Dag 5, 6 en 7: Communicatie op rantsoen

Als je met je eigen schip de oceaan oversteekt, is alles op rantsoen. We beperken ons zoet water gebruik, we hebben `maar` 600 liter aan boord, en spoelen de afwas voor met zeewater. We letten heel goed op ons elektra gebruik door alle apparatuur alleen aan te zetten als het echt nodig is, zelfs de plotter, de boot-TomTom, gaat maar 1 keer per kwartier aan. ´s Nachts gaat de koelkast uit. De stuurautomaat gebruikt het meeste, maar die kan natuurlijk niet uit.
Met diesel kunnen we goed elektriciteit maken, maar ja dat kunnen we niet bijtanken op de oceaan. De zon helpt door onze zonnepanelen, maar het is erg bewolkt op dit moment. En onze windgenerator heeft vanochtend deels de geest gegeven. Niet goed voor de elektriciteit, maar het is wel lekker rustig aan boord.
Nog niet eerder liepen we aan tegen de beperking van SailMail, E-Mail via de SSB, de korte golf
radio. Op de ochtend van dag 5, vrijdag 26 november wordt ons de toegang tot SailMail geweigerd. We hebben onze toegangstijd verbruikt! Eerder in de week werden we al gewaarschuwd. De ARC heeft ons te veel berichten gestuurd die we natuurlijk allemaal binnen moeten halen. Navraag in ons radio-netje leert ons dat we niet de enige zijn. Veel zeilers kunnen ook via hun Iridium telefoon data binnen halen, maar wij hebben die apparatuur niet aan boord.
We bellen Lum en vragen hem om alle oude ARC weerberichten en grib files weg te gooien, zodat we met een schone lei kunnen beginnen. De ARC hadden we al gevraagd ons alleen weersinfo te sturen. Op een Thanksgiving E-Mail van de ARC zitten we in deze situatie natuurlijk niet te wachten. Dit berichtje kan dan ook pas worden geplaatst als het probleem is opgelost. We gaan het vannacht proberen.

De wind is nog niet zo stabiel als die zou moeten zijn. Op dag 5 en 6 was de wind heel licht. Op dag 5 konden we met de grote genaker nog snelheid maken, maar op dag 6 moest de motor 2 keer een aantal uren aan. Wel met een heel laag toerental en de zeilen bij, zodat we zo weinig mogelijk diesel gebruiken. Nu, op dag 7, zondag 28 november, varen we hoog aan de wind, snelheid ruim 6 knopen, en dat is veel voor ons doen. Later vanmiddag draait de wind nog verder naar het westen en zullen we overstag gaan, dwz de zeilen aan de andere kant van de boot zetten. Dan varen we verder met een hoek van 120 graden dus zelfs een beetje ZuidOost. En dan maar hopen dat de wind snel verder doordraait, zodat we eindelijk wat meer in de richting van St Lucia kunnen gaan varen! We zitten allang onder de 20 graden noorder breedte, nu al op 18 graden en 33 minuten.

De harde wind hebben we ontlopen. Twee van onze mede-zeilers meldden vandaag in het radio-netje 35 knopen wind! Dat is windkracht 7 en ze moeten er grotendeels tegen in. De wind had normaal gesproken allang uit het oosten moeten komen (de boter smelt al). Wanneer wel? We hebben geen weerbericht, alleen van onze medezeilers en die zeggen vanaf dinsdag of woensdag. Enfin, het maakt ook niet uit, als je zeilt ga je met de wind!

Dag 5, 26/11: 119 mijlen afgelegd.
Dag 6: 27-11: 82 mijlen afgelegd.
Dag 7: 27-11: 109 mijlen afgelegd, hemelsbreed nog 2108 mijl naar St Lucia.

Groetjes van Hanneke en Nils
PS. Standaardadvies voor het koelkast tijdperk was, ga naar het zuiden tot de boter smelt en dan naar het westen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com/

Dag 4: Eerste dorade gevangen

In de middag van dag 3, woensdag 24-11, valt de wind weg. We weten dat dit tijdelijk zal zijn. Daarom varen we ook zo ver naar het zuiden, pas rond de 20 graden noorderbreedte is de pasaatwind meestal stabiel. In het ARC radionet van 12:00 uur heeft vrijwel iedereen weinig of geen wind. De motor gaat dus bij, wel op een laag toerental om zo efficiënt mogelijk om te springen met onze diesel. We hebben “maar” 350 liter bij ons en we moeten er ook stroom van draaien.

