Nog steeds goed weer op het rif

Prachtige koralen

Na twee dagen onderzoek gaan we eindelijk snorkelen. We zwemmen zo van de Pélagie naar een grote bommie. Het is er prachtig; er zijn ontelbaar veel prachtige kleurige koralen en er zit veel vis en vooral veel verschillende soorten. Het water is kristalhelder je kunt wel 20-30 m ver zien. Het is net of je in een heel groot aquarium zwemt, maar dan veel mooier: hier zijn de koralen echt en oneindig gevarieerd. 

Helaas is het water koud dus na een uurtje komen we rillend terug op de Pélagie. ‘s middags gaan we weer, ik trek het dikke wetsuit van Nils over mijn eigen dunne wetsuit aan; dat is lekker warm. Zo ingepakt hebben we nog energie om de eerste aangroei van het onderwaterschip van de Pélagie weg te halen.

Het snorkelen is zo mooi en het weer nog steeds prima, dat we besluiten nog een extra dag te blijven. 

Ingrid plukt de drone uit de lucht

De volgende ochtend is de wind behoorlijk gaan liggen; Ingrid en Sjoerd besluiten toch met de drone te gaan vliegen! Er komt een strakke taakverdeling: Nils zal Peltje besturen, Sjoerd zal de drone vliegen en Ingrid zal de drone vertellen welke foto’s en filmpjes hij moet nemen. En ze moet de drone oplaten en weer opvangen vanuit Peltje! De wind blijft relatief zwak, het oplaten gaat goed. Het vliegen en foto’s maken ook. Het landen is spannend vlak bij Peltje neemt een windvlaag de drone mee. Gelukkig corrigeren Nils met de boot en Sjoerd met de drone heel behendig en komt de drone alsnog in de handen van Ingrid. Missie geslaagd!

Grote Groupers boven het rif

Natuurlijk gaan we weer snorkelen dit keer zien we ook veel grote Groupers, Sweetlips en Jacks. Je kijkt in het boek met alle vissen, duikt het water in en ja daar zwemmen ze.

‘s Middags blijkt de wind nog minder te zijn, die gelegenheid moet je gebruiken. Met Peltje varen de drie onderzoekers naar een stuk verderop om weer prachtige foto’s te maken. Zelfs de Pélagie kan van boven gefotografeerd worden, een leuk aandenken aan deze week.

De Pélagie en Peltje op het Agincourt rif

Nog een keer snorkelen, nog een prachtige laatste zonsondergang en dan is het feest voorbij. De volgende dag varen we geconcentreerd het rif weer uit. Met een lekker windje en een warm zonnetje zeilen we naar Hope Island. Het is een laag water de omringende rotsen en riffen zijn duidelijk te zien. Na vijf dagen op een wiebelende boot is het heerlijk om weer vaste grond onder onze voeten te voelen, we gaan onze vers gevangen tonijn barbecueën op het eiland, met sashimi als borrelhapje!

Barbecue op het strand

De mannen bouwen een prachtig vuur op het strand, de tonijn is heerlijk. Gelukkig komen we allemaal, inclusief Emmylou, weer veilig terug op de Pélagie.

De volgende dag, donderdag, varen we met veel wind en regen naar Cooktown. Daar liggen we nu om de was te doen en onze afval weg te gooien, de stapel luiers is gegroeid. Sjoerd en Ingrid stappen hier van boord, wij gaan verder richting Darwin.

