Gastvrij Zuid-Afrika

Impala's in het Hluhluwe-Imfolozi Park

De laatste loodjes naar Richards Bay

in de loop van de nacht van dinsdag op woensdag 21 Oktober, komen we langzaam in de N-Z stroom, die langs de kust vanuid Afrika naar zuiden loopt. De wind is achter en neemt in de loop van de nacht behoorlijk toe. De Pélagie gaat met gereefde zeilen ruim zes knopen over de grond. De stroom neemt toe tot wel 4 knopen. Ik zit met verbazing naar de snelheidsmeter te kijken, zomaar 11 knopen over de grond en dat meerdere uren achter elkaar! Wat een belevenis, fantastisch zeilen!

De Pélagie vaart langs de kust naar Richards Bay

Om 9:00 uur liggen we voor de ingang van de haven van Richards Bay; we mogen achter een vrachtschip aan naar binnen varen. Het is nog lastig om met die harde wind de zeilen binnen te halen na 11 dagen varen. Alles gaat goed. Het invaren van de Marina is ook lastig met die harde wind. Gelukkig houden collega zeilers de Pélagie af, geen krasjes. Het is lang geleden dat we in een marina lagen, wat een weelde, zo op het land te kunnen stappen. En er is een kraan met zoet water, na 7 maanden kan de Pélagie weer van al het aangekoekte zout worden ontdaan.

De politie en de douane komen al snel aan boord. Diezelfde middag komt ook immigratie onze paspoorten stempelen, we krijgen een visum voor 3 maanden. Dit is gemakkelijk en nog helemaal gratis ook. Na een gezellig etentje met Stephen en Rose van de "Emerald Sea" duiken we vroegen ons bed in voor een heerlijke nacht slapen zonder onderbrekingen.

Eerste indrukken van Zuid Afrika

Donderdag gaan we samen met Stephen en Rose naar het centrum van de stad, zo'n 12 km verder landinwaarts, we delen een taxi. Het centrum bestaat eigenlijk uit meerdere, enorme overdekte winkelcentra, zo iets als we in Australië ook zagen, met ruime parkeermogelijkheden. Ook staat er een groot overheidsgebouw en wat gebouwen van de universiteit. De woonwijken liggen verder naar buiten, omringd door een muur met pikkeldraad er boven. Openbaar vervoer is er nauwelijks wordt ons verteld, veel donkere mensen lopen langs de weg. In de winkelcentra is echt alles te koop en de supermarkten zijn rijk voorzien! Dit ziet er uit als de westerse wereld; alleen is al het bedienend personeel gekleurd. De meerderheid van de mensen die in dit luxe winkelcentrum boodschappen doen is wit, waarschijnlijk is het hier te duur voor de meerderheid van de zwarte bevolking. We kopen internet en telefoonkaarten, nu kunnen we communiceren met de buitenwereld.

Sinds 7 maanden weer aan een steiger, wat een luxe

Helaas blijkt dat we de verkeerde provider hebben gekocht voor ons internet, in de marina is geen dekking! Daar komen we natuurlijk pas na veel moeite achter. 's Middags is de wind afgenomen. We varen meteen door naar de Zululand Yachtclub. Hier kunnen we hulp krijgen bij de klussenlijst en gaat de Pélagie op 9 november op de kant voor een nieuw laagje aangroei-werende verf. Het is erg leuk om zeilvrienden, die we eerder tegenkwamen, hier weer te ontmoeten. Vrijdagavond is de BBQ-avond, hier "braai" genoemd, daar moeten we echt naar toe. Het is erg gezellig, de glazen wijn zijn heel groot net als de biefstuk; een enorme T-bone steak op je bord en dat voor ruim 6 euro. Gelukkig helpt Nils mij met opeten.
Rond Richards Bay zijn veel "Afrikaner", mensen die nog van de Nederlandse Boeren afstammen en Afrikaans praten. In het winkelcentrum zijn veel bordjes in het Engels, Afrikaans en Zulu. Het Afrikaans kunnen we lezen, leuk; ook de mensen op de jachtclub kunnen we een beetje verstaan als ze Afrikaans praten. Het lijkt hier wel een beetje Nederland!

Naar het Hluhluwe-Imfolozi Park
Onze buren op de steiger zijn enorm vriendelijk. Ann en Lawrence nemen ons mee naar het winkelcentrum zodat we opnieuw internet toegang kunnen kopen. Ze stellen zelfs voor om ons mee te nemen op een dagtocht naar het Hluhluwe-Imfolozi Park, een groot wildpark 100 km naar het noorden. Ze willen zaterdag om 4:00 uur in de ochtend vertrekken, picknick mee. Na een korte nacht staan we om 5:15 uur voor de ingang van het park. Helaas het is tot 1 november nog winter, dus gaat het park pas om 6:00 uur open en niet om 05:00 uur! Nou ja, de zonsopgang is mooi en de wevervogels geven een demonstratie nest-weven, ook leuk.


Het begin en het eindreeultaat van nestbouw

Het is een prachtige rit door de glooiende heuvels van het park. In de ochtend zien we veel dieren: impala's, zebra's en Nyala's, ook een soort hert, zijn er volop. De wrattenzwijnen, giraffen, buffels, gieren en haviken ontbreken ook niet.

We zien wel tien keer een rinoceros, met zijn imposante horens; een dik kalf waggelt achter zijn bonkige moeder aan. Er steken zelfs drie vlak voor onze auto de weg over. We zijn zo vriendelijk te wachten.

De rit hoog langs de rivier is teleurstellend. De rivier is helemaal droog gevallen, het is het einde van de droge tijd; er zijn geen dieren bij de rivier. Een eenzame mannetjes leeuw staat in de verte te kijken; de 2 olifanten die we zien, zijn ook erg ver weg.

Genieten. . . .

Ann doet verwoede pogingen ons meer leeuwen en olifanten te laten zien, maar dat lukt niet; hebben ze zich verstopt? Toch is het een erg leuke dag, vooral ook heel gezellig. We realiseren ons dat we door onze fantastische safari's in Kenia, nu ruim 25 jaar geleden erg zijn verwend.


Ann en Laurens brengen ons weer veilig terug

Vandaag, zondag 25 oktober, zijn we serieus met de klussenlijst begonnen.

Navigeren met gedetailleerde gribfiles

Na een dag en een nacht stuiteren valt de wind wat ruimer in en wordt de zee rustiger. Het leven aan boord is een stuk comfortabeler. Het wordt ook beduidend kouder, vooral als de wind stevig waait. Als ik 's nachts buiten zit aan mijn ontbijt bij de melkweg, heb ik nu een lange broek, trui en jas aan. En waaien doet het, we varen nog steeds aan de wind met zo'n 15-16 knopen, dan gaat de Pélagie zomaar 7-8 knopen, zee-mijl per uur. Wel hebben we wat stroom tegen, bij deze snelheden geen enkel probleem.
Weersverwachtingen zijn hier belangrijk, we willen nog steeds wind tegen stroom situaties vermijden in de Noord-Zuid stroom die langs de Afrikaanse kust loopt. En we willen natuurlijk op tijd aankomen én zoveel mogelijk comfort aan boord. Nu Sailmail niet werkt, halen we iedere middag de grib-files op met onze satelliet telefoon. Een grib-file is een kaartje met pijlen waarbij iedere pijl de windrichting en snelheid aangeeft op de plaats van de pijl. Via de gratis korte golf radio kunnen we maar relatief kleine bestanden ophalen, via de satelliet telefoon, niet gratis, maakt de omvang niet zoveel uit. Dus halen we gedetailleerde grib-files binnen die met het gratis programma "Zygrib" prima zichtbaar zijn, zie ook www.zygrib.com
Wat een luxe, en zo kunnen we een goede planning maken, die prima uitpakt omdat de voorspellingen hier betrouwbaar zijn. Het is wel heel veel kijken naar al die pijltjes en goed in de gaten houden bij welk pijltje je verwacht te zijn op het tijdstip van het plaatje waar je naar kijkt, maar wel erg leuk! Om niet in de stroom terecht te komen terwijl de wind nog een grote zuid component heeft, blijven we relatief ver van de kust, ook al betekent dat hoog aan de wind zeilen. Zo vermijden we ook de harde wind verder naar het noorden. De Pélagie gaat zo hard dat zelfs Richards Bay weer een optie wordt.
Ondertussen zitten we in het buitenste randje van de stroom langs de Afrikaanse kust. We hebben nu een halve knoop stroom mee, zonder dat er erg grote golven zijn. Prima! Vanmiddag halen we weer nieuwe grib-files op. Aan de hand daarvan besluiten we of het Maputo, nog 180 mijl, wordt of Richards Bay, 199 mijl. In beide gevallen denken we daar in de loop van woensdag aan te komen.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Stuiteren over de golven