Om 02:00 uur ’s nachts is er weer voldoende wind om het alleen met de zeilen te doen. Een NW wind is hier zeldzaam, het normale patroon is N-NE wind. Er zit ook heel veel wind in het noorden, we krijgen daar vast de hoge golven nog wel van. Sommige experts zeggen dat globale windpatronen minder stabiel zijn als gevolg van global warming.

We kunnen op 2 manieren weer-info ophalen met onze korte golf radio, via de ARC, dagelijkse tekst 3 dagen vooruit, en “grib-files” windkracht en windsterkte tot 6 dagen vooruit. ie laatste geven aan dat er net ten noorden van 20 graden noorderbreedte eerst een windstilte komt, gevolgd door veel wind uit de verkeerde richting dit komend weekend. Ons doel is die wind te ontlopen door er zuidelijk langs te gaan. Dat zou betekenen dat we pas net ten noorden van de Kaap Verdische eilanden naar het westen gaan afbuigen. Dat maakt de tocht wel langer, maar meer comfortabel. We zien wel, morgen halen we weer nieuwe weer-info op.

Vandaag hebben we onze eerste vis gevangen, een prachtige dorade van 65 cm; precies de goede maat om 2 dagen van te eten. Nils heeft hem keurig schoongemaakt en zo dadelijk gaat ie in de pan. Ik ben benieuwd, iedereen zegt dat dit een heerlijke vis is.

Dag 4: 114 mijlen afgelegd.
Groetjes vanaf een rustige zee met hoge bewolking waardoor de zonnepanelen niet erg veel
stroom geven,  Hanneke en Nils

PS. De vis smaakte verrukkelijk. Nils

Dag 2 en 3; Gennaker in de knoop

Dag 2, maandag 22 november, schiet het lekker op met de Gennaker als voorzeil. Het brood is op, ik begin enthousiast aan mijn eerste brooddeeg op zee. Het lukt prima; 2 uur later zitten we heerlijk aan de lunch met vers gebakken brood, zo warm uit de oven, een tractatie! Daarna ga ik nog 2 uurtjes slapen. Dat lukt, want de nacht was kort, 2x 3 uur slaap voor mij.

De gennaker staat al de hele dag. We halen zelfs een van de 2 boten die we zien in, die heeft zijn gennaker niet op. De zee is wat ruw en de wind vlagerig. De gennaker duikelt af en toe helemaal in elkaar, maar herstelt zichzelf steeds weer. We besluiten dit grote zeil te laten staan gedurende de nacht. Het is volle maan, dus je kunt zien hoe het zeil zich houdt.

’s Avonds om half 10 is het uit met de pret, de gennaker draait zichzelf in de knoop! Ik maak Nils wakker en we werken samen een half uur om de knoop te ontwarren. Inderdaad, in het maanlicht, op een doorzeilende boot op het voordek, allebei aangelijnd. Lastig en het lukt niet! We bergen de gennaker op in het voorluik en zetten de fok. We halen een stuk minder snelheid die nacht, niets aan te doen.
In de ochtend trekt de wind aan, de fok is prima, we schieten weer op. In de middag wordt de zee rustiger en halen we de gennaker naar de salon, onze woonkamer en ontwarren de knoop. Als later de wind verder afneemt en wij op onze beurt worden ingehaald door een boot met een gennaker op, hijsen we dit grote zeil opnieuw. Na wat correcties en proberen staat de gennaker weer goed, een fijn gevoel. We houden de lijnen korter, zodat er hopelijk niet weer een knoop in komt!

Nog steeds volle maan, dus we laten dit grote voorzeil de hele nacht staan. Nu in de ochtend van dag 4, woensdag 24-11, staat het nog. We hebben veel mijlen gemaakt de afgelopen 24 uur. Vanochtend hebben we zelfs een zeilboot in de verte ingehaald, zonder groot voorzeil. Misschien behoren we nu niet meer tot de laatsten in het veld. We zijn wel een van de kleinere en langzamere boten, gezien onze “rating” van 0.971. Mijn, Hanneke, doel is niet als laatste te eindigen. Nils maakt het niet uit, hij wil alleen veilig aankomen.

