Heerlijke laatste dagen in NW Spanje

Na het schrijven door mijn schoonzus en dochter, kan ik niet achterblijven, dus hierbij een verslag van mij, Nils.
Ria de Pontevedra
Een dag na de onverwacht harde wind (tot 36 knopen in de Ria) zijn we met kalm weer naar de Ria de Pontevedra vertrokken. De eerste haven, die we aandeden was Nanxenxo, moeilijk met al die x-en. Hier was recent een grote marina gebouwd in een druk toeristencentrum, dit alles gefaciliteerd door de nieuwe autoweg. Aangelegd met Europeesche subsidie..??? 

Er lagen knotsen van motor jachten van rijke mensen, denken we. De schoonmaaksters hadden het er maar druk mee. We hebben wat rondgewandeld, maar er was niet veel aan. Wel waren we verbaasd over hoe vol de kerk was bij de avondmis.

De volgende dag, do 29 juli door naar Combarro. De vissershaven bleek in een marina omgetoverd te zijn, die ook nog goedkoop was met mooie douches met uitkijk op zee.

Combarro is een pittoresk dorpje met een oud centrum, nog mooi bewaard met leuke oude straatjes, Gallicische balkonnetjes, zie hiernaast, kruis/mariabeelden op oude heilige plaatsen en vooral veel horreo’s, graanschuurtjes op poten, zie linksonder. Deze vonden we niet alleen in het oude centrum maar ook er ver buiten, als een nieuw huis ergens was gebouwd, hadden ze de oude horreo vaak laten staan.

In de oude wijk was elk tweede huis een restaurantje met zeevoer, elk vierde een toeristenwinkeltje! We trakteerden onszelf buiten de toeristenwijk een heerlijk Menu del Dia, 9 Euro pp, gebakken scharretjes, gevolgd door stoofvlees, gratis drank (ook wijn, ik bestelde witte en kreeg een hele fles) en een toetje of koffie.

Een panaderia bleek dichtbij, dus ’s-morgens vers brood bij het ontbijt.

Ria de Vigo

Na het ontbijt door de vivero’s, de drijvende stijgers waar schelpdieren worden gekweekt , zeilend de Ria uit naar de Illas de Ceìs, waar we bij het belangrijkste strand voor anker gingen. We ontmoetten een aantal Nederlandse vertrekkers weer. Gezellig even bijgekletst.

Er was harde wind verwacht, maar met 25 knopen lag onze Pélagie rustig achter haar anker. Zoals Saskia al schreef, wandelen, zonsondergang bekijken, weer wandelen, Peltje had zwaar werk met ons steeds naar en van het strand vervoeren. Als beloning krijgt ze binnenkort haar naam op de voorplecht geplakt.

De volgende dag met rustige wind naar Vigo gevaren, bij de RCN de Vigo de marina in en een plaatsje gekregen voor twee nachten. Immers hier gaan Saskia en Liesberth zondag ochtend vroeg weer terug. Het is een kwartier lopen naar het havenkantoor en de toiletten en we betalen per m2. Dus nu liggen we het duurst tot nu toe.

’s-Avonds de stad in, waar een clowns-festival bezig was. Na onze uitgebreide wandeling die ochtend was het heerlijk lekker rustig naar een clowns act op het slappe koord te kijken. Leuk en gezellig.

De volgende morgen (za 31 juli) uitgeslapen, gewandeld en met de toeristenbus Vigo rond.

Vigo is de grootste stad van noord-west Spanje, niet veel oude gebouwen, maar wel interessante moderne standbeelden en pleinen die we met mooi uitzicht van boven op de dubbeldekker aan ons voorbij zagen komen. We genoten van ons laatste “menu del dia” met zijn vieren , gemengde sla of vissoep, gevolgd door kabeljauw, heerlijk. Het verschil in prijs tussen de reguliere kaart en het “menu del dia” blijft ons verbazen. Dit keer betaalden we 10 Euro pp, inclusief drankje en toetje. Hoe kunnen ze het er voor doen.

Dit restaurant was eigenlijk gespecialiseerd in inktvis. We konden uitgebreid bekijken hoe die werd klaargemaakt. Hanneke en Liesbeth mochten zelfs met de gekookte inktvis op de foto.

Daarna nog wat gewinkeld, bloesjes en kadootjes gekocht, geïnternet en huishoudelijke inkopen gedaan.

Ook eindelijk onze Pélagie voorzien van een extra naam, die Liesbeth had mee genomen.

Nu kijkt ieder foto’s terwijl ik typ. Dat is nu afgelopen, ik ga ook foto’s kijken.

Nils