 |
| Sint Helena in de ochtend zon |
Als ik op vrijdag 29 januari 's morgens wakker word, ligt Sint Helena al aan de horizon. Nog wel ver weg en het is een beetje mistig, maar toch: land in zicht na 13 dagen! In de loop van de ochtend trekken de mist en de wolken op en ligt Sint Helena te schitteren in de zon. De bergen rijzen recht uit zee op, het lijkt of een reuzenhand wat klodders rotsen in verschillende kleuren neergesmeten heeft. Alleen heel bovenop zien we een beetje groen; blijkbaar regent het alleen boven op de bergen.
 |
| Laatste maaltijd op zee, omelet |
De havenmeester vertelt ons over de marifoon dat we zelf een gele mooring mogen uitzoeken. Het is nog een klus om twee lijnen door de ring op de mooring te krijgen, maar het lukt. Een half uurtje later ligt de Pélagie veilig aan twee lijnen.
Een grote sprong naar de kant
Hier vaart een taxibootje. Al snel blijkt waarom: landen bij de kade is door de swell, de golfslag, vrijwel onmogelijk. De taxiboot wordt tegen de kade aangesmeten en gaat heftig op en neer. Op de kade hangen dikke touwen met knopen er in; die moet je vast grijpen en op het juiste moment de sprong naar de kant wagen!
Zoals overal moeten we hier eerst inklaren. Alles gaat gemakkelijk, niet gratis, 60 pond = 70 euro, totdat de immigratie vraagt om een bewijs van onze medische verzekering. Dat ligt op de Pélagie! We krijgen een stempel in ons paspoort dat slechts één dag geldig is. Morgen terugkomen met het bewijs dat we een medische verzekering hebben.
We gunnen ons zelf een rustige internetmiddag en denken wel een café te kunnen vinden waar we onder het genot van een drankje internet kunnen gebruiken. Niet op Sint Helena; je kunt hier alleen internet kopen per half uur voor 7,50 euro! En het is nog heel traag ook. Veel verder dan het ophalen van onze e-mail komen we niet in drie kwartier. Een krant downloaden zit er niet in. Nou ja, dan doen we hier andere dingen.
 |
| Walvis haai Foto gemaakt door Mack van de Superted |
Zwemmen met walvishaaien
Nog
diezelfde middag gaan we even langs bij Mack en Jean van de Superted,
een van de boten van ons radionetje, zij zijn een dag voor ons
aangekomen. Ze vertellen dat de volgende ochtend een toer vertrekt om
walvishaaien te gaan zoeken. Je kunt in het water springen en er
omheen zwemmen als het allemaal meezit. Dat willen wij natuurlijk ook
wel. De walvishaaien komen hier om te paren in deze tijd van het
jaar. Sint Helena is de enige bekende paar-plaats voor walvishaaien
in de Atlantische Oceaan.We denken de immigratie wel even vóór het begin van de tocht te kunnen afhandelen, maar zo snel gaat dat hier niet. Nils blijft achter want het is streng verboden om tochtjes te maken als je nog geen geldig stempel in je paspoort hebt!
De toerboot vaart langs het eiland, een bemanningslid staat bovenop om te speuren naar walvishaaien. Na 20 minuten maken we een bocht en inderdaad er zwemt een walvishaai net onder de oppervlakte! Wat een groot beest, ruim 7 m lang. Na een paar minuten duikt hij naar beneden, we moeten op zoek naar een andere. Weer een kwartier later wordt er nog een gespot. Deze is nog groter, wel 9 m lang. Hij (of zij) blijft rustig in de buurt van de boot aan de oppervlakte zwemmen. De eerste acht mensen liggen al snel in het water om te kijken, ik natuurlijk ook! Wat een fantastisch gezicht: zo naast dit grote beest te zwemmen in het heldere water. De lichte stippen op zijn huid schitteren in de zon. Er hangen wel 30-40 zuigvissen aan. De grote bek is opengesperd, er zwemt een klein visje tussen zijn baleinen, waarschijnlijk een schoonmaak-visje. Na een kwartier mogen de volgende acht mensen in het water en tot slot mogen we nog allemaal 5 minuten. Wat een belevenis! Vlak langs de prachtige rotsen van Sint Helena varen we weer terug naar Jamestown.
 |
| De prachtige rotesen van St Helena |
Weinig
wind
De
weersverwachting voor de volgende dagen voorspelt relatief zwakke
wind, slechts rond de 10-12 knopen. Zijn
deze zwakke passaatwinden het gevolg van de sterke El-Nino dit jaar?
We
hebben nog een heel eind te varen, dus moeten we op tijd vertrekken,
zeker als het niet zo snel zal gaan.Maar eerst zijn hier nog veel leuke dingen om te doen: Nils maakt vandaag, zondag 31 januari, samen met alle andere zeilers een wandeling naar de hoogste top van Sint Helena. Helaas, mijn voeten vinden het niet goed dat ik mee ga. Morgen doen we de was en staat een duik op het programma. Dinsdag een toertje over het eiland en hopelijk woensdag nog een walvishaai trip, zodat Nils deze schitterende dieren ook kan zien. Donderdag de rest van de boodschappen, (en nog een tour of een duik?), dan zouden we vrijdag kunnen vertrekken. Jullie horen het al: we vervelen ons hier niet. Integendeel, we zouden best nog wat langer willen blijven, maar helaas . . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten