Leven met pech

Op de Pélagie gaat niet alles altijd naar wens. Als op iedere zeilboot gaat er regelmatig iets kapot en de mogelijkheden voor nieuwe onderdelen of deskundige hulp is heel beperkt op dit traject midden door de Atlantische Oceaan.

De Pélagie vaart de nacht in

Onderweg naar Ascension spoelde ons elektrisch toilet niet meer goed door. Nils besteedt een ochtend aan zijn "favoriete?" klus: het schoonmaken van de vermaler en pomp onder in de toiletpot, yak!. Er kwam best wat rotzooi uit, maar eigenlijk liep het geheel nog steeds niet goed door. Nu op zee is het iets beter want de snelheid van de Pélagie zuigt het water uit de afvoer-slangen. Toch moeten we regelmatig de toevoer afsluiten om het geval leeg te kunnen krijgen. Ook een behandeling met ontstopper zet geen zoden aan de dijk. Hier moeten we dus mee leven tot Sint-Maarten! Gelukkig hebben we nog een tweede handmatig toilet aan boord.

Vanuit Ascension loopt onze route naar het noord-westen richting Caribisch gebied. Helaas ligt er een groot windstil gebied waar we eigenlijk doorheen zouden moeten. De afstanden zijn te groot om "even" de motor aan te zetten. De tegenwoordige grib-files, windverwachtingen, kijken zo'n 10 dagen vooruit. Hierop is te zien dat verder naar het westen meer wind is: gemakkelijker zeilen en minder dieselverbruik. Bovendien loopt er langs de Braziliaanse kust een stroom naar het noorden van 1-3 knopen, mooi mee genomen. Nu zeilen we al vier dagen pal naar het westen om dit wind-stille gebied te omzeilen. Hier op de zevende breedtegraad is de wind prima, de laatste dagen halen we daggemiddelden van boven de 150 mijl. Zaterdag of zondag, vlak bij de Braziliaanse kust kunnen we naar het noorden, waarschijnlijk moet dan wel voor een paar dagen de motor af en toe bij.

Vliegende vissen springen hoog en komen op de Pélagie terecht, zelfs in Peltje.
We gooien ze overboord, anders gaat het zo stinken

Als we maandag 15 februari uit Ascension wegvaren wil onze Raymarine plotter, de boot TomTom, niet opstarten! Het lijkt er op dat het nieuwe data-kaartje van Zuid Amerika niet gelezen kan worden. Terugzetten van de oude kaart van Zuid Afrika lukt ook niet. Is er iets met de kaartlezer aan de hand? Het is wel lastig, maar niet een heel groot probleem. Op de Pélagie hebben we nog drie pc's met het navigatie programma "Open CPN", en ook nog een iPad met Navionics-kaarten. Alleen de informatie van de Raymarine instrumenten is niet gekoppeld met deze computers, zoals de richting waar in we sturen, de windsnelheid en de gegevens over grote schepen die binnenkomen via de AIS. De eerste twee kunnen worden afgelezen op de instrumenten buiten; de AIS gegevens komen ook binnen op onze boordcomputer. Met dit probleem valt dus te leven, alleen onze gewoontes een beetje aanpassen!

Ondanks alles is de stemming op de Pélagie prima. Bij het wegvaren van Ascencion gooien we de hengel uit en hebben meteen beet, een heerlijke zeekarper, waar we vier keer van eten: vanavond met ketjap, gember, kool en pompoen. We zijn begonnen aan het fotoboek. De leuke foto's van afgelopen zomer komen voorbij: het genieten met de kleinkinderen, de prachtige bruiloft van ons nichtje. We hoeven ons niet te vervelen hier op deze wijde oceaan.

Dit grote traject hebben we voor ons zelf onder verdeeld in drie stukken:
1. Eerst ver genoeg naar het westen om wind te zoeken, om de evenaar over te steken: ongeveer 1000 mijl.
2. Dan de evenaar en de ITZ, Inter Tropical Zone, over, een gebied met weinig wind, veel buien en wind veranderingen in die buien, ongeveer 500 mijl.
3. Tenslotte in de stabiele, pittige NE passaat van het noordelijk halfrond naar Sint Maarten, dan nog 1850 mijl.
Op dit moment, vrijdag 19 februari, zijn we ruim halverwege het eerste stuk. De Pélagie sjeest voort met zeven knopen per uur. Nog heel veel mijlen te gaan!
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com