Pélagie als onderzoekersschip

Uitzicht vanaf de Pélagie op het Agincourt rif

Zoals Ingrid in het vorige bericht al heeft geschreven, varen we donderdag met een redelijke wind naar "Low Islands", twee kleine onbewoonde eilandjes met koraalriffen eromheen. Als we om 3:30 uur aankomen kunnen we zowaar een mooring van de juiste sterkte oppakken, dat is gemakkelijk. Er is nog net tijd om met Peltje naar het kleinste eilandje varen, waar alleen een vuurtoren en een klein bezoekerscentrum is. Het is leuk om in 10 minuten rond het eilandje te lopen, zo klein is het.
Vrijdag vertrekken we al om half zeven naar het Agincourt rif. Het is een stralende dag, de zon schijnt en er is een lekker windje. Onderweg hebben we twee keer beet, eerst gaat een grote vis er met ons hele aas vandoor, daarna vangen we met een nieuw aasvisje een prachtige tonijn.
Bij het rif laten we de zeilen zakken en dan begint het grote avontuur: kunnen we er in varen? Met hulp van de Google Earth kaarten in OpenCPN zien we precies waar we zitten. De stralende zon laat de ondieptes goed zien. We kunnen tot redelijk dicht bij het rif varen, maar ankeren is lastig: er is bijna overal koraal. In onze pogingen een zandplek te vinden, gooi ik per ongeluk het anker uit op 17 m diepte. We liggen vast, maar eigenlijk toch nog wel wat ver van het rif en zo diep dat we niet kunnen kijken of het anker goed vastligt. Na de lunch besluiten we te verkassen. Wat een klus om het anker weer uit het koraal te ontwarren! Vooruit, achteruit, naar links; de stop van de ankerlier slaat door, een minuutje afkoelen, nog eens proberen, eindelijk na een kwartier zijn we los met een grote zucht van verlichting! Geconcentreerd varen we langs de bommies, Nils achter het stuur, Hanneke voor bovenop het dak van de Pélagie om de ondieptes te kunnen zien, Sjoerd achter de vooruitkijkende dieptemeter en Ingrid achter de pc met Google Earth. Heel voorzichtig varen we naar het rif waar volgens de kaart en volgens onze ogen wat stukjes lichter blauw zand zouden moeten zijn. Op een redelijke afstand van het ondiepe zand gooien we nogmaals het anker uit. Het hobbelt even en dan liggen we met een schok muurvast. Als we met de snorkel gaan kijken lijkt het anker achter een stuk koraal te hangen; niet goed dus. Het ophalen gaat weer ontzettend moeizaam; dit keer blijft Sjoerd in het water om Nils te vertellen welke kant hij op moet sturen. Ook dit keer lukt het, maar als het anker omhoog komt zitten er stukken koraal tussen! Op aanwijzingen van Sjoerd varen we nog dichter naar het rif, heel spannend. Nu valt het anker op zand en we hebben geluk het grootste deel van de ketting ligt ook op zand; we liggen goed!

Emmylou gaat in bad

We liggen niet heel rustig zo vlak bij de oceaan, immers dit rif heeft geen echt eiland; de golven slaan met hoogwater gewoon over het rif heen. Gelukkig zijn Ingrid, Sjoerd en Emmylou ondertussen aan een schommelende boot gewend. De volgende twee dagen besteden we aan het onderzoek waarvoor Sjoerd en Ingrid hier zijn.
Ingrid: "De koralen waar ik zo geïnteresseerd ben blijken veel dieper te liggen dan ik oorspronkelijk had gedacht. Ik ben super blij dat Nils mij met zijn duikuitrusting en ervaring te hulp wil schieten. Hij maakt twee duiken om monsters voor mij te nemen. Bij de tweede duik is Nils zijn lucht al gedeeltelijk op, dus moet hij snel handelen. Ik heb hem bij beide duiken, al snorkelend, van boven gefilmd, zodat we later terug kunnen kijken waar de monsters zijn genomen. Ook is de handheld GPS die Hanneke en Nils hebben een enorme uitkomst. Al met al, een top onderzoeksteam! Leuk ook om de filmpjes achteraf te bekijken met z'n allen. Nils met aan zijn pols een touw met lege flesjes, en later gevulde flesjes. De flesjes bleken niet bestand tegen langere tijd hoge druk, dus de laatste flesjes werden zo ingedeukt dat de dop niet meer goed sloot en ze zich vulden met water. We hebben gelukkig genoeg goede monsters, dus geen probleem!"

Ingrid wordt de mast in gehesen

Verder was het de bedoeling om met een drone het rif te verkennen. Helaas waait het te hard. Daarom hijsen we Ingrid in de mast voor wat omgevingsfoto's.

Emmylou Groeit iedere dag; op de bank kan ze al zitten!

een prachtige plek om voor anker te liggen! De golven slaan in de verte tegen het rif en het water heeft alle kleuren blauw. Het weer laat zich van zijn beste kant zien, dat is boffen. Zon en wolken wisselen elkaar af, een enkele regenbui vult onze watertank zodat Emmylou in bad kan en je kunt ook twee broden tegelijk in ons oventje bakken. Kortom het leven is goed hier op de rand van het Groot Barrière Rif. Ook ontbreken de standaard onderhousklusjes niet. De elektrische lier hapert, dus Nils vervangt het relais door een nieuw en de radio antenne wordt nagekeken.
We blijven hier nog een dagje liggen, tenslotte willen we ook zelf snorkelen boven deze prachtige riffen en bommies.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Fitzroy Island -door Ingrid

Veel golven !!

Zoals Hanneke en Nils al eerder schreven, zullen Sjoerd, Emmylou en ik (Ingrid) voor zo’n twee-en-een-halve week aan boord zijn van de Pélagie. Deels met als doel monsters en foto’s te nemen bij de buitenste riffen voor mijn onderzoeksproject, en deels gewoon om lekker vakantie te vieren. Emmylou wordt volgende week zes maanden, dus het was voor ons wel een spannende onderneming. Al met al doet ze het supergoed, ze heeft meer geslapen gedurende de lange vliegreis dan wij, en was ook supersnel aan de nieuwe tijd gewend. In Nederland sliep ze al best lang de nachten helemaal door, hier in Australie wil ze ‘s nachts wel af en toe wat drinken, maar dat is geen probleem, we hebben ten slotte vakantie, dus hoeven niet vroeg op te staan.. 

