In de voetsporen van Napoleon

St Helena vanaf de pas

Robert kom je hier overal tegen als "Yachtie", hij werft actief voor zijn rondritten over het eiland. Dinsdag gaan alle zeilers die hier nu liggen met hem mee, we passen net alle acht in zijn gammele busje.

Robert is al 80 jaar, veel van de geschiedenis van Sint Helena die hij vertelt heeft hij zelf meegemaakt, zoals een brand in Jamestown in 1946, en de ondergang van het schip waarvan nu nog de mast boven water uitsteekt vlak voor Jamestown. Hij heeft overal plaatjes van, ook van Napoleon die hier van 1815 tot zijn dood gevangen werd gehouden.

Jamestown vanaf de weg

Vanuit Jamestown gaat het steil de berg op; het uitzicht is schitterend. De zeekant van Sint Helena bestaat uit kale rotsen, maar het binnenland is prachtig groen, volgens onze Engelse zeilvrienden lijkt het net Engeland. Er wonen zo'n 4000 mensen op het eiland, de enige verbinding met de buitenwereld is de "Postboot" die iedere drie weken het eiland aan doet. Alle mensen, alle goederen en natuurlijk de post worden via dit schip aan en afgevoerd. Verder komen er alleen wat zeilers met hun eigen boot. Iedereen kent iedereen, er wordt uitgebreid gegroet en gezwaaid. De Engelse staat is nu de voornaamste werkgever.

Vliegveld in wording

In de jaren 50 waren er op het eiland 7 touwslagerijen; uit de vezels van de,Nieuw Zeelandse "flags" werd een sterk touw gemaakt, maar na de opkomst van plastic en kunstvezels was dit niet meer rendabel. 500 mensen werden werkeloos. De flags groeien maar door en dreigen het eiland te overwoekeren. Nu is er alleen wat toerisme en zeer kleinschalige groente en fruitteelt.

De Pélagie aan de mooring voor St Helena

Op dit moment wordt het nieuwe vliegveld gebouwd, de hoop is dat daardoor het toerisme zal toenemen. Je kunt je afvragen of Engeland de investering van 350 miljoen ooit terugkrijgt en of Sint Helena ooit zelf voorzienend wordt. Of misschien heeft het vliegveld toch ook een militaire betekenis als uitwijkhaven voor de vliegtuigen die van en naar de Falkland eilanden vliegen?

In de voetsporen van Napoleon
Robert laat alle plaatsen zien waar Napoleon is geweest of heeft gewoond. Zijn eerste huis in de hoofdstraat van Jamestown, natuurlijk aan de "Napoleonstraat"; het buitenhuis waar hij verbleef voordat zijn eigenlijke onderkomen klaar was, het Briars Paviljoen; en natuurlijk het complex waar hij eigenlijk woonde "Longwood House".

Longwood House

Dit buitenverblijf ligt in een grote prachtige tuin met veel bloemen. Het huis is best groot, wel niet zo groot als Versaille, maar het ziet er toch ook niet uit als een gevangenis. Temeer daar hij met toestemming zich over het hele eiland mocht bewegen.
We wandelen naar zijn eerste graf in een prachtig groene dal. Rond een ijzeren hekwerk waar zijn lichaam nu natuurlijk niet meer is, het is bijgezet in Parijs, zijn prachtige bloemen en bomen geplant, een keizer waardig.

Diana's Peak

Diana's Peak
Robert neemt ons mee naar de mooie plekjes van het eiland, zoals het uitzicht op Diana's Peak, de hoogste berg van het eiland die Nils en een aantal andere zeilers zondag beklommen hebben. Ook het uitzicht op het dal naar het westen is schitterend met de hibiscus en blauwe lelies die hier in het wild bloeien.
De gouverneur heeft hier een riant onderkomen met op zijn Engels een grote tuin er omheen. Hier woont de oudste schildpad ter wereld, Jonathan, die iedere week met de hand slablaadjes, wortels en appels, gevoerd krijgt om zijn vitaminetekort aan te vullen.

Governors House

Deze reuzeschildpad van ruim een meter is als cadeautje op Sint Helena aangekomen vanuit de Seychellen in 1882. Toen werd hij gezien zijn grootte geschat op 50 jaar oud, dus heeft hij de respectabele leeftijd van 180 jaar.

Vrijdag naar Ascencion

Vrijdag 5 februari willen we vertrekken voor de 700 mijl naar Ascencion. De onderkant van de Pélagie is weer schoon en Nils is de mast in geweest om de zijkanten van de "spreaders" af te plakken, zodat ze de genaker niet zullen beschadigen. Dit grote lichtweer-zeil zullen we vast nodig hebben de komende weken.

Nils in de mast

Straks de laatste verse boodschappen, morgen nog een keer op zoek naar walvishaaien en dan vrijdag verder naar het Noorden.