Al halverwege naar Ascension

Al halverwege naar Ascension
De week dat we in Sint Helena hebben gelegen was er erg weinig wind. Vrijdag is er meer wind en het windgebied trekt mee naar het noorden, een prima weervenster, dus besluiten we te vertrekken.
Op Sint Helena is niet zoveel vers te krijgen. Een dag na ons komt ook de postboot met verse groenten, maar meer dan wortelen, paprika, aardappelen en uien komt er niet in de winkels. We vullen meteen onze voorraden aan. Woensdag zien we zowaar mooie, verse aubergines in een supermarktje in Jamestown. We nemen vrijwel de hele voorraad mee, 10 stuks. Donderdagochtend vlak voor ons vertrek, verschijnen er nog meer verse groenten die op het eiland zijn geteeld: prei, kleine kooltjes, tomaten en Nils vindt zelfs nog twee prachtige stronkjes broccoli. Voorlopig zijn de maaltijden op de Pélagie weer prima voorzien van verse groenten. De blikken kunnen we nog even in de kast laten.

Schrikken van de halvewinder
Vandaag, maandag 8 februari, zijn we al ruim over de helft, het schiet al weer op. De eerste 2 dagen was er wat weinig wind, de motor en de halvewinder, het grote lichtweer zeil, hielpen om toch een beetje snelheid te maken. In de middag van de tweede dag trekt de wind aan, terwijl de halvewinder op staat. Nils en ik zijn verdiept in onze dagelijkse 3 spelletjes rummicub en letten even wat minder op. Als ik na afloop van het tweede spelletje naar buiten loop om naar de zeilen te kijken, zie ik tot mijn schrik dat de aanwakkerende wind de halvewinder helemaal om de fok heeft gewikkeld. Ondertussen weten we wat we moeten doen: alle twee trekken we ieder aan één kant van het zeil om de knoop te ontwarren. Uiteindelijk komt het zeil los en slaken we een zucht van verlichting. Helaas, 2 minuten later zit het weer in de knoop! Eerste pas ik de koers van de Pélagie aan en dan trekken we de knoop er weer uit. Dit keer zit de lijn van het zeil tussen Nils zijn beide benen. Als het met een klap weer wind vangt, schiet de lijn omhoog. Nils schiet mee en komt angstwekkend dicht bij de reling van de Pélagie. Hij kan nog net binnenboord blijven en is vreselijk geschrokken. Een striem van het touw staat in zijn rechter knieholte. We moeten wel blijven opletten! Met deze wind van ruim 15 knopen halen we dit grote zeil meteen naar beneden, we kunnen het met moeite onder controle houden!
De wind blijft lekker doorstaan, met 16-20 knopen wind snelt de Pélagie vooruit met zo'n zes en zeven knopen per uur. De zee is relatief rustig, de hoge golven van de Zuidpool zijn ondertussen ver weg. De wind is pal van achteren en stabiel; alleen als er buien in de buurt zijn moeten we erg goed opletten. Voor de rest stuurt de Pélagie zichzelf, makkelijk zat.

Dolfijnen en vliegende vissen
Het is rustig op dit deel van de Atlantische Oceaan, dit gebied ligt buiten de scheepvaartroutes, vissersboten zien we niet, alleen de postboot vaart tussen de beide eilanden, die kwam Nils de eerste nacht prompt tegen. Zeevogels schitteren door afwezigheid, net als de grote vissen; onze hengel zwabbert al dagen werkeloos achter ons aan. Alleen vliegende vissen worden door de boegen van ons schip verleid tot sprongen uit het water. Gisteren kwamen een hele school van wel 50 dolfijnen spelen met de boegen van de Pélagie, altijd een prachtig gezicht.
Morgen kunnen we gaan uitkijken naar de Superted en de Vulcan Spirit, de twee andere schepen die ook van Sint Helena naar Ascension varen en meedoen met ons radionetje. Beide schepen zijn beduidend groter en dus sneller.
Volgens de weersverwachtingen wordt de wind in de buurt van Ascension wat minder; we verwachten woensdag of donderdag aan te komen, nog 230 mijl te gaan van de oorspronkelijke 705.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com