend 4-stemmig te zingen. Er is alleen begeleiding van een donker klinkende houten drum. Zoals altijd hier is er geen dirigent, een van de vrouwen neuriet een startwijsje en iedereen valt perfect in. Daarna wordt er simpel gedanst, waarschijnlijk zoals dat ook in de dorpen op hun feesten gebeurt. Het leukste vindt ik het plezier dat iedereen heeft bij deze uitvoering. Alle gasten worden persoonlijk toegesproken, zelfs die 2 zeilers die hier voor een avondje zijn komen aanwaaien, bijzonder. Tot slot worden we allemaal de dansvloer opgetrokken in een soort polonaise. Een prima afsluiting, ook weer met veel plezier van iedereen.
Tsja.... en dan moeten we nog eten. Dat is relatief simpel, de kerries zijn duidelijk van te voren bereid, want alle personeel was met de uitvoering bezig. Het is gezellig, al is onze buurman wel erg eenzijdig geinteresseerd in zijn eigen verhalen.
Het was een héél bijzondere avond. Indrukwekkend hoe Jenny, de eigenares van het resort, al haar personeel inzet voor zo'n gezellige avond, waar gasten en personeel samen veel plezier hebben. Het was niet goedkoop, maar dit is ook een vorm van werkgelegenheid creëren voor de lokale bewoners, dus vinden we het geld prima besteed!
Om half 10 vertrekken we moe en voldaan naar de Pélagie. Mét een uitnodiging op zak van de dive-leader om morgen in haar dorp Sevusevu te doen; ze hebben er feest.
----------
radio email processed by SailMail
for information see:
http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten