HannekeNils: Door Bali: Tempels en hanengevechten

Vulkanen en het hoge meer in het centrum van Bali

De eerste dag van de overtocht van Labuan Bajo in Flores naar Bali hebben we stroom tegen; bijna een knoop! We willen graag de 280 mijl doen in 2 nachten dus moeten we net iets boven de vijf knopen per uur varen. Dat is lastig met weinig wind. Later in de middag zetten we de halvewinder en gaan toch zes knopen door het water, prima. De wind neemt toe; als Nils naar bed gaat gaan we verder op de gewone zeilen. Ik moet Nils zelfs wakker maken om te reven! Natuurlijk valt de wind weer weg als we net hebben gereefd! Later krijgen we gelukkig de stroom een beetje mee. Tussen de eilanden Lombok en Bali waait het hard, ik wil Nils niet weer wakker maken en rol dus de fok in, toch gaan we 8 knopen. Eenmaal in de luwte van Bali wordt de wind, zoals verwacht, minder.

Overdekte markt in Ubud

In de ochtend van 21 oktober gooien we het anker uit voor het strand van Lovina bij het dorpje Kalibukbuk, waar al zo'n 20 zeilboten liggen. Het is leuk om iedereen weer te zien. We zijn in een andere wereld: de lokale bootjes zijn netjes geverfd, het strand is schoon, de winkeltjes prima verzorgd, alles ziet er goed onderhouden uit.

Met een sarong aan, klaar voor het bezoek aan de Boedha tempel

Hier moeten onze Indonesische visa worden vernieuwd. Sam, de Sail Indonesië begeleider is druk met het invullen van alle formulieren. Helaas is de douane nog niet zover, het duurt nog even. We willen graag meer van Bali zien dan alleen de kust en hebben een tochtje geregeld voor twee dagen het binnenland in, samen met de bemanning van de Trim, Ken en Laurie en Janet van Revel. De visa foto's kunnen ook daarna wel, bevestigt Sam.

Als eerste bezoeken we een boeddhistische tempel. Het is nog vroeg, pas 8:00 uur, het is er heerlijk rustig, de fonteinen klateren, de bamboes ruisen en de gebed- en meditatie-ruimtes zien er prachtig schoon uit met hier en daar offerandes.

In Bali worden veel kleine offerandes overal neergezet om de goede geesten in de bergen en de slechte demonen van de zee in evenwicht te houden. Als het kan zo'n drie keer per dag, maar één keer per dag mag ook.

Offerendes worden gemaakt en verkocht op de markt

We zien ze overal, hier dus in de tempel maar ook in Kalibukbuk: gewoon op een straathoek of in een restaurant. Zo'n offer bestaat uit een bamboe schaaltje, soms kunstig versierd, met bloemen en wat rijst. Op Bali worden dan ook veel bloemen gekweekt en op de markt verhandeld. De offerandes worden ook door de marktvrouwen gemaakt, je kunt ze kant en klaar kopen.

Oferande's langs de kant van de weg en in een tempel

We nemen een kijkje in de "Banjar Hotspring" warme, vulkanische baden in een prachtig park. Overal waar we langs komen zien we tempels langs de weg. Ieder dorp heeft er minstens drie: één in het midden, voor het hele dorp en twee aan de uiteinden van het dorp. Een van deze laatste is speciaal bedoeld voor de voorouders. Daar is dan ook de begraafplaats. Ook heeft ieder huis een kleine of een wat grotere tempel. Je ziet ze dus echt overal!

Tempel bij het meer

Het centrum van Bali heeft meerdere grote, hoog-gelegen meren die de spil zijn van het gezamenlijke irrigatie systeem waardoor Bali ook in de droge tijd zoals nu rijst kan blijven verbouwen. Bij een van deze meren staat een groot tempelcomplex dat we bezoeken. Hier worden de goden of geesten van het meer vereerd, zodat ze zorgen voor genoeg water. Deze goden zijn afgebeeld als twee grote draken. Het tempelcomplex is groot en indrukwekkend; er lopen heel wat mensen.

