Komodo “Draken”

Voor anker in Noord Komodo

De zeiltocht van Benteng pal zuid naar Labuan Bajo valt erg mee; de eerste 25 mijl langs het eiland Benteng hebben we halve wind en gaan bijna zeven knopen. Op de heenweg dachten we dat we stroom mee hadden, dus verwachtten we stroom tegen op de terugweg. Ook nu hebben we stroom mee, dat is prettig! Waar-schijnlijk geeft onze snelheidsmeter te weinig aan. Als we later ons onderwaterschip schoonmaken, blijkt er heel veel aangroei voor de snelheidsmeter te zitten. Als dat weg is, doet de snelheidsmeter het weer prima. In de nacht blijft de wind mee en komt zelfs van achteren in: noordenwind dat was niet voorspeld. Het is wel lekker rustig, we kunnen heerlijk slapen. In de loop van de ochtend komen we aan.

Het is druk in de baai van Labuan Bajo; overal mooring's, ankeren is niet zo eenvoudig. We parkeren de Pélagie tijdelijk aan een mooring, terwijl ik in het stadje in ga om de duiken voor de volgende dag af te spreken. Daarna ankeren we in de volgende baai.

Het koraal en de vissen zijn schitterend!

Voor onze drie (!) duiken worden we opgehaald van de Pélagie, we zijn hun enige klanten voor die dag, wat een luxe. Het duiken is schitterend: het zicht is fantastisch, het koraal geweldig kleurrijk en gevarieerd en de hoeveelheid en soortenrijkdom van de vissen indrukwekkend; we genieten volop. Hier in het Komodo natio-nale park komen koude en warme waterstromen bij elkaar, wat een bijzonder rijk plankton leven geeft, de basis voor veel koraal en vis. Bij onze derde duik staat er heel veel stroom; we vliegen bijna over het water. Als we een schildpad tegengekomen is stoppen er niet echt bij. Hier kunnen we manta roggen zien. Halver-wege de duik zien we inderdaad zo'n enorm groot dier, alleen van wat grotere afstand en je begrijpt het: de stroom sleurt ons gewoon mee. Nils zijn fles is al bijna leeg als hij in de verte twee manta roggen op zich af ziet zwemmen. Ze komen naar ons toe en blijven bij ons in de buurt. Wat zijn ze groot en indrukwekkend! Wat een belevenis om ze zo dicht om je heen te zien. Dan moeten we echt naar boven; Nils zijn fles is leeg!

"Vlakbij een Komodo "draak

De volgende dag varen we naar het ranger-station van Rinca om er een wandeling af te spreken voor de volgende ochtend; we willen de grote Komodo varanen, ook wel draken genoemd, zien die alleen hier en op Komodo leven. Met Peltje varen we naar de aanlegsteiger en worden meteen gewaarschuwd: denk om de draken, die kunnen gevaarlijk zijn. We lopen het pad op en zien een huis links, het ranger-station? Als we gaan kijken, ziet Nils meteen de eerste varaan onder het balkon van het huis liggen! Het gevaar valt wel mee, het beest verroert geen vin en houdt blijkbaar siësta in de schaduw van het huis. In de verte zien we een gids; het ranger-station is nog een stukje verder. 

Komodo "Draak"

John, de gids, overtuigt ons ervan dat het beste moeite waard eens om ook in de middag-hitte een wandeling te maken. We denken zo door het park te kunnen lopen want we hebben al een toegangskaartje gekocht toen we gingen duiken, maar zo eenvoudig is het niet. Pas nadat we alle andere kaartjes ook hebben betaald, voor de gids, ons fototoestel en de Pélagie in de baai, kunnen we met John op stap. Onder het balkon van de keuken liggen wel zes varanen lekkerlui te liggen! John zal ze wel even laten bewegen door wat voedsel naar beneden te gooien. Dat lukt en deze grote jongens komen in actie, waauw!! Eentje is zo enthousiast dat hij aan de wandel gaat naar het andere eind van het groepje huizen. Leuk om te zien. 

Het lokale wilde zwijn is een prooidier voor de varanen

Ook zijn er veel aapjes, wilde zwijnen, een aantal herten en gedurende de wande-ling zien we ook nog een buffel en een vrouwtjes varaan haar eieren bewaken. 

Dit vrouwtje bewaakt haar eieren

John vertelt veel: deze “draken” kunnen 3-4 m groot worden en leven van herten en vooral van buffels. Er zijn hier geen andere roofdieren dus ze staan aan de top van de voedselketen. Ze vergiftigen hun prooi met een beet, de bacteri-en in hun speeksel doen de rest. Na enige dagen of weken is de prooi zo ziek dat de varanen de buffel of het hert gemakkelijk kunnen opvreten. Ze leven alleen hier en niet op de omringende eilanden omdat het hier het hele jaar warm en droog is. De andere eilanden zijn hoger en hebben een regenseizoen;  dan is het te koud is voor deze grote beesten.

Deze visser heeft blijkbaar de nacht doorgebracht op zijn boot en kookt vis voor ontbijt.

De baai is druk met toeristenboten, maar 'savonds liggen we alleen. Er zijn alleen wat lichtjes van vissers om ons heen. 's Morgens komt een visser langs en vraagt om benzine voor zijn bootje. Hij kookt zijn ontbijt, een klein visje achterop zijn boot!

De Pélagie voor anker in de baai bij het Ranger station in Rinca

De volgende ochtend vroeg maken we nog een prachtige wandeling over Rinca. De koudbloedige varanen warmen zich op in de zon, herten en buffels grazen in de gele heuvels, een wild zwijn scharrelt rond, de uit-zichten op de baaien met de Pélagie en de omringende eilanden zijn schitterend. Het was de moeite waard om hiervoor extra mijlen te zeilen!

Prachtig snorkelen

's Middags varen we langs prachtige eilanden door een sterke stroom naar de meest NO baai van Komodo. Het snorkelen valt een beetje tegen, het zicht is matig en we zien geen bijzondere vissen; we raken verwend!
Volgende dag is de bestemming de oordkant van Palau Gili Lawalaut. Het zicht is zo helder, dat ik meteen in het water plons om te gaan snorkelen. Het is schitterend: het koraal is afwisselend en kleurrijk; er zijn wel drie grote soorten trigger vissen en een aantal zeebaarzen. Helaas heb ik net nu de onderwatercamera niet meegenomen.

Mijn favoriet: De Harlekijn Sweetlip

De wind steekt op en komt uit het noorden; we liggen niet beschut dus vertrekken we naar de volgende baai, Monco baai, deze ligt verder naar binnen, wel goed beschut maar minder spectaculair snorkelen, wel weer heel mooi.
Het onderwaterschip van de Pélagie moet nodig worden schoongemaakt, dat doen we de volgende dag tussen het snorkelen door. Nu varen we met een schone Pélagie naar Bali. Het is 270 mijl; over twee dagen denken we er te zijn en er dit bericht met foto's te kunnen publiceren.