Eerste hapjes van Emmylou

Het zeilen lijkt ze geweldig te vinden. Terwijl ik af en toe mijn ogen strak op de horizon moet houden, om niet zeeziek te worden, slaapt zij door al het geweld heen. En geweld was het wel! Op de terugweg van Fitzroy Island hebben we met een windkracht van boven de 30 knopen gevaren, met uitschieters naar 39.5 (windkracht 8)! Gaaf om te zien hoe de Pélagie over die enorme golven danst.. echt spectaculair.

Ingrid en Sjoerd zetten elkaar op de foto

Het weer heeft tot nu toe niet erg meegewerkt, maar lijkt de komende dagen beter te worden. Omdat we naar de buitenste riffen, niet al te ver van Cairns willen, moesten we wachten op het goede weer om verder te kunnen zeilen. We hebben besloten om een nachtje aan een meerboei te liggen voor Fitzroy Island. Dat is een eiland met een resort niet ver van Cairns. De ankerplek was mooi, vlakbij het koraal en met uitzicht op prachtige rotsen. Gisterochtend hebben we vanuit de boot kunnen snorkelen. Het water was een beetje troebel, maar de koralen waren heel mooi. Ook hebben we heel wat vissen gezien, waaronder papegaaivissen. 

Sjoerd ziet en fotografeert een Schildpad

 Sjoerd hield het in het (koude) water langer uit dan Hanneke en ik, en dat is beloond, want hij heeft zowaar twee grote schildpadden gespot en weten te fotograferen! Gister middag zijn we met z’n allen op het eiland gaan wandelen. Dat betekende dat we met Peltje (het bijbootje) naar het strand moesten varen.

Voor Emmylou hebben we een reddingsvest gekocht, die ze natuurlijk aan moet in Peltje. Even goed kijken hoe we haar veilig overgeven van grote boot naar klein bootje, maar dat ging allemaal heel gesmeerd. Op het land hebben we haar in de draagdoek gedaan, ideaal om zo een uurtje te wandelen naar de (niet meer in gebruik) vuurtoren en terug. Vanaf de heuvel op Fitzroy hadden we een mooi uitzicht op de Pélagie.

De Pélagie voor anker bij Fitzroy

De volgende nacht hebben we toch maar geankerd, omdat de meerboei eigenlijk voor lichtere boten was en het wel flink waaide, en Nils en Hanneke zich toch wat zorgen maakten of we er wel veilig lagen. De volgende ochtend hebben we het weer opgehaald en, zoals we al eerder zagen bleek de voorspelling voor de komende dagen niet al te best.. wij waren ook eigenlijk de enige boot die deze nacht bij Fitzroy Island lag. Dus hebben we besloten om richting Green Island te gaan, of eventueel Cairns bij te heftige wind.. het werd Cairns, want, zoals eerder beschreven, het was echt stormachtig op zee.

Eigenlijk was het wel ideaal om nog een dagje in Cairns te liggen, want vandaag hebben Sjoerd en ik alle voorbereidingen voor de metingen getroffen, heeft Hanneke Emmylou in bad gedaan, heeft Nils wat klusjes aan de boot gedaan en zijn Hanneke en Nils ‘s middags aan land gegaan om wat boodschappen te halen, een weggewaaid wetsuit (whoops..) te vervangen, en wat andere boodschappen te halen. Nou, nu zijn we er dus klaar voor, laat het mooie weer maar komen!! 

Wandelen op Fitzroy

Morgen is het nog niet zo mooi, maar die dag gebruiken we om naar Low Islets te varen, dat is toch wel weer een paar uur varen. Daar is als het goed is een veilige ankerplek. Vrijdag wordt het weer als het goed is beter. Het plan is om dan vroeg in de ochtend te vertrekken richting Agincourt Reef, een van de buitenste riffen, zodat we daar alle tijd hebben om een veilige ankerplek te vinden en ‘s middags de drone op te kunnen laten om foto’s te maken. Met een beetje geluk hebben we een aantal dagen mooi weer en hebben we voldoende zonlicht en kalm weer om foto’s te maken en metingen doen. Ik ben hard aan het duimen dat dat zal lukken, dat zou echt helemaal super zijn! De verdere plannen hangen erg van het weer af, maar misschien gaan we nog mee naar Lizard Island en stappen we pas op het noordelijkste puntje van Australie, Cape York, van de boot af.

Vannacht gaan we natuurlijk Australië- Nederland kijken!! Op de boot om 2 uur ‘s nachts, want helaas leeft voetbal hier in Australië niet zo dat de kroegen ervoor open blijven… nog een voordeel dat we in Cairns liggen, want daar hebben we televisie ontvangst!