De weersverwachting van 15 oktober, we zijn net een nacht onderweg naar Zuid-Afrika, geeft aan dat we wel moeten doorvaren, over acht dagen komt er een erg harde, meer dan 25 knopen, zuidelijke wind langs de kust. Die willen we niet hebben, dus voor die tijd moeten we in de baai van Maputo zijn. Een beetje doorvaren dus.
De motor gaat 's nachts bij en ook op 16 oktober helpt de genaker ons goed vooruit. De lucht is blauw, de zee rustig, het is genieten. In de avond valt de wind volgens de voorspellingen weg. 's Nachts komt de wind terug uit het zuiden, dat betekent scherp aan de wind zeilen. Dat doen we vandaag 17 oktober nog steeds. De golven hebben zich ondertussen opgebouwd, met 18 wind sjeest de Pélagie vooruit en stuitert over de golven. We zijn onder de indruk van het geweld: grote hoeveelheden water slaan tegen de voorramen, de Pélagie trekt brede witte strepen over het water en laat een spoor van schuim achter zich. Golven slaan met een klap tege de onderkant van de kajuit, de wind fluit ons om de oren. De boot is prima in balans, de stuurautomaat houdt koers. Gelukkig zijn alle ramen goed dicht!
De bemanning doet het minder goed, onze magen gaan een beetje rommelen. Nils ligt met een gember-tabletje tegen zeeziekte in bed. Het lukt mij nog net deze tekst met de spraakherkenner te dicteren, als ik maar goed naar de horizon kijk.
We schieten wel op, ons gemiddelde ligt nu ruim boven de zes knopen in de goede richting. Maputo gaat zeker lukken, nog 470 mijl te gaan; we hebben tot woensdag de tijd om er te komen.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Naar de Barren Eilanden, en meteen dóór.

Het is heerlijk rustig zeilen van Mayotte naar de "Barren Eilanden" aan de westkust van Madagaskar. Zoals voorspeld is er niet veel wind, af en toe moet de motor bij, af en toe dobberen we rustig de goede kant uit. Andere schepen zien we niet, alleen vlak ten zuiden van Mayotte vaart in de verte een vrachtschip. Het is fijn twee keer per dag via de korte golf radio te praten met de ongeveer 15 schepen die ook bezig met deze oversteek, of nog in Madagaskar of Mayotte voor anker liggen. De nachten zijn erg donker, het is nieuwe maan. Het is lekker slapen op deze rustige zee.
Vlak voor Kaap Andre, het meest westelijke puntje van Madagaskar, maakt Nils mij 's ochtends wakker: we hebben beet. Nils vecht ruim anderhalf uur voor hij deze vangst binnen kan halen: een grote "Spaanse makreel", een heerlijke vis waar we ruim acht keer van kunnen eten. Ons diepvriesje zit nu echt propvol. De hengel kan voorlopig opgeruimd worden.
Deze tocht gaan we interen op onze voorraden. Eindelijk maak ik de chocolade-cake van een pak dat ik al twee jaar geleden heb gekocht. Het pak bleef liggen, omdat er eigenlijk een electrische mixer nodig is. Nu speelt Nils voor mixer, de cake lukt prima. Lekker 's avonds in de nachtwacht zo'n stukje. Vanmiddag heb ik tenslotte de cake van gedroogd fruit met rum gebakken, wat ik al heel lang van plan was. Ook die is erg lekker geworden.
Het lukt ons niet verbinding te maken met het radio volgstation van "Sail mail" in Zuid Afrika. Navraag bij de andere schapen in ons radionetje leert ons dat iedereen daar problemen mee heeft. Gelukkig kunnen we wel berichtjes versturen en de weersvoorspellingen ophalen met onze satelliet-telefoon.
Woensdagmiddag 14 oktober zijn we vlak bij de Barren Eilanden. Als we goed kijken naar de weersvoorspellingen voor de komende 10 dagen zien we dat er een prima weervenster is om de oversteek naar Zuid Afrika te maken. Als we eerst zuidelijk aanhouden met de wind in de rug, kunnen we na een dag of twee met niet al te veel wind oversteken en de wat hardere wind in het midden en noorden van het Moambique Kanaal vermijden. Het ziet er naar uit dat ook de oversteek van de beruchte "Aghullas stroom" zou moeten lukken. Maar het is natuurlijk afwachten of de weersvoorspelling hetzelfde blijft.
Nu op donderdag 15 oktober hebben we koers gezet naar "Richards Bay" in het noorden van Zuid Afrika. Na een nacht op de motor is het vandaag een heerlijke zeildag. Ons grote licht-weer zeil, de gennaker, staat bij. Over een vlakke zee gaan we nu met zes knopen als een speer vooruit, geholpen door de "zee-wind" zo vlak bij het eiland Madagaskar. Nu we niet stoppen bij de Barren eilanden doen we nog wat klusjes. Ik inspecteer de motor ruimtes en check de olie van de motoren (oeps, vergeten in Mayotte), Nils spuit wat smeerolie in de snelheidsmeter. Die geeft te weinig aan, we kunnen ons niet voorstellen dat we nu al de hele tocht één tot twee knopen stroom mee hebben.
Straks halen we weer een nieuwe weersvoorspelling op om te kijken hoe we het beste kunnen varen. Tot nu toe gaat het allemaal prima en heel comfortabel.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Naar Zuid Afrika, via een route met uitwijkmogelijkheden

De moskee en het dorpje vanaf de Pélagie

Donderdag 8 oktober ontmoeten we Karin en Richard hier op de zeilclub in Mayotte. Ze zijn al meerdere keren tussen Zuid-Afrika en Madagaskar heen en weer gevaren. We vragen ze om een route-advies. Nu geven zeilers elkaar niet zo graag advies, immers iedereen moet zijn eigen beslissingen nemen. Maar Richard wil wel vertellen hoe hij het meestal doet. Vanuit Madagaskar, of Mayotte, vaart hij eerst naar de “Barren Islands”, een groep onbewoonde eilanden halverwege Madagaskar, 350 mijl van Mayotte. Daar wacht hij dan een goed weervenster af om de zeestraat tussen Madagaskar en Mozambique over te steken.

Die oversteek is ongeveer 750 mijl, wat te doen is in ongeveer zes dagen, de lengte van een redelijk betrouwbare weersverwachting. Op deze route is het belangrijk om depressies met harde wind en vooral harde zuiden wind te vermijden. Immers de stroom die langs de kust van Mozambique en Zuid-Afrika naar het zuiden loopt, is sterk tot wel 6 knopen. Dan veroorzaakt een situatie “wind tegen stroom” gevaarlijke, hoge golven. Mocht het weer zich niet aan de verwachting houden dan zijn er zowel naar het noorden als naar het zuiden in Mozambique plaatsen om te stoppen en voor anker beter weer af te wachten. Richard geeft ons de coördinaten van deze plaatsen en ze staan ook in ons zeilboek, de pilot. Mocht het weer goed blijven, dan varen we natuurlijk door naar Richards Bay, nog zo’n 250 mijl verder.

Als we dus maar het juiste weer-venster afwachten, goed naar de voorspellingen blijven luisteren en geen haast hebben, zou de tocht goed te doen moeten zijn volgens Richard. We begrijpen zijn taktiek, die we graag overnemen!