We houden de afgelegde mijlen ieder 24 uur bij. De stand is als volgt:
Dag 1: 115
Dag 2: 113
Dag 3: 135 
Nog 2410 mijlen te gaan naar St. Lucia (hemelsbreed)

DAG 1: Met 260 boten starten, nu een lege zee

Het is maandag 22 november 10:00 uur, onze eerste 20 uur op zee zitten er op! Ik zit heerlijk buiten in het zonnetjes te typen; Nils slaapt weer lekker.

Het is nog hard werken zondagochtend, 21-11, voor we weg kunnen. Eerst nog even de grib files ophalen van internet. Die geven de windvoorspelling voor de komende 7 dagen, altijd nuttig. Het bijbootje moet leeg, dwz de lucht eruit, en schoon worden gemaakt, zodat we het onderdeks kunnen opbergen. Zo heeft de Pélagie een windvang minder voor het geval we toch onverhoopt een storm over ons heen zouden krijgen. Gelukkig bedenkt Nils dat we het met de Genaker val aan boord kunnen hijsen, met de hand tillen is niet te doen. De laatste zaken worden schoongemaakt, nu hebben we nog zoet water van de kant. Ondertussen speelt een fanfare pittige muziek, het is echt feestelijk.

Om 12 uur worden we losgemaakt, en varen we samen met nog 260 boten naar de startlijn even buiten de haven, uitgezwaaid door vele toeschouwers. Leuk! Eerst starten de echte rally zeilers, daarna de toerzeilers, waaronder de Pélagie. Er wordt echt af geteld via de marifoon, bevestigd door een heus kanonschot van het Spaanse fregat, wat als startschip dient. Het is een indrukwekkend gezicht, al die zeilboten velen met hun kleurige grote voorzeilen. Het veld verspreidt zich snel. Veel boten kiezen voor een meer oostelijke route; anderen zoals als wij, blijven dichter bij het eiland. We kiezen ervoor niet direct de gennaker, het grote voorzeil, op te zetten, dus zitten we vrij snel in het achterveld. De wind blijft vrij zwak, dus wij zetten er de gennaker ook. Het is genieten om in dat grote veld van boten zo heerlijk ontspannen mee te zeilen. We eten op tijd, want Nils gaat iets voor zevenen slapen. We halen de gennaker naar beneden, dat grote zeil vraagt veel aandacht en we willen rustig slapen.

De nacht is prachtig! De volle maan is al op als de zon onder gaat. Het wordt nauwelijks donker, de maan-schaduw van de zeilen is te zien op de boot. En overal om je heen de lichtjes van de zeilboten. Ik zit te genieten van de sfeer en bedenk me dat we nu echt op weg zijn. We moeten ons 20 dagen zelf zien te redden, een uitdaging!
Het aantal schepen om ons heen wordt in de loop van de kalme nacht steeds minder, de meesten gaan sneller, sommigen gaan meer west, anderen meer oost. Als ik om 7 uur wakker wordt, zien we er nog maar 2! De wind houdt niet over dus we zetten meteen de genaker. Dat scheelt ongeveer een knoop snelheid, dus nu gaan we (eindelijk!) tussen de 5 en de 6 knopen per uur, dwz tussen de 8-10 km/uur. Wel belangrijk want de totale afstand via de zuidelijke route is ruim 2650 mijl! We nemen deze omdat meer westelijk windstiltes worden verwacht en dat schiet niet op.
Groetjes vanaf een rustige, zonnige oceaan van Hanneke en Nils.

Ons volgen gedurende de oceaan oversteek

Het is vrijdag 19 november en over anderhalve dag gaan we weg! We zijn de hele week erg druk geweest, we snappen ook eigenlijk niet waarmee. Er is zoveel te doen om straks ruim drie weken onafhankelijk te zijn!