Terrassen met rijstvelden

Op weg naar Ubud, het culturele centrum van Bali, stoppen we bij een sieradenmakerij, een batik en houtbewerking demonstratie; eigenlijk zijn het meer winkels, we rijden vrij snel door. Het hotel in Ubud, is prima, maar duurder dan van tevoren gezegd. Toch de volgende keer maar zelf iets boeken via de Lonely Planet. Ik wil per se naar een dansvoorstelling, onze chauffeur brengt ons ernaar toe. De uitvoering wordt gegeven bij de entree van een tempel in het centrum van Ubud, sfeervol. Je moet zelf een plaatsje zoeken, dus wil ik er op tijd zijn, het avondeten moet maar wachten.

Dansvoorstelling bij een van de tempels in Ubud

De voorstelling is fantastisch, de gamelan muziek indrukwekkend, vooral de kostuums en de dansen zijn grandioos. Wat een kleuren, schitteringen en imposante hoofdtooien, wat een beheersing van het lichaam van de danseressen, van de stand van de voeten tot en met alle 10 de vingers, ook nek en hoofd doen mee. De balletjes in de hoofdtooien gaan prachtig op en neer op de maat van de muziek. Het is een grappig verhaal wat redelijk is te volgen en de "monsters" die de schone prinses willen schaken, zorgen voor een leuke afwisseling.

Tempel in Ubud

We blijven nog een ochtend in Ubud, lopen langs de markt, het paleis en natuurlijk nog een tempel. Het museum is prachtig gelegen in een schitterende tuin, maar de uitstalling is weinig gevarieerd. De rijstvelden blijken heel dichtbij, we maken een ommetje en Nils herkent vergezichten zoals uit zijn jeugd; leuk!

We rijden via een andere route terug, weer langs rijstvelden, de centrale vulkaan en komen zowaar de voorbereidingen voor een hanengevecht tegen.

De hanen staan klaar om te vechten!

Natuurlijk willen we even kijken; nou ja Nils niet echt, hij kent het nog uit zijn jeugd. Eerst worden de hanen door iedereen bekeken, er staan wel meer dan 20 manden. De hanen die gaan vechten krijgen een lang mes van wel 5 cm om een van hun poten gebonden. Dan begint het wedden, het lijkt wel of alle 100 mannen die eromheen staan, een gokje wagen. De eigenaren hurken in het midden en maken hun hanen goed kwaad door aan hun kammen en veren te trekken, terwijl hun koppen vlak bij elkaar zijn. Dan worden ze losgelaten en beginnen te vechten. Het grote mes aan hun poten zorgt dat er snel verwondingen komen. De verliezende haan kan niet weg en wordt dus gedood. Het gevecht is in 2 minuten afgelopen. Wij rijden verder, de mannen maken zich op voor het volgende gevecht.

De moeder, vader en broer van Ketut, onze chauffeur, op hun erf

Ketut, onze chauffeur, gaat van de grote weg af en rijdt naar het boerderijtje dat zijn ouderlijk huis is. Daar wonen zijn ouders, zijn getrouwde broer met zijn kinderen. In totaal hebben ze twee kleine rijstveldjes, wat fruitbomen, een varken in een stal en een houtschuurtje. De familie kan net voldoende eten van de rijst die ze verbouwen. Ze werken ook bij anderen als dagloner. Er is wel elektriciteit en er staat een tv-antenne.

Ons reisgezelschap op het erf van de ouders van Ketut

Het is maar goed dat Ketut een baan heeft, het boerderijtje is duidelijk te klein om met twee broers te delen. Voor ons wordt meteen koffie gezet en Ketut klimt de palmboom in, alleen met blote voeten en zijn handen, zonder touw of veiligheidsgordel! Vijf jonge kokosnoten worden naar beneden gehaald zodat we verse kokosmelk drinken en de jonge kokos eten. Gelukkig heb ik nog wat versnaperingen in de rugzak die ik aan deze vriendelijke en gastvrije mensen kan aanbieden!