Op het moderne vliegveld van Mayotte voor het vertrek-stempeltje

Ondertussen hebben we hard gewerkt. Alle systemen van de Pélagie zijn getest en doen het prima. Het ophalen van de ankerketting was een lastige klus, op de eerste 15 meter zit veel aangroei, gelukkig is de rest wat op de grond in het zand heeft gelegen wel schoon. Via de kortegolfzenders hebben we contact gemaakt met de schepen die dezelfde route volgen. We checken uit en komen alweer op het vliegveld voor een stempeltje.

Morgen, zondag 11 oktober, vertrekken we naar de Barren Eilanden. Dit eerste stuk is een gemakkelijke 350 mijl met eerder te weinig wind dan teveel wind. We hebben veel diesel, water en levensmiddelen aan boord, haast maken is niet nodig. We hebben er zin in, voor de komende dagen is het weer prima, op de Barren Eilanden wachten we rustig een goed weervenster af voor de oversteek naar het Afrikaanse continent.

Voorlopig hebben we geen internet meer, dat verwachten we pas weer in Zuid-Afrika. Onze website kunnen we wel bij werken met tekst via onze korte-golfradio. De foto’s volgen dan later.

De baard van de Pélagie

Was drogen op de Pélagie

Na een ontzettend gezellig weekend in München met onze oudste dochter Saskia en haar vriend Sven, vliegen we maandag 5 oktober via Parijs en Reunion terug naar Mayotte. Niet alleen wij komen goed aan, ook onze koffers hebben het dit keer gehaald. Vijf taxi-minuten brengen ons naar de Club waar we hartelijk welkom worden geheten. Het eerste wat François zegt is “De Pélagie ligt er goed bij”. We zijn heel erg blij! Pierre is alweer naar school, maar heeft de sleutels en zijn bij-bootje voor onze achtergelaten.

Op de Pélagie ziet alles er inderdaad prima uit, een hele geruststelling! Pierre heeft zelfs redelijk schoon gemaakt, dus we hebben niets te klagen. We verruilen onze reiskleding voor een zomerjurkje/broek, want natuurlijk schijnt hier de zon. Door het frisse windje is het niet te warm. Later op de middag praten we bij met Pierre en ruilen we onze motortjes weer om.

Uitzicht op de ankerlaats vanaf de Pélagie

De dagen erna zijn gevuld met schoonmaken en opruimen. Alles wat een andere plaats had gekregen omdat Pierre hier woonde, gaat weer terug. We schrikken als de nieuwe generator weg is uit de bakskist die we niet op slot doen, toch gestolen? Gelukkig heeft Piérre hem geleend en nog niet terug gebracht. De watertanks zijn leeg, als eerste wekken we de watermaker uit zijn winterslaap. Dat gaat prima maar als we water maken blijkt er een lek te zijn in de pomp. André is de enige met kennis van watermakers hier op het eiland. Hij vervangt de O-ring, maar dat helpt niet. Dan maar zonder watermaker naar Zuid-Afrika, daar kunnen we verder kijken en misschien een nieuw onderdeel bestellen.

Nils haalt de "baard van de Pélagie" weg, zie onder.

De strepen zijn van de spatel, waarmee we de aangroei weg "scheren"

We nemen een kijkje onder water: de Pélagie heeft een heuse baard gekregen! Over het hele onderwaterschip groeit bruin wier van zo’n 2 cm lang. Met een spatel gaat het er gemakkelijk af. We besluiten de Pélagie zelf schoon te maken en er pas in Zuid-Afrika nieuwe anti-fouling, een aangroeiwerende verflaag, op te (laten) zetten. Het zou hier kunnen, maar het strandje is toch wat klein en de wind komt nu niet meer altijd uit de goede richting, we durven het toch niet aan.

Mayotte "Petite Terre" vanaf de Pélagie

Nu is het plan om zo snel mogelijk via de beschutting van Madagaskar naar Zuid Afrika over te steken, mogelijk via het zuiden van Mozambique als het weer even niet meezit. Morgen uitklaren, nog verder werken aan de bodem van de Pélagie en boodschappen, diesel en water aan boord halen. Het weer ziet er voor zondag of maandag goed uit om naar Madagaskar te zeilen.