De door de ARC georganiseerde workshops zijn erg nuttig en geven veel stof voor discussie. We gaan ons de zeilen nu zo vastzetten met de Bulletalie, zo heet dat touw nou eenmaal, dat we het snel en eenvoudig vanuit de kuip kunnen reven.
Onze hele verstaging laten we ïnspecteren, alles is OK op een klein dingetje na, wat we simpel zelf oplossen. Wat nog belangrijker is, we leren hoe zelf naar de verstaging moeten kijken om eventuele problemen in een vroeg stadium te zien en dus zoveel mogelijk vóór de zijn.

De Pélagie is afgeladen met alle boodschappen voor vier weken! Vanochtend zijn we naar de markt geweest om verse groente en fruit uit te zoeken. Het is netjes gebracht en nu staat alles in kistjes met gaten tussen kranten op een donkere koele plek. En nu maar hopen dat niet alles gaat rotten. Iedere dag moet deze voorraad dus geïnspecteerd worden, dat zal bepalen wat we eten. Nou ja, mocht het toch fout gaan dan hebben blikgroenten en fruit als reserve.

De ARC organisatie die heeft ons een apparaatje gegeven dat iedere 6 uur onze positie zal uitzenden. Je kunt het volgen op http://www.worldcruising.com/arc/viewer.aspx
Of wel naar de ARC website http://www.worldcruising.com/ en daar fleetvieuwer

Lum zal de positie ook bijwerken op het plaatje links boven op onze eigen website. Je kunt zelfs lid worden van de ARC fanclub, zie http://www.arcfanzone.com/
 Vanaf de Pélagie kunnen we op zee kleine e-mailtjes versturen en ontvangen met onze korte golf radio. Daarmee kunnen we ook onze website bijwerken. Ik ben van plan dat om de dag te doen. Wordt niet ongerust als het niet mocht lukken, korte golf is niet altijd betrouwbaar. We kunnen met deze radio ook met andere boten praten. We zijn zelfs een van de netbeheerder, die dit dagelijks praatje van de boten onderling, faciliteren.
We hebben een Iridium telefoon aan boord, dus we kunnen altijd bellen als er echt een probleem mocht zijn. Natuurlijk kunnen we ook gebeld worden, maar dat is duur voor de beller. Ons Iridium telefoonnummer is bekend aan Lum, Rianne, Saskia en Liesbeth.
Op dit moment is er wat weinig wind, dus het plan is eerst naar het zuiden te zeilen om de windstiltes op de Atlantische Oceaan te vermijden en pas later naar het Westen te varen. Omdat er niet zoveel wind wordt verwacht, denken we er ruim 3 weken over te doen, 22-25 dagen. Dat zou betekenen dat we rond 16 december in St Lucia zouden kunnen zijn.
We hebben er veel zin in. Zondag 21 november om 13:00 gaan we (eindelijk!) op weg. We houden jullie op de hoogte!
Groetjes van Hanneke en Nils

Alles weer compleet, hoera!

Het reizend leven is een hele belevenis, maar je moet wel op je spullen letten. We schreven we al eerder dat dit ons niet altijd zo goed lukt.

Vandaag zijn we hartstikke blij, want met de fantastische hulp uit Nederland, zijn we weer compleet! Vorige week zijn de credit kaart en passen aangekomen. Vandaag stond het fietsje op ons te wachten, een groot pak, verstevigd met planken en ijzerdraad. We hebben geluk gehad volgens de ARC mevrouw die al 4 keer had gebeld, dat het pak “zomaar” door de douane is gekomen. Het fietsje is ook niet nieuw; gewoon 2-de hands van Marktplaats, maar het ziet er fantastisch mooi uit. Het heeft dezelfde maten als het gestolen fietsje, dus het past op het berg-plekje op de boot. Nu kunnen Nils en ik weer samen op de fiets boodschappen gaan doen en hoeft niet Nils alles te lopen.

De uitdaging is nu om niet weer spullen kwijt te raken. We hebben al een keer ruin een kwartier in opperste paniek naar een portemonnee gezocht, die gewoon buiten op tafel bleek te liggen! Ik heb al een ochtend een slechte bui gehaad omdat ik mijn koptelefoon miste, die uiteindelijk op de bank in de Pélagie lag.
Gisteren heb ik ook de nieuwe steunzooltjes op gehaald. Het gaat al veel beter met mijn hiel, de pijn is grotendeels weg. Of dit komt door de rust, of de zooltjes die ik al had staat er niet bij, maar ik ben er erg blij mee!

De ARC: voorbereiden en feesten

We kunnen de diesel niet in de motorruimte laten zitten, slecht voor de gelcoat, en gaan de volgende ochtend meteen aan de slag. We scheppen het in lege waterflessen en maken er een lokale visser blij mee. We nemen niet het risico de diesel terug in de tank te doen, er zal wel zout, vuil en water ingekomen zijn. We spoelen de motorruimte wel drie keer met zeepsop, nu komt het pompje goed van pas. Juan komt aan boord en helpt ons de vulslang weer goed en stevig op te hangen. Ook de 2-de watermeter wordt gerepareerd. Alles met een bijboot overstap, Peltje heeft het er maar druk mee!  Ondertussen is de voorbereiding voor de eerste borrel, organiseerd door de ARC, Atlantic Rally for Cruisers, in volle gang bij ons op de kade.

De Pélagie draagt met al haar vlaggetjes bij aan de sfeer. Het is heel gezellig veel van de vrienden die we eerder hebben ontmoet, hier weer terug te zien.
Dit wordt de routine voor de komende dagen, overdag klusjes doen, opruimen en voorbereiden, ’s avonds met zeilers van de ARC, borrelen, eten en feesten. Op vrijdag avond worden we door het gemeente bestuur van Las Palmas onthaald in het plaatselijke openlucht theater in het park. Lekkere wijn, hapjes, de standaard toespraken en een aardig optreden van de plaatselijke drumband en `majorettes`. Alleen hier zijn de pakjes van de dames erg bloot en sexy en de hoofdtooien enorm.

Zondag 14-11 vindt de officiële opening plaats. Per nationaliteit lopen, nou ja Hanneke fietst natuurlijk, we achter de vlagdrager rond de haven. Aan het eind worden alle vlaggen officieel gehesen, net de Olympisch spelen. De drumband is weer present en de dames hebben nu iets andere pakjes aan, wel in dezelfde stijl. Het is erg gezellig, natuurlijk zijn alle 6 de Nederlandse boten met hun bemanning present. De leeftijd varieert van 6 maanden tot over de zestig. Het zonnetje maakt alles extra feestelijk.

We leren ook het nodige, er zijn interessante seminars en er volgen er nog meer. De discussies in de “Double Handed Workshop”, boten die met zijn 2en gaan oversteken, doen ons besluiten toch maar die reserve set van de stuurautomaat aan te schaffen, na advies van de Ray-Marine expert. Zeker na het lezen van een artikel in Zeilen van een 4(!) persoonsbemanning die uitgeput aankwamen, omdat hun stuurautomaat was uitgevallen.
We kopen het Man Over Board, MOB, systeem, wat ons op de plotter laat zien waar de persoon overboord is gevallen, zodat terug vinden iets gemakkelijker zou moeten zijn. Het devies blijft natuurlijk Niet Overboord vallen, dus als de ander slaapt buiten de kuip altijd aangelijnd zijn. Ook hebben we nu elk een warterdichte laserpen op ons reddingvest om naar redders of boeien te schijnen. Hanneke´s ontslagvergoeding van Shell is héél welkom voor al deze zaken.
De Pélagie is door de veiligheidskeuring gekomen. We hebben ook nog een prima tip gekregen om onze nood/stuurinrichting stabieler te maken, erg nuttig.
Veel klusjes zijn ook weer klaar. Alle O-ringen zijn ingevet; ventilatoren tegen de Caribisch warmte zijn in onze slaapkamers opgehangen; je kunt nu, eindelijk!, onder de douche staan; de watertank kan nu gemakkelijker open met een eigen handel en de bescherming rond de verstaging hangt er om het schavielen van de gennaker tegen te gaan.
Ook wijzelf moeten in goede conditie zijn, ik ben naar een podoloog geweest, die me steunzolen heeft voorgeschreven. Maandag zijn ze klaar. Ook een kies, waarvan een hoekje is afgevallen, is weer gevuld; een nieuwe kroon wordt nog overwogen.
De menu lijst is gemaakt, nu alleen nog alles aan boord halen en goed opbergen. Ook onze nieuwe MP3 spelers moet nog goed worden ingericht, zodat we gedurende de nachtwacht zowel naar muziek kunnen luisteren als ook die mooie luisterboeken kunnen horen die we van gulle gevers hebben gekregen!
We hebben nog een week, dus het komt allemaal helemaal goed. We kijken er naar uit om op weg te gaan!

Caldera's bekijken op de fiets, terug naar Gran Canaria

De twee autodagen in La Palma zijn weer fantastisch! De eerste dag verkennen we het noorden. Het hoogste punt van het eiland heeft een mooi uitzicht over de caldera, de krater van de grote vulkaan in het centrum van La Palma. Het is alleen zo koud op 2400 meter dat we vrij snel verder gaan. Lager is het prachtig groen met grote cactus bomen, wat uitnodigt tot een fiets-wandeling een eindje de vallei in. We eten erg lekker in een locaal restaurantje, stoofschotels van konijn en geit. Het laatste stuk rijden we langs uitgebreide bananenplantages, de soms kleine terrassen gaan hoog de berg op; wat een werk, dat dit nog rendabel is!

De tweede dag rijden we naar de andere kant van de Caldera, de berg op door een prachtig groen dennenbos. Het uitzicht, nu met de zon in de rug, is indrukwekkend. Ook hier vinden we een relatief horizontaal pad, waar het fietsje weer goed van pas komt.

De uitgang van de caldera kunnen we ook met de auto bereiken; we wanen ons in een Omaanse wadi, een droge rivier. Ook hier gaan we op stap, het fietsje blijft halverwege achter, te veel rots.

De laatste vulkaanuitbarsting was hier relatief recent, in 1947. Heel bizar, we zien de nieuwe zwarte lavarots, als in Lanzarote, als een stroom tussen de grijsgroene heuvels liggen. In het uiterste zuiden is het landschap pas 60 jaar geleden pas ontstaan en La Palma is er een paar vierkante kilometer groter geworden.

In de nieuw ontstane krater kunnen de Canarische dennen  alweer groeien. Er zijn veel bananenplantages en wijngaarden geplant op die “nieuwe” vruchtbare vulkaan-as.

We komen voldaan weer thuis en kijken meteen nog even naar de windverwachting, de grib files; handig Internet aan boord! Eigenlijk hadden we nog een rustig dagje gepland maar de wind is de volgende dag gunstig. Om naar Gran Canaria te zeilen moeten we bijna tegen de overheersende NO wind in varen, ruim 150 mijl. Dit is voor ons een dag, nacht en dag zeilen. We besluiten de volgende dag, zondag 7 november, meteen te vertrekken om gebruik te maken van de relatief gunstige wind.

De eerste uren helpen stroom en wind ons om redelijk goed Noord te varen. Wel 50 dolfijnen springen en duikelen voor en onder de netten op ons voordek; een fantastische show!

Als altijd genieten we van de kleuren van de zonsondergang. Onder de sterrenhemel moeten we toch nog een slag maken, dat wil zeggen de zeilen aan de andere kant van de boot zetten, zodat met een hoek van ruim 100° verder kunnen. Dit omzetten van de zeilen, overstag gaan, doen wij altijd met zijn tweeën, niet zo fijn voor de nachtrust! Nu is de stroom tegen en ook laat de wind het afweten, dus de motor gaat bij.

Zo ronden we in de ochtend de punt van Tenerife. De zon schittert op de ongenaakbare rotsen. Nu kunnen we meer afvallen, dwz minder tegen de wind in zeilen. Wel trekt de wind aan, met een rif in het zeil schiet het ook goed op.
Het einde dan de middag lopen we Gran Canaria aan. Het wordt al donker, dus nog even snel tanken en melden bij het havenkantoor. Het tanken gaat helemaal mis, 30 liter diesel loopt zo uit de vulslang onze motorruimte in! Gelukkig hebben we een alarm dat ons waarschuwt voor vloeistof in de motorruimte. Dan maar eerst maar naar onze plek. We krijgen een ligplaats in de aparte haven voor catamarans. Het kost heel wat moeite voor we vastliggen, met twee lijnen van de achterkant van de Pélagie naar de wal en twee lijnen vóór naar 2 boeien.

Nu hebben we drie problemen: we moeten onze motorruimte vrij krijgen van diesel, de leiding moet worden gerepareerd en we moeten opnieuw gaan tanken, dus weer zo ingewikkeld losmaken en vastmaken. Ook kunnen we niet zomaar naar het kade, we hebben ons bijbootje nodig en moeten daarna een trapje omhoog klimmen. Nog niet zo handig met al die voorraden die we straks aan boord moeten brengen.
Nou ja, we zien wel weer, eerst eten en slapen; na de onrustige nacht zijn we daar wel aan toe! Morgen is er weer een dag!

Lekkere pittig zeilen naar La Palma

De boekjes zeggen dat de eilanden verder naar het westen steeds mooier en groener worden, La Palma is misschien wel het mooiste Canarische eiland. Daar willen we dus ook graag naartoe, al is het 60 mijl om varen.
Het plan is om zondagmorgen vroeg weg te gaan, maar we vergeten te betalen. Nou ja, we zijn op vakantie en maandag kan ook. Het blijkt maandag zo hard te waaien dat we na ruim een kwartier omkeren en de haven van La Gomera weer invaren, 35 knopen wind tegen vinden we een beetje te veel van het goede voor een pleziertocht. De laatste dagen in deze haven zijn erg gezellig, we ontmoeten nog een aantal boten waarvan we al veel hadden gehoord, zoals de “Minor” met Pauli en Tjebbe en de “Bella Ciao” met Frits en Reinhilde. Leuk bijkletsen dus. Van Frits die zijn eigen catamaran heeft gebouwd, krijgen we nog een goede tip voor een betere ophanging van onze bijboot.

Woensdag 3 november zijn we er helemaal klaar voor, en laten ons niet afschrikken door de grillige wind. Eerst hebben we 20 knopen wind uit de verkeerde hoek, zodat we richting Tenerife moeten varen. Daarna valt de wind vrijwel weg en moet de motor bij. Gelukkig komt de wind terug en het wordt een heerlijke, pittige zeildag. We hebben ruim 25 knopen halve wind zodat we een rif zetten, dat is het zeil kleiner maken. De hoge golven komen van de zijkant, immers de dagen ervoor was er veel wind. In het begin vind ik het wel een beetje eng; je ziet een “muur” van water op je afkomen. De Pélagie trekt zich nergens wat van aan en deint prachtig met de golven mee. De golven spatten uiteen op het voordek en de ramen aan de voorkant. Ik zit buiten in de kuip achter en er komen maar af en toe een paar druppeltjes water mijn richting op. Alles went, en even later zitten we zelfs een boekje te lezen! We vliegen met 6-7 knopen richting La Palma. Eind van de middag liggen we in de mooie, nieuwe haven van Santa Cruz. Het was de hele dag bewolkt en met deze wind ook koud. Geen fotoweer, dus geen foto's bij dit verhaal.

Het deint hier wel enorm, de landvasten knerpen over de boot, we maken het lawaai ‘s avonds wat minder met doekjes om de lijnen. De volgende morgen leggen we de landvasten aan de kant waar we niet slapen. We hebben internet op de boot, wat een luxe. We bellen met de dochters en spelen bridge on line, natuurlijk lekker buiten.

We verkennen het stadje. Het is er erg gezellig in de straten met mooie gebouwen en, typisch Spaans, veel pleinen. De koffie is lekker en goedkoop, 80 cent op een terrasje. Bij een oud herenhuis, Palacio Salazar, mogen we zo naar binnen, nu is het tentoonstellingsruimte. . Vooral het mooie houtsnijwerk op trappen en plafonds is opvallend, ook in het oude stadhuis em de kerken. Wel is het stadje klein, er zijn maar 3 leuke straten en 4 pleintjes.

Er zijn veel mensen op straat en ’s middags ook veel kinderen. De jochies spelen op het plein voor de kerk, voordat ze naar binnen worden geroepen voor catechismus-les.

Een vader voetbalt met 4 jochies van verschillende leeftijden. Het jongste ventje van 5 maanden wordt door pa de hele tijd met een hand gedragen, ook als hij de bal weg trapt. De kinderwagen staat achteloos in de hoek.

Voor morgen hebben we een auto gehuurd, we gaan 2 dagen het eiland verkennen.